“เฮ้! เจเรมี่ เหยียดหยันเล็กน้อย เขามองต่ำลงไปที่ มาเดลีน อย่างเย็นชาด้วยดวงตาสีเข้มของเขา
“มาเดลีน ฉันเองสินะที่ประเมินเธอต่ำไป เธอทำได้แม้กระทั่งติดสินบนแพทย์ที่นี่เพื่อให้พวกเขาโกหกฉันเกี่ยวกับการตั้งท้องของเธอ เธอคิดว่าฉันเป็นคนโง่งั้นเหรอ? คิดว่าฉันจะโดนหลอกง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”
มาเดลีน เงยหน้าขึ้นและร้องไห้อย่างเศร้า ๆ “ไม่! ฉันไม่ได้โกหก เจเรมี่! ทำไมฉันต้องโกหกเรื่องแบบนั้น ฉันท้องจริงๆ! ไม่เชื่อฉันเหรอ สัมผัสท้องของฉัน เด็กอยู่ที่นี่จริงๆ…”
มาเดลีน ลุกขึ้นยืนด้วยกำลังทั้งหมดและคว้ามือของ เจเรมี่ เธออยากให้เขาเชื่อเธอ เธอต้องการให้เขารู้สึกถึงชีวิตที่กำลังก่อตัวอยู่ในท้องของเธอ
กระนั้นเจเรมี่ ผลักมือของเธอออกไป
“ออกไป! อย่ามาแตะต้องฉันด้วยมือที่สกปรกของเธอ!” ดวงตาของเจเรมี่เฉียบคมราวกับมีด “เธอไม่ได้ท้อง ถึงแม้ว่าเธอจะทัองจริง ๆ ฉันจะให้เธอทำแท้ง เธอไม่สมควรได้รับมัน! มาเดลีน ผู้หญิงอย่างเธอจะไม่มีโอกาสที่จะข้องเกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น!”
เจเรมี่!” เมื่อ มาเดลีน เห็นว่า เจเรมี่ กำลังจะจากไปเธอก็วิ่งไล่ตามเขาในขณะที่สะดุด เธอคว้าแขนของเขา “ เจเรมี่อย่าไป เธอบอกฉันว่าเธอจะปกป้องฉันตลอดไป! ฉันคือลินนี่ เธอลืมไปแล้วงั้นหรอ? เจเรมี่…”
มาเดลีน ขอร้องให้ตัวโยนเพื่อขอให้เขาอยู่ต่อ แต่ทว่าสิ่งที่เธอพูดกลับเป็นสิ่งที่กระตุ้นเขา แทบจะในทันทีเธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่รุนแรง วินาทีต่อมาเธอถูก เจเรมี่ ผลักลงไปที่พื้นอาการเจ็บท้องกำเริบอีกครั้ง มาเดลีน จึงกุมท้องด้วยความเจ็บปวด เธอมองเห็นชายคนนี้จ้องมองผ่านน้ำตาของเธออย่างน่ากลัว “มาเดลีน เธอสมควรตาย”
“เจเรมี่…” เหงื่อเย็นเริ่มปรากฏบนร่างกายของ มาเดลีน เนื่องจากความเจ็บปวดเจเรมี่ จากไปหลังจากที่เขาเอ่ยถ้อยคำที่เป็นแสนเลวร้ายเหล่านั้น ไม่มีความกังวลใด ๆ เกี่ยวกับความเป็นตายร้ายดีของเธอเลยสักนิด
มาเดลีน ลุกขึ้นจากพื้นและยิ้มอย่างขมขื่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
‘เจซเธอไม่ใช่เด็กชายที่ลินนี่เคยรู้จักอีกต่อไป…’
ตลอดสองสามวันที่ผ่านมานั้น เจเรมี่ไม่ปรากฏตัวที่โรงพยาบาล ไม่มีแม้คำว่าห่วงใยให้เธอเลยสักนิด ราวกับว่าเขาลืมเธอไปแล้วจริง ๆ
มาเดลีน ยังคงนอนอยู่บนเตียง เธอยังคงไม่หายดีถึงแม้จะผ่านไปสองสามวัน ตรงกันข้ามเธอรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ดังนั้นเธอจึงขอให้เอวาพาเธอไปโรงพยาบาลเฉพาะทางเพื่อตรวจสุขภาพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...