เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1404

เมเดลีนยิ้มก่อนจะขมวดคิ้ว

“แล้วผู้ชายที่ลักพาตัวแม่ล่ะ?”

“ตอนนี้ตำรวจนำตัวเขาไปที่ห้องขัง เขาสารภาพทุกอย่างแล้ว”

“เขาบอกว่าอะไรคะ?” เมเดลีนถามต่อ

เจเรมี่ลูบแก้มของหญิงสาวด้วยความอ่อนโยนแล้วตอบ “เขาบอกว่าเห็นแม่ของคุณข้างถนนตรงบริเวณใกล้ ๆ ซากปรักหักพังของคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี เขาจำแม่คุณได้ก็เลยหลอกให้แม่ตามเขาไป ก่อนจะโทรเรียกค่าไถ่กับเรา”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เจเรมี่ก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“ผมตัดสินใจผิดที่ปล่อยให้คุณเข้าไปคนเดียว ผมสามารถจัดการไอ้เลวนั่นได้ด้วยตัวผมเอง แต่สุดท้ายผมก็ทำให้คุณต้องตกอยู่ในอันตรายแบบนั้น”

เขากุมใบหน้าของเธอ แววตาเต็มไปด้วยความสำนึกผิด “ผมกลัวมากว่าคุณจะเจ็บอีก ลินนี่”

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองดวงตาอันน่าหลงใหลคู่นั้นด้วยความรู้สึกเอ็นดู

เธอโน้มตัวเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอย่างไม่ลังเล และรู้สึกว่าน้ำหนักที่อยู่ในใจได้เบาบางลง

“ฉันดีใจที่มีคุณนะ เจเรมี่”

เจเรมี่ยิ้มแล้วลูบหัวเมเดลีน “เด็กโง่”

เธอยิ้มด้วยความโล่งใจ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้นในที่สุดเอโลอิสก็ฟื้นขึ้นมา อาการของเธอก็ยังคงไม่ดีนัก สิ่งที่เอโลอิสทำได้คือลืมตาขึ้นมามอง ทว่าไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ

เห็นอย่างนั้นหัวใจของเมเดลีนก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

แต่ไม่ว่าจิตใจของเอโลอิสจะเป็นยังไง แต่เมเดลีนก็ร็สึกได้ว่าแม่เป็นห่วงเธอมาก

สายตาที่เหนื่อยล้าของผู้เป็นแม่เต็มไปด้วยความรักและความอ่อนโยน ดวงตาคู่นั้นจับจ้องเมเดลีนทุกครั้งที่เธอเดินเข้ามาในห้อง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ