บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1373

เฟลิเป้หยุดพูดชั่วครู่ขณะที่หัวใจเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น

“แต่อะไร?” เจเรมี่ถามต่อด้วยความสงสัย

เฟลิเป้จึงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “หมอคนนี้อยู่กับฉันมาหลายปี เคธี่เองก็คุ้นเคยและสนิทกับเขาเหมือนกัน เขาปฏิบัติต่อเคธี่เหมือนเป็นลูกสาวอีกคนมาเสมอ แล้วเคธี่ก็เคารพเขามาก”

เจเรมี่นึกถึงบางอย่างทันทีเมื่อได้ยินแบบนี้ “หมอที่กำลังพูดถึงคือคนเดียวกับที่รักษาผมหรือเปล่า?”

เฟลิเป้พยักหน้า “เคธี่คงจะตกลงเงื่อนไขบางอย่างกับเขา เพราะถ้าเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป จะไม่มีทางได้เขามาเป็นคนรักษาให้แน่”

“อย่าเพิ่งคิดไปไกล รีบโทรหาหมอคนนั้นแล้วถามก่อนดีกว่า” เจเรมี่เตือน

การเต้นของหัวใจเริ่มเต้นรัวอย่างผิดปกติมากขึ้นเรื่อย ๆ เฟลิเป้หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความรู้สึกอ่อนแรงที่มือ

เขาควรจะโทรไปใช่ไหม?

แล้วถ้าถูกปฏิเสธ เขาก็ต้องรู้สึกเจ็บปวดราวกับถูกมีดพันเล่มเฉือนหัวใจ

แต่ถ้าเขาไม่ถาม ความหวังสุดท้ายที่เขามีก็จะหลุดลอยไปเฉย ๆ

เจเรมี่รู้ว่าทำไมเฟลิเป้ถึงลังเล “ให้ผมช่วยโทรให้ไหม?”

“ไม่ ไม่เป็นไร” เฟลิเป้ตั้งสติแล้วปฏิเสธ เขาดูโทรศัพท์แล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกดโทรออก

สักพักก็มีคนรับสาย

เฟลิเป้เหม่อลอยไปไกลอยู่ชั่ววินาที ก่อนเขาจะถามคำถามที่ค้างคาในใจ “เคธี่ยังมีชีวิตอยู่ไหม?”

น้ำเสียงของเขาฟังดูแผ่วเบา แต่เขากลับรู้สึกว่าตอนนี้หัวใจกำลังเต้นหนักผิดปกติ

คนที่อยู่อีกฝั่งมีท่าทีตกใจอย่างเห็นได้ชัด “ทำไมคุณถึงถามแบบนี้?”

ปลายสายมีน้ำเสียงที่ฟังดูสับสน “เคธี่ตายไปนานแล้วนะ คุณลืมไปแล้วเหรอ? เคธี่น่าสงสารมาก เธอถูกยิงเข้าที่หัวใจ และเราไม่มีโอกาสได้ช่วยเหลือเธอเลย”

เขาจงใจพูดเรื่องนี้ให้เฟลิเป้ได้ยิน

หลังจากวางสายเขาก็เดินเข้าไปตบไหล่เฟลิเป้เบา ๆ “ตอนนี้อาน่าจะได้ยินแล้ว คุณปู่อยากทานอาหารเย็นด้วย ผมรู้ว่าคุณต้องการมอบตัว เพราะอย่างนั้นไว้ทานอาหารเย็นเสร็จ ผมจะไปกับคุณเอง”

เฟลิเป้ลังเลอยู่ชั่วครู่แล้วตอบตกลงในที่สุด

เมื่อพวกเขากลับไปที่คฤหาสน์วิทแมน เฟลิเป้ก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่จะทานอาหารมากนัก เขามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องของเคธี่

หลังจากที่เห็นเมเดลีน เขาก็เอ่ยถามด้วยความกระวนกระวายใจ “เอวลีน วันนี้คุณเห็นผู้หญิงที่ดูเหมือนเคธี่ใช่ไหม?”

“คุณก็ด้วยเหรอคะ?” เมเดลีนจับได้ว่ามีอะไรผิดปกติในน้ำเสียงนั้น เธอมองหน้าเฟลิเป้แล้วหันมาสบตากับเจเรมี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา “เมื่อกี้นี้พวกคุณเห็นเธอด้วยเหรอ?”

“เขาเห็น แต่ผมไม่เห็น” เจเรมี่อธิบาย

“งั้นหมายความว่า ฉันไม่ได้ตาฝาดไปเองน่ะสิ ต้องมีผู้หญิงที่ดูเหมือนเคธี่อยู่ที่นั่นจริง ๆ ใช่ไหม?” เมื่อเมเดลีนนึกถึงเรื่องนี้ เธอก็เริ่มรู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยเช่นกัน “คุณคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคือเคธี่จริง ๆ เหรอ?”