บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 235

มาเดลีนเห็นเจเรมี่ยืนลังเลอยู่พักหนึ่ง ในสองถึงสามวินาทีนั้น เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากนั้น ไม่นาน เขามองเธอด้วยสายตาที่ซับซ้อนก่อนจะรีบวิ่งไปหาเมเรดิธ

เขาคุกเข่าลงและดึงเมเรดิธที่ดูไม่ได้สติเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

“เมอร์ เมอร์ ตื่นได้แล้ว”

เขาตบแก้มเมเรดิธเบา ๆ มีความกังวลในสายตา

มาเดลีนถืออาหารเช้าไว้ในมือขณะที่เธอยืนอยู่ที่ทางเข้า ขณะที่เธอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เธอแสยะยิ้มออกมาอย่างประชดประชัน

‘เจเรมี่ คุณนี่ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ

‘คุณยังคงกังวลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอยู่มาก

‘แม้ว่าเธอจะทำสิ่งที่น่าสยดสยองทั้งหมดนั้น แต่เธอก็ยังคงเป็นแม่ยอดรักของคุณอยู่ดีสินะ?’

ในขณะนี้ เมเรดิธลืมตาขึ้นช้า ๆ ในอ้อมแขนของเจเรมี่ ทั้งดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอมองเขาอย่างน่าเวทนา

“เจเรมี่ ฉันคิดและทำผิด ฉันรู้ข้อผิดพลาดของฉันดี ได้โปรดอย่าจากฉันไป ได้ไหม?” เมเรดิธพูดอย่างอ่อนแรงขณะที่น้ำตาเริ่มร่วงหล่นจากดวงตาของเธอ

“เจเรมี่ คุณลืมไปแล้วหรือเปล่า? คุณสัญญาว่าจะดูแลฉันตลอดไป คุณบอกว่าคุณจะดีกับฉันตลอดไป ความปรารถนาเดียวในชีวิตของฉันคือการแต่งงานกับคุณและเป็นเจ้าสาวของคุณ ฉันอยากอยู่กับคุณตลอดไป เจซ …”

เจซ

ขณะที่เธอฟังเมเรดิธอยู่เงียบๆ นั้น มือข้างหนึ่งของมาเดลีนจับอาหารเช้าที่เตรียมไว้แน่น

เธอมองเจเรมี่และเห็นเขาขมวดคิ้วอยู่ตอนนี้ สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง

“เจซ คุณจะยกโทษให้ลินนี่ได้ไหม? ฉันจะฟังคุณทุกอย่างในอนาคต ฉันจะไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นอีกแล้ว…”

เมเรดิธเรียกตัวเองว่าลินนี่และเริ่มเรียกเจเรมี่ว่าเจซ เธอกำลังมองเขาด้วยความรู้สึกต่าง ๆ มากมายในดวงตาของเธอ

ทักษะการแสดงของเธอดีขึ้นเรื่อย ๆ มันดีมากที่แม้แต่มาเดลีนเองก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเธอเองเช่นกัน

หึ หึ ช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เจซ