ไรอันคุ้นเคยกับเสียงนี้มาก
เขามองผ่านผู้คนออกไปแล้วก็พบเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา
คนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด อดัม
เจเรมี่เองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอดัม แต่ก็ไม่ได้แปลกใจมากขนาดนั้น
เขาเกือบจะเดาทุกอย่างออกหมดแล้ว
ชายลึกลับที่ช่วยปฐมพยาบาล และช่วยนำตัวเขาส่งโรงพยาบาลพร้อมกับส่งข้อความถึงเขาคือ อดัม
ไรอันมองอดัมที่กำลังเดินมาหาด้วยรอยยิ้มเย่อหยิ่งที่ค่อย ๆ เหือดหายไป
“ทำไมยังอยู่ที่นี่?” สีหน้าของไรอันเย็นชาขึ้นมาก แต่ที่จริงสิ่งที่เขาอยากถามมากที่สุดคือทำไมเมื่อกี้อดัมพูดแบบนั้นออกมา
อดัมยิ้มอย่างใจเย็น พลางใช้ดวงตาสีเข้มหลังแว่นสายตาจ้องมองคนตรงหน้านิ่ง
“แล้วคุณคิดว่าผมต้องอยู่ที่ไหนล่ะ?” อดัมถามด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “คิดว่าผมทำตามคำสั่งของคุณด้วยการพาตัวเอวลีนไปยังที่กบดานที่คุณพูดถึงแล้วหรือเปล่า?”
เมื่ออดัมพูดจบทั้งไรอันและเจเรมี่ก็มีแววตาเป็นประกายขึ้นทันใด
เจเรมี่เดินไปหยุดด้านหน้าของอดัมแล้วถามอย่างกระวนกระวายใจ “อดัม คุณรู้ไหมว่าลินนี่อยู่ที่ไหน?”
อดัมชำเลืองมองเจเรมี่ที่กำลังกังวลใจ จากนั้นก็มองไปยังสีหน้าเย็นชาของไรอัน
“ผมพาเธอไปยังที่ที่ปลอดภัยแล้ว” เขาเอ่ยอย่างไม่เร่งรีบ
ความกังวลในดวงตาของเจเรมี่ค่อย ๆ กลายเป็นความสุข “คุณพูดจริงใช่ไหม อดัม? ลินนี่ปลอดภัยจริง ๆ ใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ