บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1312

เจเรมี่เฝ้าดูอดัมเตรียมเข็มแล้วฉีดยาให้กับเมเดลีน

เพียงไม่กี่วินาที แต่ให้ความรู้สึกยาวนานมากเหลือเกิน

ในขณะที่เมเดลีนเองก็ยังไม่ได้สติอยู่ตลอดเวลา

เจเรมี่เริ่มสติเลือนราง ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากเฝ้าดู เขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกประสาทสัมผัสของเขาอีกครั้ง

“เธอจะตกอยู่ในอันตรายจนถึงแก่ชีวิตหรือเปล่า?” ไรอันถามอย่างตรงไปตรงมา

เจเรมี่เองก็รอคำตอบเช่นกัน เขามองดูอดัมที่นั่งยอง ๆ อยู่กับพื้นแล้วเริ่มเก็บอุปกรณ์ทางการแพทย์ “หลอดเลือดแดงใหญ่ของเธอไม่เป็นไร ไม่อย่างนั้นผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้”

จากนั้นไรอันก็หันกล้องมาที่ตัวเอง

“แกได้ยินแล้วใช่ไหม เจเรมี่? ทำตามที่ฉันสั่งไปก่อนหน้านี้ ไม่อย่างนั้นแกจะไม่ได้เจอเอวลีนอีกเลย”

จากนั้นไรอันก็วางสายไป

เมื่อเห็นหน้าจอดับลง เจเรมี่ก็นึกถึงข้อมูลที่เขาเพิ่งได้รับมาเมื่อสักครู่นี้ทันที

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

…

เมเดลีนหลับไปตลอดทั้งคืน และในตอนที่ตื่นขึ้นแสงแดดอันอบอุ่นก็ส่องกระทบหางตาของเธอ

เธอกะพริบตาอย่างเหนื่อยล้าและรู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นจิตใจของเธอก็รู้สึกหนักอึ้งและยุ่งเหยิงไปด้วยความคิดมากมาย

เมเดลีนหันไปเห็นไรอันที่ยืนอยู่ข้างเตียง ความเย็นยะเยือกก็แผ่ซ่านเข้ามาในร่างกายของเธอตามสัญชาตญาณ

ไรอันเยาะเย้ยกับปฏิกิริยาของเมเดลีน “คุณไม่กลัวตาย แต่กลัวผมสินะ?”

เธอจ้องชายตรงหน้าด้วยความว่างเปล่า ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจและหวาดกลัว

เธอกลัวเขาจริง ๆ

ในที่สุดไรอันก็สามารถทำให้เหลี่ยมคมของผู้หญิงคนนี้ราบเรียบลงได้ และยังสามารถผลักเธอให้จนมุมได้ด้วย

ไรอันเดินไปนั่งข้างเตียงแล้วเอื้อมมือไปจับคางของเมเดลีน

เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหลบหนี หรือพูดอะไร เธอจึงได้แต่จ้องเขากลับด้วยความกลัวเท่านั้น

“ผมไม่อยากทำร้ายคุณ แต่คุณเป็นคนบีบบังคับให้ผมทำแบบนั้น”

ไรอันโน้มตัวเข้าใกล้เธอมากขึ้น ปลายนิ้วอุ่น ๆ ไล้ไปตามใบหน้าที่ซีดเซียวและเย็นชาของเธอ

“ผมไม่อยากทำร้ายคุณจริง ๆ ผมอยากทำดีกับคุณมาก แต่คุณกลับไม่ให้โอกาสนั้นกับผมเอง”

“ฉันอยากเจอพ่อกับแม่” เมเดลีนเม้มปากแล้วขอร้องออกมาเสียงเบา

ไรอันลังเล เขานิ่งอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าตอบรับในที่สุด “โอเค ผมอนุญาตให้พ่อแม่ของคุณกลับไปที่เกลนเดลได้ แต่คุณต้องอยู่กับผม”

เธอจ้องหน้าไรอันด้วยความสับสน ก่อนที่จะพยักหน้าในที่สุด

ไรอันรู้สึกว่าหัวใจของเขาปวดร้าวอย่างอธิบายไม่ถูก เมื่อเห็นความงุนงงในดวงตากลมโตของเมเดลีน

เธอทรมานและเสียเลือดไปไม่น้อยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา นอกจากเขาจะผลักเธอให้จนมุมแล้ว ร่างกายและจิตใจของเธอยังบอบช้ำมากอีกด้วย

ทว่านี่เป็นทางเลือกเดียวที่เขาจะทำให้เมเดลีนอยู่เคียงข้างและเชื่อฟังเขา

ไรอันเดินออกไปพร้อมกับให้สาวใช้เดินเข้ามาเสิร์ฟอาหาร

เมเดลีนดูหวาดกลัวเมื่อเห็นสาวใช้เข้ามาในห้อง การกระทำของเธอระมัดระวังเป็นพิเศษ และแตกต่างจากพฤติกรรมปกติอยู่มาก

อดัมเข้ามาตรวจร่างกายแล้วก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกตินั้นเช่นกัน “วันนี้มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับเธอ”

ไรอันเองก็ตระหนักอย่างนั้น “อาจเป็นผลมาจากยางั้นเหรอ?”

สายตาของอดัมเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในขณะที่ตอบอย่างกำกวม “อาจจะใช่”

จากนั้นจู่ ๆ บอดี้การ์ดคนหนึ่งก็รีบเข้ามาในห้องเพื่อรายงานกับไรอันทันที “เจเรมี่ วิทแมน พบเราแล้วครับ คุณโจนส์!”