บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1302

“เจเรมี่” น้ำเสียงของผู้อาวุโส​วิทแมนเอ่ยเบาหวิวดูเหมือนจะไม่รู้ว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น “ทำไมแกถึงโทรหาปู่ล่ะ แทนที่จะใช้เวลาว่างนี้พาเอวลีนและเด็ก ๆ ไปเที่ยวเล่นไม่ดีกว่าเหรอ?”

ตอนนี้เจเรมี่ไม่สามารถปกป้องภรรยาของเขาได้เลย นับประสาอะไรกับการพาภรรยาและลูก ๆ ออกไปเที่ยวเล่น

“ผมมีเรื่องอยากจะถามน่ะครับ” เจเรมี่พยายามควบคุมอารมณ์และรักษาน้ำเสียงให้สงบ

ผู้อาวุโส​วิทแมนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและใจดี “อยากจะถามอะไรล่ะ?”

“เกี่ยวกับครอบครัวโจนส์น่ะครับ”

ผู้อาวุโส​วิทแมนชะงักไปที่ปลายสาย “ครอบครัวโจนส์? หนึ่งในสี่ตระกูลร่ำรวยในเกลนเดล ตระกูลโจนส์นั่นน่ะเหรอ?”

“ครับ” เจเรมี่ยืนยัน “มีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างครอบครัววิทแมนและครอบครัวโจนส์หรือเปล่า? คุณปู่รู้จักผู้อาวุโสตระกูล​โจนส์หรือเปล่าครับ เขาน่าจะเสียไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว?”

ผู้อาวุโส​วิทแมนเงียบไปสองสามวินาที

เจเรมี่พบว่าปฏิกิริยาของอีกฝ่ายไม่ปกติ “ปู่ครับ?”

“บอกปู่มาก่อนเจเรมี่ เกิดอะไรขึ้น?” ผู้อาวุโส​วิทแมนถามแทรกขึ้นมาแทน

เจเรมี่ชะงัก เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเมื่อผู้อาวุโสหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามนั้น

เขาไม่ต้องการให้ผู้อาวุโสวิทแมนกังวลเกี่ยวกับเรื่องระหว่างเขาและเอวลีน แต่ถ้าเขายังเงียบต่อไปมันจะทำให้เมเดลีนต้องทนทุกข์ทรมานนานยิ่งขึ้น

เขาจะไม่ปล่อยให้ไรอันควบคุมเธอได้อีกต่อไป

เจเรมี่ตัดสินใจเล่าสถานการณ์ให้นายท่านอาวุโสวิทแมนฟัง และแน่นอนว่าอีกฝ่ายตกใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมด “ว่าไงนะ? หลานชายของโจนส์จับตัวเอวลีนและพ่อแม่ของเธอไว้เป็นตัวประกันงั้นเหรอ?”

โจนส์?

เจเรมี่สันนิษฐานว่าอีกฝ่ายคงจะหมายถึงปู่ของไรอัน ทว่าวิธีการที่เรียกกลับดูเป็นมิตรมากกว่าที่จะเรียกว่าเป็นศัตรูต่อกัน

“ตอนนี้หลานอยู่ที่ไหน เจเรมี่? ปู่จะไปหา” น้ำเสียงของผู้อาวุโส​วิทแมนฟังดูกระวนกระวายใจ

“ตอนนี้ผมอยู่ที่เมืองวายครับ ผมเองก็ไม่รู้ว่าไรอันซ่อนเอวลีนไว้ที่ไหน แต่ผมจะตามหาเธอให้เจอและพาเธอกลับบ้านอย่างแน่นอน”

“ปู่รู้ว่าหลานกังวลเกี่ยวกับเอวลีน แต่ถ้าหลานยังไม่มีเบาะแส ปู่ว่าหลานควรจะเดินทางกลับมาก่อน” น้ำเสียงของผู้อาวุโส​วิทแมนหนักอึ้ง รวมถึงความกังวลที่มีต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับเมเดลีนในปัจจุบันด้วย

เมเดลีนดูน่าสงสารเมื่อต้องขอร้องอ้อนวอนกับไรอัน “ขอฉันคุยกับพ่แม่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ?”

ไรอันมองเมเดลีนที่แม้ว่าตอนนี้จะผมสั้นแล้ว ทว่าแววตาที่ดื้อรั้นกลับยังไม่เคยจางหายไปเลย

เป็นสิ่งที่เขารู้สึกพึงพอใจอย่างที่สุด

เขาจะบังคับให้เมเดลีนต้องยอมจำนนต่อเขาเพียงคนเดียว เขาจะทำลายความมุ่งมั่นและความตั้งใจที่ดื้อรั้นของเธอไปจนหมดสิ้น จนกว่าเธอจะไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้อีกต่อไป

“ได้โปรด ไรอัน ฉันขอร้อง” ความหวังเปล่งประกายในดวงตาของเธอ

ไรอันเอื้อมมือไปทัดผมสั้นของเธอไว้หลังหู “เอวลีน ถ้าคุณเต็มใจที่จะเป็นผู้หญิงของผมในคืนนี้ ไม่ใช่แค่ได้คุยกับพวกเขาต่ออีกสักหน่อยหรอกนะ ผมพาพ่อกับแม่คุณกลับมาอยู่ด้วยยังได้เลย คุณเข้าใจที่ผมหมายถึงใช่ไหม? ผมให้เวลาคุณตัดสินใจครึ่งวัน”

ไรอันเม้มคลี่ยิ้มเยาะแล้วเดินจากไป

เมเดลีนนิ่งอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองในที่สุด เธอมองกระจกอย่างเหม่อลอยแล้วกำหมัดแน่นขณะที่ตัดสินใจ

‘ไรอัน ถ้าคุณต้องการฉันมากนัก คุณก็จะได้!’