บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1329

ฌอนอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะอย่างเย็นชา

“กำลังจะบอกว่าลาน่าใช้คุณงั้นเหรอ? ฮึ แต่นั่นมันก็ไม่ได้ลบความจริงที่ว่าคุณเป็นคนทำไปหรอกนะ! คุณลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองเชื่อฟังลาน่ามากแค่ไหน? คุณไม่มองเอวลีนแม้แต่ปลายหางตาด้วยซ้ำ!” ฌอนโกรธมาก

ฌอนยังไม่สามารถยกโทษให้เจเรมี่ได้ เมื่อนึกถึงความเฉยชาที่ชายหนุ่มเคยมีต่อเมเดลีนในตอนนั้น

“เอวลีนคิดว่าคุณตายไปแล้ว และเธอก็ร้องไห้ทุกคืน ผมเป็นพ่อเธอ ผมรู้ดี!

“เธอตรากตรำอุ้มท้องลูกของคุณ แต่คุณทำอะไรลงไป? คุณไม่เสียใจบ้างเหรอที่ปล่อยให้ผู้หญิงเสียสติคนนั้นทำให้เอวลีนเครียดจนเธอต้องคลอดพุดดิ้งก่อนกำหนดโดยไม่มีใครช่วยเหลือเธอเลยน่ะ?”

เจเรมี่ขมวดคิ้ว ‘จะไม่เสียใจได้อย่างไร?’

เมื่อเขาเห็นเลือดที่ไหลออกมาและความทุกข์ทรมานของเธอ เขาก็รู้ว่าเธอมีความสำคัญต่อเขามากขนาดไหน

เพียงแค่ตอนนั้นเขาถูกความทรงจำที่ลาน่ายัดเยียดให้บังตาก็เท่านั้น

“เจเรมี่ คุณลองถามตัวเองดูสิว่าเอวลีนรักและเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน คุณบอกว่าจะใช้เวลาที่เหลือในชีวิตชดเชยสิ่งที่คุณทำให้เอวลีนไม่ได้ แต่ดูตอนนี้สิว่าเธอกลายเป็นอะไรไปแล้ว”

ดวงตาของฌอนโศกเศร้าเป็นอย่างมากในขณะที่พูด

เขาไม่ต้องการต่อว่าเจเรมี่อีกต่อไป เพราะรู้ว่าความรู้สึกของลูกสาวที่มีต่อผู้ชายคนนี้ยังมากมายนัก

“ฉันไม่อยากตามฟังเรื่องจุดไฟคฤหาสน์มอนต์โกเมอรีกับคุณแล้ว เจเรมี่ ฉันจะไม่ไว้ใจให้คุณดูแลลูกสาวของฉันอีกต่อไป เพราะยังไงคุณก็ปกป้องเธอไว้ไม่ได้!”

ดูเหมือนว่าฌอนจะไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรับรู้เรื่องจริงหลังเหตุการวางเพลิงทั้งหมดได้ในตอนนี้

เจเรมี่จึงหยุดอธิบายแล้วให้สัญญากับฌอน “พ่อครับ ผมจะไม่ปล่อยให้ลินนี่ต้องเจ็บอีก”

“ตอนนี้ถือว่าฉันรับรู้ไว้ชั่วคราวก็แล้วกัน” เขาตอบอย่างไม่เห็นด้วย ราวกับว่าเขาหมดศรัทธาในตัวเจเรมี่ไปแล้ว

ผู้อาวุโสวิทแมนออกมาจากห้องทันทีที่รู้ว่าเจเรมี่และเมเดลีนกลับมาถึง

“เจเรมี่ กลับมากันแล้วสินะ!” นายท่านอาวุโสวิทแมนดูกังวลเมื่อรู้ว่าไรอันทำอะไรไปบ้าง และสถานการณ์ปัจจุบันของเมเดลีน เขารู้สึกว่าต้องบอกเจเรมี่เกี่ยวกับอดีตที่ซ่อนอยู่ของเขาแล้ว

หลังจากได้ฟังเจเรมี่ก็รู้แล้วว่าทำไมไรอันถึงเกลียดครอบครัววิทแมนมากนัก

คาเลนเพิ่งกลับบ้านมาหลังจากไปรับแจ็คสันและลิเลียนที่โรงเรียน เธอเห็นเจเรมี่และเมเดลีนกลับมาแล้ว ในขณะที่เด็ก ๆ รีบวิ่งเข้าไปหาคนทั้งสองอย่างตื่นเต้นดีใจ

“แม่! ในที่สุดแม่ก็กลับมา! ผมคิดถึงคุณแม่มากเลยฮะ” แจ็คสันวิ่งไปหาเมเดลีนและกอดต้นขาของเธอเพื่อบอกว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน

ลิเลียนเองก็วิ่งไปจับที่ขาอีกข้างของเมเดลีนด้วย

เมเดลีนดึงมือของเจเรมี่ไว้ด้วยสีหน้าสับสน “พวกเขาเป็นใครคะ? ทำไมเด็กคนนี้ถึงเรียกฉันว่าแม่ล่ะ?”