บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 183

อาวุโสวิทเเมนพยักหน้า ขณะมองมาเดลีนอย่างมีความหมายราวกับว่าเขาได้มองเห็นอะไรบางอย่าง

เมื่อเข้าไปในรถ เจเรมี่เอ่ยพูดก่อนว่า “วีล่า ขอบคุณสำหรับการทำตามคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลของผม”

“เนื่องจากนี่เป็นคำขอที่ไม่สมเหตุสมผล ผมหวังว่าจะไม่ให้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง” มาเดลีน กล่าวอย่างใจเย็น “คุณวิทแมน คุณกินเวลาของฉันไปมากแล้ว คุณช่วยไปส่งฉันกลับทันทีได้ไหม? และคุณควรกลับไปปลอบใจคู่หมั้นของคุณด้วย”

เจเรมี่มองไปที่มาเดลีนและเห็นว่าการแสดงออกของเธอดูเย็นชาและมีความอดทน เขากล่าวว่า “ผมขอโทษจริง ๆ ที่พรากเวลาของคุณกับแฟน ผมจะเลี้ยงพวกคุณสองคนในมื้อถัดไป”

“นั่นไม่จำเป็น ฉันกลัวว่าแฟนของฉันจะหึงเอาน่ะ” มาเดลีนปฏิเสธ

เจเรมี่ไม่ได้พูดอะไรอีกเขามุ่งหน้ากลับทันทีหลังจากส่งมาเดลีนไปยังที่ที่เธอต้องการจะไป

มาเดลีนยืนอยู่ข้างถนนที่พลุกพล่าน และมองต่ำลงไปที่ฝ่ามือของตัวเอง

ความรู้สึกยังเหมือนมีความอบอุ่นนั้นอยู่ในมือของเธอ

คุณปู่

จริง ๆ แล้วเขาจำเธอได้

เธอยิ้ม เธอรู้สึกราวกับว่าบาดแผลในใจของเธอเพิ่งได้รับการเยียวยา

คืนนั้น มาเดลีนเจอข่าวงานเลี้ยงวันเกิดของเมเรดิธขณะที่เธอเล่นอินเทอร์เน็ตตรวจดูข่าวสารทั่วไป

ข่าวรายงานข้อมูลไว้ว่าสิ่งที่น่าสนใจคือไม่เพียงแต่เจเรมี่ไม่ได้ขอเมเรดิธแต่งงานเท่านั้น แต่เขายังทิ้งเมเรดิธไว้ที่งานคนเดียวและหายไปกับผู้หญิงลึกลับคนหนึ่ง

ทุกคนคุยกันอย่างเมามันว่าผู้หญิงลึกลับคนนั้นคือใคร และยังมีบางคนที่บอกว่าเจเรมี่ไม่เคยชอบพอกับเมเรดิธตั้งแต่เเรกด้วย เป็นเพียงเมเรดิธที่ตามเกาะติดเขาไม่หยุดหย่อน

เมเรดิธยืมอิทธิพลของเจเรมี่และมอนต์โกเมอรีเพื่อเปลี่ยนตัวเองให้เป็นผู้มีอิทธิพลของวงการแต่งหน้าที่มีชื่อเสียงในช่วงสามปีที่ผ่านมา โดยมีฐานแฟนคลับหลายล้านคนที่ติดตามเธอ เมื่อมีข่าวออกไป แฟนคลับที่ถูกล้างสมองพวกนั้นได้รวมตัว และปกป้องเมเรดิธอย่างบ้าคลั่ง

ในเวลานี้มาเดลีนชงกาแฟให้ตัวเองดื่มแบบรีบ ๆ เธอรู้สึกพอใจมากในขณะที่จินตนาการถึงสีหน้าการแสดงออกที่โกรธเกรี้ยวในขณะนี้ของเมเรดิธ เธอยังรู้ด้วยว่าเมเรดิธจะไม่ปล่อยให้เรื่องสงบไปง่าย ๆ แน่นอน

ในช่วงสุดสัปดาห์ มาเดลีนได้พาลิเลียนมาที่ร้านกับเธอด้วย ลิลลี่สวมชุดเจ้าหญิงที่สวยงามขณะที่เธอเล่นอยู่หน้าประตู

ในมือของเธอมีลูกปัดแก้วที่สวยงามและกำลังเล่นมันอย่างเพลิดเพลินแต่จู่ ๆ มันก็หลุดลอยไป ลิเลียนวิ่งตามมันไปทันที และในขณะที่เธอกำลังจะเก็บลูกปัดขึ้น แต่มันดันถูกเหยียบเสียก่อน

“ฉันคิดว่าฉันเห็นใครบางคนที่หน้าคุ้น ๆ นะ ยัยเด็กนี่คือสิ่งของที่ถูกเจเรมี่อุ้มที่เคเอฟซีในวันนั้น!”

ลิลลี่มองขึ้นอย่างสงสัย ดวงตากลมโตและไร้เดียงสาของเธอกระพริบขณะที่เธอมองไปที่เมเรดิธและเพื่อนของหล่อนที่กำลังยิ้มอย่างน่ากลัว

“คุณน้า เรียกหนูว่าสิ่งของเหรอคะ?”

“น้า ใครคือน้าของแกกัน!” ดวงตาของเมเรดิธเบิกกว้าง ขณะมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ดูคล้ายกันกับมาเดลีนนั่น และแล้วความโกรธของเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอยกมือขึ้นมุ่งเป้าไปที่ใบหน้าของลิเลียน “หุบปาก!”