เวลาล่วงเลยผ่านไปไม่นาน เจเรมี่ก็มาถึงที่นี่ แต่เขาไม่ได้มาตามคำขอของเมเดลีน เขามาเพื่อต่อว่าเธออย่างโหดร้าย
แสงในห้องเยี่ยมผู้ต้องหาที่มืดสลัว แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่เมเดลีนจะเห็นแรงอาฆาตพยาบาท และความร้ายกาจบนใบหน้าของชายคนนั้น
เมเดลีนยังคงยืนยันด้วยความหนักแน่น “ฉันไม่ได้เป็นคนผลักเมเรดิธ เธอล้มลงด้วยความตั้งใจของตัวเอง เจเรมี่โปรดเชื่อฉันสักครั้ง!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เจเรมี่ก็ยื่นมือออกมา มือเย็นของเขาจับหลังคอของเธอแน่นก่อนดึงเธอเข้าหาตัว
ดวงตาสีดำที่ไร้ก้นบึ้งของเขา นัยน์ตาสีดําเหมือนกริชเย็น เขายิงแสงสลัว ๆ และพูดว่า “ไม่เพียงแต่มีหลักฐาน แต่ยังมีพยาน เธอยังมีหน้ามาบอกว่าเธอไม่ได้ทำ?”
“ฉันไม่ได้ทำ! เมเรดิธเป็นคนสร้างมันขึ้นมา! ฉันไม่ได้ผลักเธอ! ฉันไม่ได้ทำ!” เมเดลีนอารมณ์เสีย เธอยังคงเน้นย้ำความจริง โดยหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะเชื่อเธอสักครั้ง…
ถึงอย่างนั้น ดวงตาของเจเรมี่่มีแต่ความน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ มือของเขาที่หลังคอของเธอถูกบีบให้แน่นขึ้น “แมร์ยอมเสี่ยงเอาชีวิตและลูกในท้องเพื่อมาใส่ร้ายเธอ? เมเดลีนเธอไม่คิดบ้างหรอว่าทฤษฎีของเธอช่างน่าสมเพชสิ้นดี”
เมเดลีนกล้ำกลืนความความเจ็บปวดนั้น และมองเข้าไปในดวงตาของเจเรมี่ เขาดูราวกับว่าเขารังเกียจเธอ “เด็กในท้องของเธอไม่ใช่…”
"หุบปาก!"
เจเรมี่เอ่ยขัดจังหวะเมเดลีน ก่อนที่เธอจะพูดจบด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย
ความโกรธ ทำให้เขาผลักเมเดลีนออกไป
ด้วยสภาพของเมเดลีนที่อยู่ในกุญแจมือ เธอไม่สามารถทรงตัวได้จึงทำให้ธอล้มลงกับพื้น ความเจ็บปวดที่ทำให้ร่างกายของเธออ่อนแอลง ตอนนี้ใบหน้าของเธอขาวซีด แต่เธอกัดฟัน และพยายามที่จะเงยหน้าขึ้น
“เจเรมี่ฉันไม่ได้ทำ! ฉันไม่ได้เป็นคนผลักเธอจริง ๆ!”
ชายคนนั้นยืนอยู่เหนือหัวของเธอ ดวงตาสีเข้มอันเย็นยะเยือกของเขาจับจ้องมาที่เธอ “ไปอธิบายเรื่องชั้นต่ำพวกนั้นของเธอในคุก เมเดลีนจำไว้นะหากมีอะไรเกิดขึ้นกับแมร์และลูกของเธอ ฉันจะฝังเธอไปพร้อม ๆ กับพวกเขาด้วย!”
คำพูดที่เย็นชาของเขาตะคอกใส่เธอ ก่อนที่เขาจะจากไปอย่างไร้เยื่อใย
เหงื่อเย็นโชกที่หน้าผากของเมเดลีน ขณะที่เธอคลานไปยังทิศทางที่เจเรมี่กำลังเดินจากไปเธอร้องเรียกขอความช่วยเหลือ
“เจเรมี่ ฉันปวดท้อง…”
ผู้ชายชายคนนั้นไม่ได้หยุดหันมามองเธอสักนิด เขาก็เดินจากไป
เจ้าหน้าที่ปิดประตูเหล็กของห้องเยี่ยมผู้ต้องหา และนำเมเดลีนกลับไปยังที่คุมขังเช่นเดิม
ในคืนนั้นเมเดลีนมีอาการเจ็บปวดอย่างรุนแรงในท้องของเธอ เธอแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทราบว่าเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ แต่เธอไม่ได้รับความช่วยเหลือใด ๆ ในทางกลับกันเธอถูกเพื่อนร่วมห้องขังทำร้ายร่างกายอย่างไม่มีเหตุผล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...