บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 207

เช่นนั้นเองในที่สุดความจริงก่อนหน้าได้ถูกเปิดเผยคงต้องขอบคุณเสียงโหยหวนของแทนเนอร์

ใบหน้าของเจเรมี่เปลี่ยนเป็นความน่าสะพรึงกลัวทันทีขณะที่ความกระหายเลือดที่ไม่ควบคุมไม่ได้พุ่งเข้ามาในดวงตาเขา

ด้วยความโกรธ เขาชูกำปั้นชกหน้าของแทนเนอร์อย่างแรง

แทนเนอร์สะดุดไปข้างหลัง ขณะที่ไม่สามารถทรงตัวให้ยืนอยู่ได้ จิตใจของเขางุนงงกับการถูกต่อย

แก้วไวน์และจานพังไปทั่วพื้นเมื่อเขากระแทกเข้ากับโต๊ะยาวด้านหลัง

แต่อย่างไรนั้น เจเรมี่ไม่หยุดแค่นั้น แต่เขาดึงแทนเนอร์ขึ้นมาและต่อยลงไปอีกสองครั้ง

เลือดไหลออกมาจากมุมริมฝีปากของแทนเนอร์ขณะนี้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

ไม่มีใครกล้าหยุดเจเรมี่ในตอนนี้

ชายคนนั้นดูน่ากลัวมากในขณะนั้นและเขาน่ากลัวเกินไป ทุกคนรู้สึกว่าการเข้าใกล้เกินไปจะทำให้พวกเขามอดไหม้ด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธที่กลืนกินเขา

เจเรมี่เอาแต่คิดว่าเขาคิดผิดตลอดสามปีที่ผ่านมา

โดยเฉพาะในประเด็นของความบริสุทธิ์ของมาเดลีน เขาไม่สามารถขจัดความรู้สึกของการถูกปิดตาได้

ตอนนี้ในที่สุดเขาถอดผ้าคลุมที่ปิดตาออก ในแง่ของความจริง เขาพบว่ามันยากที่จะเผชิญหน้ากับหัวใจของเขาเอง นับประสาอะไรกับใบหน้าที่เวียนว่ายอยู่ในความคิดของเขา ...

เมื่อเห็นฉากที่คลี่คลายคดี มุมปากแห่งความสวยงามของมาเดลีนถูกยกขึ้นมาเล็กน้อย

สุดท้ายแล้ว

ในที่สุด เธอก็ได้ยินแทนเนอร์เปิดเผยความจริงเบื้องหลังของการใส่ร้ายป้ายสีเธอ

สุดท้าย เธอก็ถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์

มาเดลีนรู้สึกว่าบาดแผลในใจลดความเจ็บลงเล็กน้อย

บอดี้การ์ดรีบหันไปจับแทนเนอร์ที่ล้มพับไปกับพื้น และถีบเขาออกไปจากประตูโรงแรมทันที

แทนเนอร์อาจถูกโยนออกไป แต่ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงได้ยินคำพูดที่เขาพูดอย่างชัดเจน

“มัน…มันเป็นแค่การทะเลาะวิวาทเล็ก ๆ ได้โปรด ทุกคน ตอนนี้มันจบแล้ว ขอให้มีความสุขตลอดทั้งคืน” เมเรดิธฝืนยิ้มขณะที่เธอพยายามจะคืนบรรยากาศยามค่ำคืนให้เป็นปกติ จากนั้นเธอหันไปหาเจเรมี่หลังจากสร้างสีหน้าที่เจ็บปวดรู้สึกแย่กับเรื่องนี้แล้ว “เจเรมี่ โปรดอย่าเชื่อคำที่ แทนเนอร์พูด…”

“ฉันรู้แต่แรกแล้ว มาเดลีนจะไม่ทำสิ่งนี้!” อาวุโสวิทแมนขัดคำแก้ตัวของเมเรดิธด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองของเขา “ทุกสิ่งทุกอย่างเธอคือคนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด! เธอเป็นคนเดียวที่ร่วมมือกับอันธพาลคนนั้นเพื่อใส่ร้ายมาเดลีน นี่เธอลักพาตัวลูกชายของตัวเองเพื่อทำร้ายหล่อนได้ไงกัน? เธอ เธอ ... ฉันไม่อยากจะเชื่อ!”

เมเรดิธส่ายหัวน้ำตาปริ่ม “นั่นไม่เป็นความจริงนะคะ คุณปู่วิทแมน ท่านไม่สามารถตัดสินฉันจากคำพูดของอันธพาลฝั่งเดียว ฉันจะลักพาตัวแจ็คได้ไง? เขาเป็นลูกของฉันนะ! ฉันจะมีจิตใจแบบนั้นได้ไงกัน?”

“ใช่ ลูกสาวของฉันจะไม่มีวันทำแบบนี้ อาวุโสวิทแมน เราจะเชื่อคำพูดของอันธพาลไม่ได้เด็ดขาด” การแสดงออกของเอโลอิสนั้นดุร้าย อารมณ์ของเธอสงบกว่าของเมเรดิธมาก

นั่นเป็นเพราะเธอเชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าลูกสาวที่มีค่าของเธอจะไม่มีวันทำแบบนี้

“ฮึ่ม!” อาวุโสวิทแมนพูดอย่างเย็นชา เขาไม่เชื่อคำที่เธอพูด