“สวัสดีค่ะ นี่ใครคะ?” เสียงอันบริสุทธิ์และไพเราะของผู้หญิงคนหนึ่งดังแว่วเข้าหูของเมเดลีน
หญิงสาวถือโทรศัพท์ด้วยความมึนงง เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งจะได้ยิน
เสียงนี้ช่างคุ้นเคยและยังคงตราตรึงไว้ในส่วนลึกที่สุดของความทรงจำเธอ
“เคธี่?” เมเดลีนถามอย่างสงสัย
“ใครคะ?” ผู้หญิงคนนั้นถามด้วยความงุนงง ราวกับว่าเธอไม่รู้จักชื่อ ‘เคธี่’
เมเดลีนเองก็ผงะเช่นกัน แต่เมื่อเธอกำลังจะถามอีกครั้ง โทรศัพท์ก็ดูเหมือนจะถูกยื่นให้คนอื่นแล้ว จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของอดัม “เจเรมี่? มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”
เมื่อได้ยินเสียงของอดัม เมเดลีนก็รีบบอกอาการของเจเรมี่ทันที “อดัม ยาพิษในร่างกายสามีฉันกำลังออกฤทธิ์อีกแล้ว คุณต้องมีวิธีที่จะช่วยเขาใช่ไหม! ฉันจะส่งที่อยู่ให้ คุณรีบมาทีนะ”
“เข้าใจแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้” อดัมตอบรับทันที
เมเดลีนคิดว่าเธอน่าจะฟังดูสุภาพพอ เมื่อคิดถึงเรื่องที่อดัมร่วมมือกับไรอันในตอนนั้น เธอก็รู้สึกโกรธอยู่ในใจ
หลังจากที่วางสาย เธอก็เข้ามาประคองร่างสูงที่กำลังเหงื่อแตกพลั่ก หัวใจเจ็บปวดมากจนรู้สึกหายใจไม่ออก
ราวกับว่าเธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่เจเรมี่กำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้
“อีกไม่นานอดัมจะมาที่นี่ อดทนไว้นะคะ” เธอกอดเขาขณะที่ปลอบโยน ทันใดนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ “เมื่อไหร่คุณจะหายสักที? ฉันไม่อยากเห็นคุณเจ็บปวดมากแบบนี้อีกแล้ว”
เขารู้ว่าเธอรู้สึกสงสาร แต่เขาคุ้นเคยกับความทรมานแบบนี้แล้ว
แล้วเขาก็แน่ใจว่าถ้ามีอดัมอยู่ใกล้ ๆ อาการของเขาก็จะฟื้นตัวดีขึ้นเรื่อย ๆ
“ไม่ต้องกลัวนะ ลินนี่” เจเรมี่เอ่ยในขณะที่ต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดที่รุมเร้า “ผมสัญญาว่าจะอยู่กับคุณและลูก ๆ ไปนาน ๆ ครั้งนี้ผมจะทำตามสัญญาให้ได้”
เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาออกให้เธอแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ
“ขอบคุณ” เจเรมี่เอ่ยและในตอนนี้เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาก
“เจเรมี่ คุณรู้สึกดีขึ้นแล้วเหรอคะ?” เมเดลีนถามด้วยความเป็นห่วง เธอกังวลว่าเขาอาจจะแค่ฝืนทนไว้
เจเรมี่ยกมือขึ้นลูบผมของเธอเบา ๆ แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องห่วง ผมสบายดี ผมคิดว่าตราบใดที่อดัมอยู่ใกล้ ๆ ผมก็จะฟื้นตัวเร็วขึ้นมาก”
เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจที่เจเรมี่ไว้ใจอดัมขนาดนี้ แต่ก่อนที่จะได้ถาม เจเรมี่ก็อธิบายกับเธอ
“ลินนี่ ตอนนั้นคุณคงกำลังสับสน ผมก็เลยยังไม่ได้อธิบายอะไรให้ฟัง แต่ผมอยากจะบอกว่าอดัมกับไรอันไม่ได้ทำงานด้วยกันแล้ว”
“คุณพูดความจริงใช่ไหม?” เมเดลีนเอ่ยอย่างประหลาดใจแล้วมองไปที่อดัมซึ่งยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง
มีหลายสถานการณ์ที่อดัมช่วยไรอันทรมานเธอ แต่จะบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...