เจเรมี่ชายตามองลงไปยังเธอหญิงสาวที่เขาเคยประกาศว่าจะปกป้องเธอไปตลอด และไม่นานรอยยิ้มที่เหน็บแนมได้คืบคลานเข้ามาอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแทน “ฉันไม่พบคนขับอะไรนั่นด้วยซ้ำ”
"…" ไม่มีใครคิดว่าจู่ ๆ เจเรมี่จะพูดออกมาแบบนี้
บรรยากาศในห้องนั่งเล่นทั้งหมดดูเหมือนจะเย็นลงทันทีเมื่อดวงตาของเมเรดิธเบิกกว้างเหมือนจานรองแก้วกาแฟ เธอช้อนสายตามองใบหน้าหล่อเหลาของเจเรมี่ที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและเยาะเย้ยด้วยความตกใจ
เขาหลอกล่อเธอให้ติดกับอย่างแท้จริง!
เธอยอมรับว่าใส้ร้ายมาเดลีนกับแทนเนอร์ด้วยความกลัว!
มาเดลีนในขณะที่กำลังนั่งเงียบ ๆ อยู่อีกด้าน แต่ในหัวใจเธอขณะนี้ไม่สงบเลยสักนิด
วันก่อน เจเรมี่ขอให้เธอช่วยแต่งตัวเหมือนมาเดลีนเพื่อหาหลักฐานจากแทนเนอร์ แต่มันกลับล้มเหลว
ในตอนแรกเธอคิดว่าไม่สามารถค้นเจอหลักฐานจากบุคคลใดหรือทาวัตถุใด ๆ เพื่อพิสูจน์ความจริงที่ว่าเมเรดิธได้ทำสิ่งชั่วร้ายเช่นนี้ลงไป สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงที่สุดคงเป็นเจเรมี่ใช้กลวิธีนี้ในเวลาแบบนี้เพื่อทำให้เมเรดิธสารภาพอย่างจำยอม
หัวใจของเธอสั่นอย่างรุนแรง
เธอไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร
เฟลิเป้เอื้อมมือไปจับมือเธอเบา ๆ
พวกเขาสบตากัน แม้ว่าจะไม่มีการสื่อสารใด ๆ แต่ก็มีความเข้าใจซึ่งกันและกันโดยปริยายผ่านการสบตาที่พวกเขาสื่อถึงกัน
“มันเป็นเธอจริง ๆ!” อาวุโสวิทแมนหยิบไม้เท้าของเขาขึ้นมาชี้ไปทางเมเรดิธด้วยความโกรธ “เธอกล้าร่วมมือกับคนนอกและลักพาตัวลูกชายของตัวเองและยังตีกรอบให้มาเดลีนมีความผิด! เธอ…เธอมันน่าขยะเเขยง!”
มือของอาวุโสวิทแมนสั่นสะท้านด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาขึ้นสีอย่างโกรธเกรี้ยว และในขณะที่เขาพูด เขากำลังจะตีเมเรดิธด้วยไม้เท้าในมือของเขา
เมื่อเห็นแบบนั้น เอโลอิสจึงรีบเข้าไปหยุดอาวุโสวิทแมน “ท่านอาวุโส กำลังจะทำอะไร? ท่านจะตีเมเรดิธได้ไงกัน? เธอต้องมีเหตุผลของเธอ!”
เหตุผลเหรอ?
เมื่อเห็นว่าเอโลอิสยังยืนกรานปกป้องเมเรดิธอยู่ กระทั่งในตอนนี้หัวใจของมาเดลีนเหมือนจมลงไปในธารน้ำแข็งอีกแล้ว
ในตอนแรกเธอเคยคิดว่าบางทีในวันที่ความจริงเปิดเผยออกมา เธอจะใจอ่อนและอยากกลับไปสู่อ้อมกอดของพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เธอคงจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกาลเวลาของมัน
อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของเอโลอิสที่ปกป้องเมเรดิธทำให้เธอผิดหวังและขมขื่นอย่างมาก
เมเรดิธน้ำตาไหลอาบแก้มลงบนใบหน้าของเธอ เธอดูเศร้าโศกในขณะนี้ “อาวุโสวิทแมน! ฉันไม่เคยคิดเรื่องการร่วมมือกับคนนอกเพื่อลักพาตัวแจ็คไปจริง ๆ เขาคือเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันที่ฉันอุ้มท้องมาตลอดสิบเดือน ฉันจะเต็มใจทำมันได้ไง?!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...