บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1311

ได้ยินอย่างนั้น เจเรมี่ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นยะเยือกขึ้นมา

สายตาคมกริบมองผ่านกล้องที่แกว่งไกวไปมา ขณะที่เมเดลีนกำลังกดปลายแหลมของกิ๊บติดผมเข้ากับข้อมือของตัวเองอย่างแรง

กิ๊บที่เธอถืออาจจะดูไม่ใช่อาวุธที่ร้ายแรง แต่เมเดลีนใช้กำลังทั้งหมดที่มีกดลงไปจึงทำให้สิ่งของที่ดูไม่อันตรายกลายเป็นอาวุธได้เช่นกัน

หญิงสาวกรีดที่ข้อมือของตัวเองอย่างแรงและรวดเร็วจนเกิดเป็นเส้นยาว จากนั้นเลือดสด ๆ ก็ไหลออกมาจากบาดแผลอย่างน่ากลัว

“ลินนี่!”

เจเรมี่ตะโกนอย่างสุดเสียงขณะที่ความเจ็บปวดได้แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขาราวกับถูกเฉือนเช่นกัน

เขารู้ว่าเมเดลีนต้องถูกทรมานจนสิ้นหวัง ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีวันทำแบบนี้

ไรอันเองก็ผงะไปกับการกระทำของเธอ เขาจ้องเมเดลีนอย่างงุนงงและเจ็บปวดที่หัวใจเช่นเดียวกัน แต่ในขณะเดียวกันความโกรธก็หลั่งไหลเข้ามาในดวงตาคมของเขา

“ทำไม? ผมสู้เจเรมี่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ?”

เมเดลีนดูน่าสมเพชด้วยผมและเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงราวกับตุ๊กตาที่ถูกทิ้งและไม่ได้รับการเก็บรักษาอย่างดี ทว่าดวงตากลมของเธอกลับสดใสสวยงาม

“คุณไม่มีวันเทียบกับเขาได้” รอยยิ้มบางประดับบนใบหน้าสวยก่อนที่เธอจะเอ่ยเสริมอย่างอ่อนแรง “เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันจะรักและอยากปกป้อง”

เจเรมี่ไม่สามารถห้ามน้ำตาเอาไว้ได้อีกต่อไป

กล้องส่ายไปมาจนทำให้เขามองเห็นใบหน้าของเมเดลีนไม่ชัด ทว่ากลับได้ยินทุกคำพูดของเธอชัดเจน

แต่เมื่อเขากำลังจะพูด เสียงนุ่มนวลของเมเดลีนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ฉันรู้ว่าคุณต้องรู้สึกไม่ดีเจเรมี่ แต่คุณต้องจำเอาไว้ว่า ฉันจะเป็นของคุณและมีคุณเพียงคนเดียวเท่านั้น ทั้งหัวใจและจิตวิญญาณของฉัน คุณต้องทำทุกอย่างเพื่อจับไรอัน คนสารเลวนี่ให้ได้ แล้วพาร่างที่ไร้วิญญาณของฉันกลับบ้าน และถึงฉันจะตายไปแล้ว แต่วิญญาณของฉันจะอยู่กับคุณเสมอ”

ดวงตาของเจเรมี่แดงก่ำ

ด้วยน้ำตาที่ทำให้สายตาพร่ามัว เขาเห็นฝ่ามือที่เปื้อนเลือดของเมเดลีนค่อย ๆ หล่นลงบนแอ่งเลือดขนาดใหญ่ ขณะที่ความรู้สึกภายในใจเขาว่างเปล่า

“ลินนี่ ลินนี่…”

“นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?” น้ำเสียงของอดัมเคร่งเครียด

ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมพร้อมมาแล้ว เจเรมี่มองอดัมที่ถือกล่องอุปกรณ์ทางการแพทย์เข้ามาหาเมเดลีนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่อดัมจะนั่งยอง ๆ ลงเพื่อปฐมพยาบาลเมเดลีนอย่างทันท่วงที

แค่เห็นก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเชี่ยวชาญทางด้านนี้ขนาดไหน และในใจเจเรมี่ก็รู้สึกว่าความกลัวได้ลดลงไปเล็กน้อย

ในขณะที่จิตใจกำลังปั่นป่วน เขาก็เฝ้าดูอดัมล้างแผลและห้ามเลือดให้กับเมเดลีนอยู่อย่างนั้น

อดัมเอื้อมมือไปที่ชุดอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเพื่อหยิบอะไรบางอย่าง แต่ไรอันที่เริ่มได้สติก็เอ่ยขึ้นว่า

“เอายากับเข็มฉีดยาไปด้วย” ไรอันโยนขวดยาที่เขาวางแผนจะฉีดให้เมเดลีนเองคืนให้อดัม

“นั่นอะไรน่ะไรอัน? แกกำลังฉีดอะไรให้ลินนี่?” เมื่อเห็นอย่างนั้นเจเรมี่ก็ถามอย่างฉุนเฉียว เขากลัวว่าไรอันจะฉีดยาพิษออกฤทธิ์ช้าเข้าไปในตัวเธอ

ทว่าไรอันเพียงตอบกลับด้วยรอยยิ้มน่ากลัว