บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 240

มาเดลีนหันหลังพร้อมกับพูดว่า “แล้วอีกอย่างนะ ฉันขอแนะนำให้คุณพาแจ็คสันไปหาหมอซะ ฉันจะกลับล่ะ”

“เขาไม่ใช่ลูกชายคนเดียวของฉัน”

?

คำอธิบายแปลก ๆ ของเจเรมี่ดังขึ้นด้านหลังเธอ เขายังพูดเรื่องนี้ในบ่ายวันนี้ครั้งนึงแล้ว

มาเดลีนหยุดเดิน เธอรู้สึกได้ว่าเจเรมี่กำลังเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ จากด้านหลัง

“ฉันมีลูกสาวอีกคน”

“... ”

หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะแทบทะลุออกมาจนเธอสัมผัสมันได้แต่แล้วแสงไปแห่งความสูญเสีย ปรากฏอยู่ในดวงตาของเธอในตอนนี้

เขาเริ่มสงสัยเรื่องตอนบ่ายที่เธอพูดไปงั้นหรอ? บางทีเขาอาจพบบางสิ่งในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้หรือไง?

อย่างไรก็ตาม ในตอนที่จิตใจของมาเดลีนเริ่มฟุ้งซ่าน เธอได้ยินเสียงของเจเรมี่ดังอยู่ในหูให้ได้ยินว่า “ฉันมีลูกกับภรรยาเก่านะ”

“... ”

ตาเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจรปนอาการปวดของก้านกระดูกในใจ

“จริงหรอเนี่ย?" เธอถามเขาแล้วยิ้มขณะหันกลับไปมองตาชายคนนั้น “ตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่ไหนกัน?”

เจเรมี่จ้องลึกลงไปในดวงตาของมาเดลีน มีรอยยิ้มที่ไม่อาจคาดเดาได้บนริมฝีปากของเขา

“เธอตายไปแล้วล่ะ”

“... ”

“เธอถูกพ่อผู้เลือดเย็นอย่างฉันฆ่า”

“... ”

มาเดลีนกำหมัดแน่นอย่างควบคุมไม่ได้อีกต่อไป แต่เธอยังรักษาอาการยิ้มเล็กน้อยออกมา “คุณ วิทแมน คุณนี่ตลกจัง คนเป็นพ่อจะทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองได้ไง?” เธอพูดออกมาพร้อมมองไปที่นาฬิกาข้อมือของเธอ “ฉันควรจะต้องกลับแล้วล่ะ เฟลิเป้จะเป็นห่วงถ้าฉันกลับดึก”

เธอหันหลังเดินจากไป หลังจากจบประโยคสนทนา

ในขณะที่เธอหมุนตัวกลับไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสะบั้นขาดหายไป ความมืดและความเจ็บปวดที่ไม่มีที่สิ้นสุดเริ่มทำงานในหัวใจเธออีกครั้ง

มาเดลีนกัดริมฝีปากและบังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา

เมื่อเธอคิดถึงเด็กที่ถูกเจเรมี่ฆ่า น้ำตาไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีกเเล้ว มันไหลออกมาจากดวงตาในที่สุด

เจเรมี่ยืนอยู่บนชั้นสองของระเบียง เขาเฝ้าดูมาเดลีนเดินออกไปอย่างเร่งรีบ เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาเคน “ตรวจสอบข้อมูลของ วีล่า ควินน์ อีกครั้ง ผมต้องการตรวจสอบประวัติที่ละเอียดที่สุดเกี่ยวกับเธอ สืบไปด้วยว่าเฟลิเป้ทำอะไรและอยู่ที่ไหนในช่วงสามปีที่ผ่านมา อัปเดตผมทันทีที่เจอบางสิ่ง”

ในอีกด้านหนึ่งเคนก็ทำตามที่เขาสั่งทุกคำสั่งการ

หลังจากเจเรมี่วางสาย หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล

เขาจำบทสนทนาของเขากับมาเดลีนในบ่ายนี้ได้ เขานึกถึงใบหน้าที่ไร้เดียงสาและน่ารักของลิเลียน เขาจำได้ว่าเขาลงโทษเธอด้วยความโกรธหลังจากเห็นแดเนียลจูบหน้าผากเธอเมื่อสามปีก่อน

จากการคำนวณบางอย่าง ถ้ามาเดลีนยังไม่ตายและถ้าเธอท้องหลังจากคืนนั้นเด็กคนนั้นก็จะอายุสองขวบเช่นกัน

เขาจงใจพูดเรื่องพวกนี้กับมาเดลีนเมื่อครู่ และเขาสังเกตเห็นถึงท่าทีที่แปลกประหลาดในดวงตาของเธอหลังจากที่เขาบอกว่าเขาฆ่าลูกของเขาด้วยมือของเขาเอง

มาเดลีนกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ เธอห็นเฟลิเป้อุ้มลิเลียนวางเธอลงบนเตียง

“คุณไม่เป็นไร ใช่ไหม?” เฟลิเป้ถามหลังจากที่เขาสังเกตสีหน้าที่เป็นกังวลของมาเดลีน

มาเดลีนบอกกับเฟลิเป้ทุกอย่างและเล่าความกังวลใจของเธอออกไปด้วย “เฟลิเป้ ฉันคิดว่าเขาสงสัยฉันอีกแล้ว”

“ไม่ต้องห่วง” เฟลิเป้ยิ้มอย่างนุ่มนวล ดูสงบเช่นทุกครั้ง “ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาสงสัยเธอได้อีก”

“คุณมีแผนงั้นเหรอ?”

“ใช่ ฉันมีแผนที่จะทำให้เขาเลิกสงสัยว่าเธอคือแมดดี้” เฟลิเป้ยิ้มออกมาเบา ๆ เขาเป็นเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืนภายนอกต่างที่ทั้งเงียบสงบและอ่อนโยนในคราเดียวกัน

“วันนี้ฉันอยากให้เธอผ่อนคลาย เธอกังวลใจและอารมณ์เสียมากพอแล้ว” เขาลูบไล้แก้มบางของเธออย่างเอ็นดู “ไปอาบน้ำและพักผ่อนเถอะนะ”

เมื่อปลายนิ้วเขาสัมผัสเธอ มาเดลีนเกิดอาการสั่นเล็กน้อย จากนั้น เธอพยักหน้าตอบรับ “ราตรีสวัสดิ์”

“ราตรีสวัสดิ์เช่นกัน” เฟลิเป้เฝ้ามองเธอเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง ดวงตาอบอุ่นของเขาหรี่ลงเหมือนท้องฟ้ามืดมิดข้างนอก มีอีกชั้นของความลึกลับที่คาดเดาไม่ได้เคลือบอยู่ในสายตาเขา ...

เจเรมี่นอนพลิกตัวไปมาบนเตียงตลอดทั้งคืน เและเมื่อเขากำลังจะหลับ เขาเห็นเสียงข้อความเข้าจากเคนได้ดังขึ้น

เขาตื่นมามีสติแทบจะในทันทีและอ่านข้อมูลที่เคนส่งมา

“คุณวิทแมน ผมส่งข้อมูลทั้งหมดให้คุณทั้งหมดแล้ว ผมไม่เห็นว่าน่าสงสัยอะไรมากนักหลังจากเข้าไปอ่านมัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ค่อนข้างน่าสงสัยอยู่”

เจเรมี่หยุดอ่านข้อมูล “แล้วมันคืออะไร?”