บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 205

แทนเนอร์ ลองค์!

คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้!

เขาเข้ามาในงานนี้ได้ยังไงกัน?

ความสับสนและความไม่สบายใจเกิดขึ้นในท้องของเมเรดิธ

แทนเนอร์ชี้ไปที่วีล่า โดยกล่าวหาว่าเธอเป็นผี เขามีดวงตาเบิกกว้างและตกใจเขียนไปทั่วใบหน้าของเขา!

นั่นอาจหมายความว่าเขาเข้าใจผิดว่าวีล่าคือมาเดลีนและการตกอยู่ในห้วงความตกตะลึง การถูกทำให้ตกใจหมายความว่าเขาสามารถพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาได้!

อย่างไรก็ตาม ริมฝีปากของมาเดลีนแสยะยิ้มเหลี่ยมที่มุมปากไปตามเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวของ แทนเนอร์ที่ได้ยิน จากมุมตาเธอดูความวิตกกังวลวาบผ่านสีหน้าของเมเรดิธ จากนั้น มาเดลีน เดินเข้าไปหาแทนเนอร์ด้วยท่าทางสับสน

การเชื่อมต่อดวงตากับมาเดลีน ความกลัวของแทนเนอร์เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเขาเริ่มตะโกน “อ่าห์! เธอจริง ๆ นั่นเธอ!”

ประกอบกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เขาเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่ามาเดลีนเป็นผีมาหลอกหลอนเขา!

สำหรับสิ่งที่น่าสยดสยองทั้งหมดที่เขาเคยทำมาในชีวิต มันทำให้รู้สึกผิดอย่างมาก

มาเดลีนเลิกคิ้วและถามด้วยความสับสนเยาะเย้ย “คุณรู้จักผู้ชายคนนี้ไหม คุณวิทแมน? ทำไมเขาดูกลัวฉันจัง?”

เจเรมี่ไม่อาจล่วงรู้เลยว่ามาเดลีนเองที่เป็นคนส่งคำเชิญแทนเนอร์มา ทำให้เขาไปร่วมงานเฉลิมฉลองในคืนนี้

เขาขมวดคิ้วและเดินไปหาแทนเนอร์ โดยมีน้ำแข็งไหลซึมออกมาจากใบหน้าที่น่าดึงดูดของเขา

สายตาของแทนเนอร์ทำให้เขานึกย้อนไปว่าชายผู้น่ากลัวคนนี้พยายามข่มขืนมาเดลีนถึงสองครั้งได้อย่างไรและการที่เขาได้ประกาศตัวว่าในค่ำคืนนั้นได้หลับนอนกับเธออย่างไร

ด้วยเหตุนี้ทั้งห้องจัดเลี้ยงตกอยู่ในความเงียบทันที

มุมปากของมาเดลีนโค้งงอขณะที่เธอเอียงศีรษะเพื่อมองดวงตาที่เย็นชาของเจเรมี่อย่างไร้เดียงสา “ชายคนนี้กำลังพูดเรื่องอะไรคุณวิทแมน? หลอกหลอนอะไร? เขาหมายถึงอะไรให้หลอกหลอนเมเรดิธแทน?”

ขณะนั้น เมเรดิธรู้สึกว่าอากาศรอบตัวเธอกลายเป็นว่างเปล่า เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกโยนเข้าไปในบ้านน้ำแข็ง

เธอไม่กล้ามองสีหน้าบนใบหน้าของเจเรมี่ เธอจึงรีบวิ่งไปหาแทนเนอร์แทน “นายพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน แทนเนอร์? ไม่มีผีที่นี่! มาเดลีนไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป! นอกจากนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรที่ขัดต่อสำนึกรู้ผิดชอบชั่วดีของฉันเลย! ฉันเคยทำร้ายเธอเมื่อไหร่กัน? ฉันเห็นมาเดลีน เป็นน้องสาวของฉันเอง อย่ามาใส่ความในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ!”

แทนเนอร์พบว่าตัวเองมีสติเล็กน้อยต้องขอบคุณเสียงตะโกนของเมเรดิธ แต่ภาพรอยยิ้มที่น่าทึ่งของมาเดลีนในไม่กี่วินาทีต่อมาทำให้เขาตกตะลึงอีกครั้ง

“มาเดลีนอยู่ที่นี่! ไม่มีใครเห็นเธอเลยเหรอ? เป็นไปไม่ได้ว่าที่ผมเป็นคนเดียวที่เห็นเธอ ใช่ไหม? ผมรู้แล้ว เธอมาหลอกหลอนผมแน่ ๆ !”