เจเรมี่ไม่ได้ตะโกนเรียกเมเดลีนเพราะกลัวว่าจะทำให้ไรอันรู้ตำแหน่งของเขา
ไรอันเองก็ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เจเรมี่กำลังเดินตามใกล้เข้ามา เขาเปิดประตูรถและสั่งให้เมเดลีนเข้าไป “เข้าไปในรถ ผมจะพาคุณไปหาเจเรมี่”
เธอมองไรอันด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากันอย่างมีคำถามและหันหน้าหนีอย่างไม่เต็มใจ
อย่างไรก็ตามในจังหวะที่กำลังจะขึ้นรถ เมเดลีนก็เห็นเจเรมี่จากปลายหางตา
เธอหันไปมอง ก่อนจะปรากฎรอยยิ้มประหลาดใจขึ้นบนใบหน้า
เจเรมี่เองก็สังเกตว่าเธอเห็นเขาแล้ว เขาจึงต้องการบอกให้อีกฝ่ายแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นเขาเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ไรอันรู้ตัว แต่เมเดลีนตอบสนองเร็วว่าและเรียกเขาราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่เธอทำเป็นประจำ
“เจเรมี่!”
เมเดลีนคลี่ยิ้มในขณะที่ร้องเรียกเจเรมี่ มรขณะเดียวกันเธอก็พยายามจะวิ่งไปหาเขา
ในที่สุดไรอันก็รู้ว่าเจเรมี่เจอเขาเข้าแล้ว เมื่อเขาเห็นว่าเมเดลีนกำลังพยายามวิ่งไปหาอีกฝ่าย ไรอันจึงรีบคว้าข้อมือเล็กแล้วดึงเข้ามาหาตัวอย่างรวดเร็ว
เจเรมี่ต้องการหยุดเขา แต่ทั้งสองกลับอยู่ห่างออกไป เขาจึงได้แต่เฝ้าดูเมเดลีนถูกไรอันจับกุมเอาไว้
“ไรอัน ปล่อยลินนี่นะ!”
“อย่าพูดอะไรที่ไร้เดียงสาแบบนั้นสิ ฉันมาหาเธอโดยเฉพาะแบบนี้ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”
ไรอันเงยหน้ามองและหัวเราะอย่างชั่วร้าย
ทว่าอาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บของเขา ไรอันจึงดูไม่ค่อยสบายดีนัก เหมือนเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดตลอดเวลา
“ฉันรู้ว่ามันขี้ขลาดไปสักหน่อยที่ต้องหลบซ่อนแบบนี้ เพราะถึงหนีไปยังไงก็ต้องโดนจับอยู่ดี แต่จะบอกอะไรให้ว่า ฉันจะทำให้แกรู้สึกทุกข์ทรมานจากการสูญเสียคนรัก ก่อนที่ฉันจะถูกจับกุมตัว”
หลังจากที่ไรอันพูดแบบนั้น เขาก็บังคับผลักตัวเมเดลีนให้เข้าไปในรถอย่างแรงก่อนจะสั่งคนขับในทันทีว่า “ออกรถ!”
“ลินนี่!” เจเรมี่วิ่งตามในขณะที่เห็นเมเดลีนยังอยู่ในการควบคุมของไรอัน หญิงสาวพยายามทุบกระจกอย่างรุนแรง และกำลังพูดอะไรบางอย่างด้วยท่าทางตื่นตระหนก แต่เมื่อสังเกตดี ๆ ก็พบว่าเธอเรียกชื่อเจเรมี่อยู่ตลอดเวลา
เจเรมี่ขมวดคิ้วแน่นและเรียกรถแท็กซี่จากข้างทางเพื่อตามพวกเขาไป
ไรอันซึ่งนั่งอยู่ในรถเหลือบมองไปทางด้านหลัง เมื่อรู้ว่าเจเรมี่ตามเขามา รอยยิ้มแห่งความชั่วร้ายก็ค่อย ๆ ปรากฎบนใบหน้าเขา ในขณะที่หันไปมองใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของเมเดลีน สีหน้าของเขาก็อ่อนโยนขึ้นมาก
“ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ตราบใดที่คุณเชื่อฟังผมนะ เอวลีน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...