บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1383

‘คุณต้องการจะบอกอะไร?’

ไรอันต้องการรู้คำตอบในขณะที่มองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า แสงแดดนอกหน้าต่างสาดส่องไปทั่วร่างบางและเธอกำลังยืนสู้แสงราวกับเป็นคนในภาพวาด เธอดูเป็นธรรมชาติและยังสวยงามมากในสายตาของเขา

แต่เขาไม่สามารถมีเธออยู่ในชีวิตได้อีกแล้ว

“ที่จริงมันจำเป็นด้วยเหรอว่าฉันจะบอกอะไรกับคุณ? ตอนนั้นฉันแค่อยากจะให้ความหวังคุณก็เท่านั้น ง่าย ๆ อย่างนั้นแหละ”

คำอธิบายของเมเดลีนทำให้ประกายในตาของไรอันหม่นหมองลง

“ไม่ คุณกำลังโกหก คุณต้องมีอะไรจะบอกผมสิ” ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง รูปลักษณ์ของเขากลับคืนสู่ความอ่อนโยนและสง่างามอย่างเมื่อก่อน แต่ในตอนนี้เขากำลังกังวล

เมเดลีนเดินไปที่เตียงและมองดูใบหน้าขาวซีดและผิดหวังของเขาเงียบ ๆ เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าขันและไร้สาระเล็กน้อย แต่ความสงสารก็เกิดขึ้นภายในใจ เมื่อสังเกตเห็นอารมณ์ที่ซับซ้อนของเขา

เธอมองไปยังใบหน้าที่คาดหวังของไรอันแล้วคลี่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “วันที่คุณบอกว่าไม่มีคำขออื่น… คุณบอกว่าคุณจะมีความสุขตราบเท่าที่ฉันเชื่อฟังคุณและทำสิ่งสุดท้ายนี้กับคุณ คุณต้องการให้ฉันดูดอกไม้ไฟกับคุณแบบนั้น เพื่อที่คุณจะได้สบายใจว่าฉันเคยเป็นของคุณในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนที่ดอกไม้ไฟจะจบลงใช่ไหม?”

ไรอันไม่ได้พูดอะไรสักคำหลังจากที่เมเดลีนคาดเดาสิ่งที่เขาคิดไว้ได้อย่างแม่นยำ อย่างไรก็ตามเขาเพียงแค่จ้องมองเธอเงียบ ๆ

“ก่อนที่คุณจะถูกยิง คุณบอกฉันว่าคุณไม่เคยคิดที่จะทำให้ฉันเสียสติ คุณแค่อยากให้ฉันอยู่เคียงข้างคุณ แต่ไรอัน ความรู้สึกคนเรามันไม่สามารถบังคับได้ แม้ว่าคุณจะควบคุมและยุ่งเกี่ยวกับความทรงจำของฉัน แต่สิ่งเหล่านี้ก็เป็นของปลอมและมันไม่จริง”

คำพูดของเธอเสียดแทงเข้าไปในหัวใจของไรอัน

ในที่สุดเขาก็เข้าใจเรื่องนี้ และไม่มีความคิดไร้สาระที่อยากจะบังคับเธออีกต่อไป

“ไรอัน ตอนแรกฉันเกลียดคุณจริง ๆ และฉันก็อยากให้คุณตาย แต่ทันทีที่คุณล้มลงไปกับพื้นต่อหน้าต่อตาฉัน ฉันก็เข้าใจทั้งหมด”

“เอวลีน…”

“คุณบอกว่าคุณขอโทษ ดังนั้นฉันจะตอบคุณตอนนี้ ทุกอย่างจบลงแล้ว ไม่เป็นไร”

“...”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น ไรอันก็กลืนน้ำลายเบา ๆ ตาของเขาร้อนผ่าวและเปลี่ยนเป็นสีแดง

ความคิดของเขาเต็มไปด้วยความอับอายและความเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ตอนนี้เมเดลีนสงบนิ่งมาก เธอมองเห็นทุกอย่างชัดเจนแล้ว

“ฉันคงจะโกหกถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้เกลียดหรือโทษคุณ แต่ฉันไม่อยากพัวพันกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้อีก และสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ อีกไม่นานคุณก็จะต้องได้รับโทษในสิ่งที่คุณได้กระทำลงไป ถ้าคุณรู้สึกผิดต่อฉันจริง ๆ คุณก็จะถูกทรมานด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคุณเอง นี่คือบทลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับคุณแล้ว”

หลังจากฟังคำพูดของเมเดลีน ไรอันก็ยิ่งรู้สึกสมเพช เกลียดชัง และนึกขบขันตนเองมากขึ้นไปอีก

เขาโหดร้ายขนาดนี้ได้ยังไง ตอนนั้นทำไมเขาถึงได้ทำร้ายเธอได้ขนาดนั้น?

เขาไม่คู่ควรกับผู้หญิงที่แข็งแกร่งและฉลาดเช่นนี้เลย

ไรอันหัวเราะเยาะตัวเองก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ

เขาลืมไปได้ยังไงว่าครั้งหนึ่งเขาเคยบอกกับโยริคว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนในเกลนเดลที่คู่ควรกับเจเรมี่อีก? แต่ในทางกลับกันบางทีเจเรมี่อาจเป็นคนเดียวในเกลนเดล หรือแม้แต่คนทั้งโลกที่สามารถทำให้เมเดลีนตกหลุมรักเขาได้

พวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา จิตใจ หรือแม้แต่สติปัญญา

“ผมแพ้แล้วสินะ ผมสูญเสียทุกอย่างไปแล้วจริง ๆ”

ไรอันถอนหายใจอย่างอ่อนแรงและยิ้มขมขื่น

“หลายปีมานี้ผมติดอยู่กับความเกลียดชังที่ไม่มีอยู่จริง ไม่เพียงแต่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์และพ่อแม่ของผมเท่านั้น แต่ผมยังสูญเสียการเป็นตัวเองไปด้วย”

เขาหลับตาลง ทุกอย่างในอดีตฉายซ้ำไปมาในความคิดราวกับภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง

ถ้าเขาแก้ไขได้อีกครั้ง…

ไม่

ไม่มีคำว่า ‘ถ้า’ ในโลกใบนี้

“คุณพูดถูกเอวลีน คนอย่างผมไม่คู่ควรกับรักแท้” เขาหัวเราะเยาะตัวเอง “ขอบคุณที่มาหาและบอกคำตอบนี้กับผมนะ ผมหวังว่าคุณจะสามารถลืมความทุกข์ที่ผมเคยทำให้คุณได้สักที”