เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1327

เจเรมี่คว้ามือของเมเดลีนแล้วดึงเข้ามากอดเอาไว้ตามสัญชาตญาณทันที

ตอนแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายคือไรอัน ทว่าก็โล่งใจเมื่อเห็นว่าเป็นชายอีกคนที่เดินเข้ามาในอพาร์ตเมนต์

ส่วนเมเดลีนเธอไม่สนใจทั้งนั้นว่าคนนั้นคือใคร เธอจับมือของเจเรมี่ไว้ด้วยความประหม่า ขณะที่ตาเริ่มแดง และมีน้ำใส ๆ เอ่ออยู่ในตา

“โทรศัพท์ของคุณอยู่ไหน? เอามาให้ฉัน ฉันจะเรียกรถพยาบาล!” เธอคุ้ยกระเป๋ากางเกงของเจเรมี่อย่างกระวนกระวายใจ

“ไม่ต้องเรียกรถพยาบาลหรอก เขาไม่เป็นไร” อดัมเดินไปหาเจเรมี่พร้อมกับอุปกรณ์ทางการแพทย์ของเขา

ในที่สุดเมเดลีนก็สังเกตเห็นว่ามีคนเข้ามา ก่อนจะมองไปที่อดัมด้วยความตกตะลึง

อดัมวางอุปกรณ์ทางการแพทย์แล้วย่อตัวลงไปนั่งตรวจร่างกายให้กับเจเรมี่

เขาสังเกตอาการของชายหนุ่มอยู่ชั่วครู่ แล้วหยิบเข็มฉีดยาออกมาฉีดยาให้อย่างชำนาญ

เป็นอีกครั้งที่เจเรมี่รู้สึกได้ถึงความเย็นที่คุ้นเคยกำลังแผ่ซ่านไปทั่วทุกส่วนในร่างกาย หลังจากตัวชาไปครู่หนึ่ง ความรู้สึกทรมานก็ค่อย ๆ บรรเทาลง

เมเดลีนสังเกตเห็นสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนแปลงไป คิ้วที่ขมวดอยู่ของเธอจึงคลายลง ตอนนี้เขาดูไม่ได้ทรมานมากเท่าก่อนหน้านี้แล้ว

“หายปวดแล้วเหรอ?” เธอถามทั้งน้ำตาที่ยังเปียกอยู่ตรงหางตา

เมื่อเห็นแววตาที่เป็นกังวลของเธอ เจเรมี่ก็ยิ้มจาง ๆ “ผมจะไม่เจ็บตราบเท่าที่คุณยังอยู่กับผม”

แทนที่จะพยายามเข้าใจในสิ่งที่เจเรมี่พูดว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ หญิงสาวกลับพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ฉันไม่ไปไหน ฉันจะอยู่กับคุณ”

สำหรับเจเรมี่แล้วคำตอบที่ได้จากเธอนั้นคือยาวิเศษที่ดีที่สุด

เธอช่วยพยุงเจเรมี่ให้ลุกขึ้นยืนแล้วจะไปเอาน้ำอุ่นมาให้ แต่ก็ไม่วายหันกลับมากำชับอดัม “ช่วยดูเขาแทนฉันที”

อดัมพยักหน้า ด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“เธอจำคุณได้แล้วเหรอ?” เขาถามเจเรมี่ด้วยความงุนงง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ