เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1303

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เมเดลีนก็เดินไปหาไรอัน

ชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่ในสนามหญ้าด้วยท่าทางสบาย ๆ พร้อมหนังสือและถ้วยกาแฟในมือ

แสงแดดยามบ่ายส่องกระทบแผ่นหลัง เพิ่มโทนสีอบอุ่นให้กับใบหน้าที่หล่อเหลาและงดงามของเขา

ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนนั้นได้ซ่อนปีศาจร้ายที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง ปีศาจที่พร้อมจะสั่นสะท้านความกลัวภายในจิตใจของผู้คนได้เสมอ

เมเดลีนกำหมัดแน่น ทว่าก็บังคับตัวเองให้เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอยู่ดี

ไรอันมองเห็นเธอจากหางตา ก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ ร่างบางที่มีเสน่ห์ปรากฏอยู่ในแววตาของเขาอย่างชัดเจน

เขาดูภูมิใจในฝีมือของตัวเองเมื่อจ้องไปที่ผมทรงใหม่ของเธอ

“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า? หรือว่าคุณตัดสินใจได้แล้ว?” ไรอันปิดหนังสือด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจที่เสริมบุคลิกของเขาให้ดูดีมากขึ้นไปอีก

เมเดลีนเดินเข้ามาหาเขา เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายตรงหน้า เธอก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างที่สุด

“ไรอัน”

“หืม?” เขาขานรับอย่างเกียจคร้านในขณะที่ดวงตาสอดส่องไปทั่วใบหน้าของเมเดลีน “เลิกอ้อมค้อมได้แล้ว”

“โอเค” เมเดลีนหยุดลังเลและมองแววตาที่ยากจะคาดเดาของอีกฝ่ายนิ่ง “คุณจะปล่อยพ่อแม่ของฉันไปใช่ไหม? ถ้าหากว่าฉันจะยอมเป็นหุ่นเชิดให้ตามที่คุณต้องการ”

“ไม่ใช่แค่นั้นนะ” ไรอันยืนขึ้นเต็มความสูง การปฏิเสธของเขาจุดประกายความหวังในดวงตาของเมเดลีน

ไรอันยิ้มเมื่อเห็นแสงริบหรี่ในดวงตาของเมเดลีน “ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะเชื่อฟัง ไม่เพียงแต่ผมจะหยุดโจมตีพ่อแม่ของคุณเท่านั้น แต่ผมจะส่งพวกเขากลับไปที่เกลนเดลเมื่อถึงเวลา พวกเขาจะได้ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องกังวลต่อไปด้วย”

รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเมเดลีน “จริงเหรอ?”

ไรอันพยักหน้า “ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำของคุณ”

คำพูดนี้ราวกับถังน้ำเย็นที่สาดใส่ร่างงของเมเดลีนอย่างจัง

รอยยิ้มของเธอหายไป “ตราบใดที่ฉันทำตามที่คุณต้องการ คุณจะปล่อยพ่อแม่ฉันไปจริง ๆ ใช่ไหม? แล้วฉันล่ะ? คุณจะปล่อยฉันไปด้วยหรือเปล่า?”

เมเดลีนจ้องมองไรอันและกำลังรู้สึกว่าหัวใจเริ่มเย็นชาลงเรื่อย ๆ เมื่ออีกฝ่ายคลี่ยิ้ม

“ไม่มีทาง” ไรอันตอบห้วน ๆ “ผมไม่มีวันปล่อยคุณไป”

“...”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ