บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1386

“เสียงของผู้หญิงที่ฉันได้ยินทางโทรศัพท์ในคืนนั้นเหมือนกับเสียงของเคธี่ แล้วตอนนี้อดัมยังปรากฎตัวข้าง ๆ เธอคนนี้อีก พวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่? ถ้าเธอเป็นเคธี่จริง แล้วทำไมเธอถึงอยู่กับอดัมได้ล่ะ?”

หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย และรอแทบไม่ไหวที่จะได้เห็นหน้าของหญิงสาวอีกคน

ในขณะนั้นเองที่ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว เมเดลีนและเจเรมี่รีบเร่งฝีเท้าตรงไปอีกฝั่งของถนนทันที แต่บังเอิญว่าอดัมได้พาหญิงสาว และเด็กอีกสองคนขึ้นรถที่จอดอยู่บริเวณใกล้ ๆ นั้นไปเสียก่อน

ตอนนี้สายเกินกว่าที่ทั้งสองจะตามไปทัน

ด้วยเหตุนี้เมเดลีนจึงยิ่งรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก

ผู้หญิงคนที่อยู่กับอดัมดูเหมือนจะเป็นเคธี่มาก

แม้เมเดลีนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเคธี่หลังจากนั้น แต่คงจะเป็นเรื่องดีมากตราบเท่าที่อีกฝ่ายโชคดีและยังมีชีวิตอยู่

หลังจากกลับมาถึงคฤหาสน์วิทแมน ทั้งสองก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเฟลิเป้ เพราะเจเรมี่และเมเดลีนต่างก็กังวลว่า ถ้าบอกเฟลิเป้ไปทั้งที่ยังไม่แน่ใจจะเป็นการสร้างความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ให้เขาเท่านั้น

เมเดลีนซ่อนดอกไม้ที่ซื้อมาไว้ข้างหลังแล้วเดินเข้าไปในห้องหลังจากที่รู้ว่า ตอนนี้แจ็คสันกับลิเลียนกำลังทำการบ้านอยู่ในนั้น

“แจ็ค ลิลลี่”

เด็กน้อยทั้งสองหยุดและหันมามองพร้อมกันเมื่อได้ยินอย่างนั้น เมื่อเห็นว่าเป็นเมเดลีนพวกเขาก็กะพริบตาราวกับว่ากำลังงุนงง อาจจะเพราะช่วงนี้เมเดลีนมักจะไม่อยู่บ้าน และเมื่อกลับมาเธอก็เย็นชากับพวกเขามาก ดังนั้นการเฉยเมยราวกับคนแปลกหน้าของเธอก่อนหน้านี้ทำให้สองพี่น้องรู้สึกสับสน

เมเดลีนเองก็รู้ว่าเธอละเลยเด็ก ๆ ไปในตอนที่สติไม่ปกติ เธอจึงพยายามทดแทนการกระทำเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน ในขณะที่เอื้อมมือไปหาลูก ๆ ทั้งสอง “เป็นอะไรไปจ๊ะ? จำแม่ไม่ได้เหรอ?”

เมื่อได้สติแจ็คสันและลิเลียนก็วางปากกาในมือลง และวิ่งเข้าไปหาเมเดลีนพร้อมกัน

“แม่!” แจ็คสันกอดขาเรียวของเมเดลีนพลางเงยหน้ากลม ๆ ขึ้นมองเธอ “ตอนนี้แม่จำผมได้แล้วเหรอ?”

“แม่ฉันขอโทษนะแจ็ค ก่อนหน้านี้แม่ไม่สบาย แม่ไม่ได้ตั้งใจจะเมินลูกนะ” เมเดลีนลูบแก้มของคนตัวเล็ก เมื่อเห็นลิเลียนยิ้มและมองดูเธอเงียบ ๆ เมเดลีนจึงยื่นช่อดอกไม้ให้ “ลิลลี่ นี่ของลูกจ้ะ”

เด็กหญิงตัวน้อยยื่นมือนุ่มนิ่มไปรับช่อดอกไม้จากเมเดลีน เธออยากจะขอบคุณ แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างติดอยู่ในลำคอ และคำเดียวที่เธอพูดได้ในตอนนี้คือคำว่า ‘พ่อ’ เท่านั้น

เมเดลีนย่อตัวลงแล้วดึงร่างของลูกทั้งสองเข้ามากอดไว้ด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเล็กน้อย

“แจ็ค ลิลลี่ อย่าโกรธแม่เลยนะ เราจะไม่มีวันแยกจากกันอีกแล้ว”

คำสัญญาที่อ่อนโยนและความรู้สึกมุ่งมั่นแสดงออกมาอย่างชัดเจน ในขณะที่กอดลูก ๆ ไว้ในอ้อมอกเธอรู้สึกได้ถึงความรู้สึกอบอุ่น