บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1344

เจเรมี่ไม่ได้ตะโกนเรียกเมเดลีนเพราะกลัวว่าจะทำให้ไรอันรู้ตำแหน่งของเขา

ไรอันเองก็ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เจเรมี่กำลังเดินตามใกล้เข้ามา เขาเปิดประตูรถและสั่งให้เมเดลีนเข้าไป “เข้าไปในรถ ผมจะพาคุณไปหาเจเรมี่”

เธอมองไรอันด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากันอย่างมีคำถามและหันหน้าหนีอย่างไม่เต็มใจ

อย่างไรก็ตามในจังหวะที่กำลังจะขึ้นรถ เมเดลีนก็เห็นเจเรมี่จากปลายหางตา

เธอหันไปมอง ก่อนจะปรากฎรอยยิ้มประหลาดใจขึ้นบนใบหน้า

เจเรมี่เองก็สังเกตว่าเธอเห็นเขาแล้ว เขาจึงต้องการบอกให้อีกฝ่ายแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นเขาเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ไรอันรู้ตัว แต่เมเดลีนตอบสนองเร็วว่าและเรียกเขาราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่เธอทำเป็นประจำ

“เจเรมี่!”

เมเดลีนคลี่ยิ้มในขณะที่ร้องเรียกเจเรมี่ มรขณะเดียวกันเธอก็พยายามจะวิ่งไปหาเขา

ในที่สุดไรอันก็รู้ว่าเจเรมี่เจอเขาเข้าแล้ว เมื่อเขาเห็นว่าเมเดลีนกำลังพยายามวิ่งไปหาอีกฝ่าย ไรอันจึงรีบคว้าข้อมือเล็กแล้วดึงเข้ามาหาตัวอย่างรวดเร็ว

เจเรมี่ต้องการหยุดเขา แต่ทั้งสองกลับอยู่ห่างออกไป เขาจึงได้แต่เฝ้าดูเมเดลีนถูกไรอันจับกุมเอาไว้

“ไรอัน ปล่อยลินนี่นะ!”

“อย่าพูดอะไรที่ไร้เดียงสาแบบนั้นสิ ฉันมาหาเธอโดยเฉพาะแบบนี้ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”

ไรอันเงยหน้ามองและหัวเราะอย่างชั่วร้าย

ทว่าอาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บของเขา ไรอันจึงดูไม่ค่อยสบายดีนัก เหมือนเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดตลอดเวลา

“ฉันรู้ว่ามันขี้ขลาดไปสักหน่อยที่ต้องหลบซ่อนแบบนี้ เพราะถึงหนีไปยังไงก็ต้องโดนจับอยู่ดี แต่จะบอกอะไรให้ว่า ฉันจะทำให้แกรู้สึกทุกข์ทรมานจากการสูญเสียคนรัก ก่อนที่ฉันจะถูกจับกุมตัว”

หลังจากที่ไรอันพูดแบบนั้น เขาก็บังคับผลักตัวเมเดลีนให้เข้าไปในรถอย่างแรงก่อนจะสั่งคนขับในทันทีว่า “ออกรถ!”

“ลินนี่!” เจเรมี่วิ่งตามในขณะที่เห็นเมเดลีนยังอยู่ในการควบคุมของไรอัน หญิงสาวพยายามทุบกระจกอย่างรุนแรง และกำลังพูดอะไรบางอย่างด้วยท่าทางตื่นตระหนก แต่เมื่อสังเกตดี ๆ ก็พบว่าเธอเรียกชื่อเจเรมี่อยู่ตลอดเวลา

เจเรมี่ขมวดคิ้วแน่นและเรียกรถแท็กซี่จากข้างทางเพื่อตามพวกเขาไป

ไรอันซึ่งนั่งอยู่ในรถเหลือบมองไปทางด้านหลัง เมื่อรู้ว่าเจเรมี่ตามเขามา รอยยิ้มแห่งความชั่วร้ายก็ค่อย ๆ ปรากฎบนใบหน้าเขา ในขณะที่หันไปมองใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของเมเดลีน สีหน้าของเขาก็อ่อนโยนขึ้นมาก

“ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ตราบใดที่คุณเชื่อฟังผมนะ เอวลีน”

เขารู้ดีว่า ตอนนี้เขาอ่อนแอและเสียเปรียบอยู่มาก ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถต่อกรกับเจเรมี่ได้ตรง ๆ อีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งเดียวที่เขาจะเอาชนะได้ก็คือ เมเดลีน ผู้หญิงที่ถูกเขาทำให้เสียสติไปแล้วครึ่งหนึ่ง

เมเดลีนรู้สึกขยะแขยงเมื่อไรอันจับเธอพิงกำแพง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็กลัวเขามากเหมือนกัน

เธอลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ทว่าไม่เคยลืมวิธีการที่โหดร้าย และน่าสะพรึงกลัวของไรอันเลย

เมื่อมองไปที่แววตาชั่วร้ายของชายหนุ่มในตอนนี้ เธอก็รู้สึกตัวชาไปทั้งตัว

เป็นเพราะความกลัวนี้เองที่ทำให้เธอมีพละกำลังมากขึ้น เมเดลีนตัดสินใจผลักไรอันออกไปก่อนที่จะพุ่งไปยังประตู ทว่าไรอันกลับรีบคว้าแขนของเธอเอาไว้แล้วดึงไปที่ห้องนั่งเล่น

“ปล่อยฉันนะ คนสารเลว!” เมเดลีนพยายามดิ้นรนให้หลุดจากมือของไรอัน แต่เพราะร่างกายที่อ่อนแอจึงทำให้หงายหลังล้มลงโดยไม่ตั้งใจ

ในขณะที่กำลังจะลุกขึ้น ไรอันก็รีบเดินไปหาแล้วจับเท้าของเมเดลีนไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว จากนั้นก็ดึงเธอเข้ามาหาอย่างโหดร้าย

จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงไปจ้องเธอด้วยดวงตาสีแดงฉานพร้อมด้วยรอยยิ้มของปีศาจราวกับเป็นผู้ชนะ

“เอวลีน คุณรู้ไหมว่าคุณเป็นโอกาสเดียวที่จะทำให้ผมชนะเลยนะ? อย่าโทษผมเลย โทษตัวคุณเองเถอะ ที่ตกหลุมรักคนอย่างเจเรมี่”