เมื่อเห็นภาพนี้เมเดลีนก็หยุดชะงักไปชั่วครู่
ฉากที่ไรอันถูกยิงและล้มลงต่อหน้าเธอปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ความอุ่นของเลือดที่สาดกระเซ็นโดนหน้า ดูเหมือนจะยังคงอุ่นจนแทบจะร้อนและแผดเผาไปทั้งหน้าของเธอ
เจเรมี่เองก็รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่ลดลงอย่างเห็นได้ชัดของฝ่ามือเธอ
“ลินนี่ คุณโอเคไหม?” เจเรมี่ถามอย่างเป็นห่วง
เมเดลีนกลับมามีสติอีกครั้งหลังจากที่เธอได้ยินเสียงเขา เธอส่ายหัวเบา ๆ “ฉันไม่เป็นไร จู่ ๆ ฉันก็นึกถึงคืนนั้น เขาบอกว่าเขาต้องพาฉันไป แต่ฉันแค่อยากกลับไปหาคุณ แล้วเขาก็…”
“เอวลีน มอนต์โกเมอรี!”
ก่อนที่จะพูดจบ แม่ของไรอันก็พุ่งเข้ามาหาเธอด้วยความโกรธจัด เธอพยายามเข้ามาจับตัวของเมเดลีน
ทว่าเจเรมี่ดึงร่างบางเข้ามาหลบในอ้อมแขนของเขาเสียก่อนด้วยแววตาที่คุกรุ่นอยู่ภายใน
เมื่อคว้าตัวเมเดลีนไม่สำเร็จ แม่ของไรอันก็เดือดดาล
“เอวลีน คนชั่ว! ไรย์ต้องกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะแก! ทีแรกแกคิดว่าสามีตัวเองตายแล้วก็เลยมาคบกับลูกชายฉัน แต่พอเจเรมี่กลับมาแกก็ทิ้งไรย์อีกครั้ง ฉันไม่เชื่อแม้แต่วินาทีเดียวว่ามันคือภารกิจจากอินเตอร์โพล!”
เธอคำรามอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก “เอวลีน แกเป็นคนฆ่าไรย์!”
เมเดลีนฟังขณะที่ยังงุนงง และไม่ตอบสนองอะไร
แน่นอนว่าเจเรมี่ทนไม่ได้ “ฉันจะพูดอีกครั้ง แม้ว่าไรอันจะตายจริง ๆ เขาก็ต้องโทษตัวเอง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ