แพทย์บอกกับเธอว่าพวกเขาได้ทำทุกวิถีทางในการช่วยชีวิตไรอันแล้ว แต่ความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ของเขากลับอ่อนแรงเหลือเกิน
คนส่วนใหญ่มีความหวังและความพยายามที่อยากจะมีชีวิตรอด แต่ดูเหมือนไรอันจะอยากเดินเข้าหาความตายมากกว่าทำให้ตัวเองรอด
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าสิ่งเดียวที่เขาจะปล่อยไปไม่ได้ก็คือเมเดลีน เขาเอาแต่เรียกชื่อของเธอซ้ำ ๆ
“บางทีคุณอาจเป็นคนเดียวที่เขาไม่สามารถปล่อยวางจากใจได้นะคะ” พยาบาลเอ่ย
หลังจากนิ่งฟังเงียบ ๆ เมเดลีนก็เดินไปอยู่ที่ข้างเตียง
ใบหน้าของไรอันซีดราวกับหิมะในขณะที่ลมหายใจก็แผ่วเบา ท่อต่าง ๆ ถูกสอดใส่เข้าไปในร่างกายเพื่อประคองร่างกายที่กำลังจะตายเอาไว้
เสียงบี๊บจากคลื่นไฟฟ้าหัวใจดังขึ้นราวกับว่าจะหยุดลงได้ทุกเมื่อ
เมเดลีนเดินเข้าไปหาและทันทีที่เดินไปที่เตียง เธอก็ได้ยินเสียงไรอันร้องเรียกอีกครั้ง “เอวลีน”
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถปล่อยวางจากเธอได้
“ไรอัน” เมเดลีนเรียกเขา “ฉันเอง เอวลีน ฉันอยู่นี่”
“เอวลีน…” ไรอันยังคงเรียกชื่อเธอโดยไม่รู้ตัว
เมเดลีนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไรอัน ฉันยืนอยู่ที่นี่ คุณรู้สึกถึงฉันไหม? มีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า?”
ไม่นานหลังจากที่เสียงของเมเดลีนเงียบลง เธอก็ได้ยินไรอันเรียกชื่อเธอเบา ๆ อีกครั้ง “เอวลีน”
เขายังคงเรียกชื่อเธอราวกับว่ามันเป็นพลังเดียวที่จะทำให้หัวใจของเขาเต้นและหายใจต่อไปได้
“ไรอัน พ่อแม่ของคุณต้องการให้คุณมีชีวิตรอด อย่าเพิ่งยอมแพ้เลยนะ”
เธอไม่รู้ว่าเขาจะรู้ตัวหรือได้ยินสิ่งที่เธอพูดหรือไม่ ทว่าเธอกลับได้ยินเขาเรียกเธออีกครั้ง ก่อนจะตามมาด้วย “ผมขอโทษ”
เขาขอโทษเธออีกครั้ง
เมเดลีนจำได้ชัดเจนว่าในคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น
ก่อนที่เขาจะล้มลง ไรอันได้พูดขอโทษเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ