บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1351

ในขณะนั้นเองเมเดลีนก็รู้สึกว่ามีอะไรอุ่น ๆ กระเซ็นใส่ใบหน้าของเธอ

จากนั้นของเหลวสีแดงสดก็กระฉูดออกมาจากบริเวณหัวใจของไรอัน

ภาพที่น่ากลัวของเลือดนั้นสะท้อนอยู่ในดวงตาของเมเดลีน

ดวงตากลมสวยเบิกกว้างอย่างตกตะลึง และไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้น

ไรอันเองก็ไม่คิดว่าจะมีคนลอบยิงเขา กระสุนผ่านทะลุหัวใจเขาอย่างแม่นยำ และในเวลาเพียงชั่วพริบตา เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่านี่เป็นวินาทีสุดท้ายของชีวิตเขาแล้ว

แต่ดูเหมือนยังมีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถละทิ้งไปได้ ความหมกมุ่นยึดติดยังคงล่องลอยอยู่ในแววตา

ไรอันจับข้อมือของเมเดลีนแน่น จากนั้นสายตาของเขาก็ค่อย ๆ พร่ามัวขึ้นเรื่อย ๆ

ก่อนร่างสูงจะล้มลง ไรอันเอ่ยบางอย่างด้วยเสียงเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยินกับเมเดลีน

ดวงตาของเมเดลีนเบิกกว้างขณะที่มองดูไรอันทรุดตัวลงไปกับพื้นอย่างช้า ๆ ต่อหน้าต่อตาเธอ สิ่งเดียวที่ยังติดอยู่ในหัวเธอตอนนี้คือภาพนองเลือดที่เธอเพิ่งเห็น และสิ่งที่ไรอันพูดก่อนที่จะล้มลงไป

“ลินนี่!”

ในขณะที่ตกอยู่ในสภาวะงุนงง เธอก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนดังลั่น

ในวินาทีต่อมาเธอก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นที่คุ้นเคย ก่อนจะตามมาด้วยอ้อมแขนแข็งแกร่งที่โอบกอดเธอเอาไว้แน่น

ทว่าเมื่อมองสีแดงสดตรงหน้าเป็นเวลานาน เธอก็เริ่มรู้สึกวิงเวียน

ก่อนที่จะได้เห็นผู้ชายตรงหน้าชัด ๆ การมองเห็นของเธอก็พร่าเลือนและสติก็ดับวูบไป

“ลินนี่ ลินนี่!” เจเรมี่อุ้มร่างบางที่หมดสติขึ้นมาด้วยความประหม่า นอกจากนี้เขายังเห็นไรอันที่ล้มลงกับพื้นและไม่สามารถต่อต้านอะไรได้อีกด้วย

เจเรมี่เองก็คิดไม่ถึงว่าตำรวจจะตัดสินใจยิงไรอัน แต่เขาก็พอจะเดาได้ว่าที่เมเดลีนหมดสติไป เป็นเพราะเธออาจจะรู้สึกช็อคกับเหตุการณ์ที่เห็นไรอันล้มลงตรงหน้า

ตำรวจรีบรุดเข้าไปในพื้นที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ส่วนเจเรมี่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมองไปยังร่างของไรอันที่กำลังนอนปิดตาไม่สนิทและจมกองเลือดอยู่ใกล้ ๆ

“เรียกรถพยาบาลและพาเขาไปโรงพยาบาลทันที เขาอาจจะยังไม่ตาย” หลังจากที่พูดจบ เจเรมี่ก็จากไปจากตรงนั้นพร้อมร่างบางในอ้อมแขน

ณ คฤหาสน์วิทแมน

ฌอนไม่สามารถนั่งเฉยได้ในขณะที่รอข่าวคราวเกี่ยวกับลูกสาว เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เขาจึงรีบก้าวออกไปหาทันที

เห็นเจเรมี่เดินเข้ามาข้างในพร้อมเมเดลีนที่นอนไม่ได้สติอยู่ในอ้อมแบน เขาจึงวิ่งเข้าไปหาอย่างกระวนกระวายใจ “เอวลีน เอวลีน”

เขาเรียกเธอซ้ำสองครั้ง เมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่ตอบสนองเขาก็เอ่ยถามอย่างเป็นกังวล “เกิดอะไรขึ้นกับเอวลีน? ทำไมถึงมีเลือดอยู่บนตัวเธอล่ะ?”

เจเรมี่ลดสายตาลงมองหญิงสาวที่นอนอยู่ในอ้อมแขน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์ “ไม่ต้องกังวลครับ เธอแค่หมดสติ ส่วนนี่เป็นเลือดของไรอัน”

“ไรอัน?” ฌอนตกใจมาก “ทำไมเลือดของไรอันถึงอยู่บนตัวของเอวลีน? เกิดอะไรขึ้น?”

ทันทีที่เจเรมี่พูดจบ เอโลอิสก็เดินเข้ามา

เมื่อเห็นว่าเมเดลีนนอนไม่ได้สติพร้อมคราบเลือดติดอยู่ที่ใบหน้าและลำตัวอยู่เป็นจำนวนมาก เอโลอิสก็ตื่นตระหนกและคว้ามือของฌอนเอาไว้ทันที

“เธอเป็นอะไรไปคะ? ฌอน เกิดอะไรขึ้นกับเอวลีน?”

ฌอนรีบจับไหล่ของภรรยาแล้วปลอบเธอ “ใจเย็น ๆ เอวลีนไม่เป็นไร เธอแค่หลับไป อย่ากังวลไปเลยนะ”

เอโลอิสมองเจเรมี่อย่างสงสัย “จริงเหรอ?”

เจเรมี่จึงเอ่ยเพื่อให้ความมั่นใจ “ครับ ผมกำลังพาเธอไปพักผ่อนที่ห้อง ถ้าตื่นแล้วเดี๋ยวผมจะพาเธอไปหา”

เอโลอิสพยักหน้า “ถ้างั้นรีบพาเธอเข้าไปนอนเถอะ ให้เธอได้พักผ่อนให้เพียงพอ”

แม้จะจำไม่ได้ว่าเจเรมี่กำลังอุ้มลูกสาวตัวน้อยที่เธอพูดถึงอยู่ทุกวันไว้ แต่ความห่วงใยที่มีต่อเมเดลีนยังคงปรากฏชัดในแววตาของผู้เป็นแม่

หลังจากที่เจเรมี่พาเมเดลีนไปนอนพักบนเตียง เขาก็รีบโทรหาเพื่อนร่วมงานเพื่อสอบถามอาการของไรอันทันที