บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 252

เฟลิเป้ในชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างพอดีตัว ดูสง่างามเปร่งปรั่งและดูปราดเปรื่องในเวลาเดียวกัน กระนั้น ในขณะนี้มีความโกรธอยู่ในดวงตาของเขาที่ถูกเผยออกมา มันตรงกันข้ามกับใบหน้าที่สงบและสง่างามตามแบบปกติของเขาที่ไม่มีอารมณ์

“ขอโทษคู่หมั้นของผมเดี๋ยวนี้ หรือไม่อย่างนั้น มันจะไม่ง่ายที่จะต้องจบลงที่คดีความ”

“...” ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ว่าเฟลิเป้เป็นใคร แต่เธอตกใจมากที่เห็นความเย็นชาที่ถูกส่งมาจากดวงตาของเขา

มาเดลีนเดินไปหาเฟลิเป้และคล้องแขนเขาอย่างเป็นธรรมชาติและเป็นกันเอง “ช่างเถอะ เฟลิเป้ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษแบบหน้าไหว้หลังหลอกพวกนั้นหรอกนะ นี่ก็เพียงพอแล้วที่ทุกคนจะรู้ว่าฉันบริสุทธิ์”

“ผมจะปล่อยไปแบบนี้ได้ไงกันล่ะ?” เฟลิเป้มองมาเดลีนอย่างอ่อนโยนเช่นเคย “ผมจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมารังแกหรือทำให้ชื่อคุณเสื่อมเสีย ผมจะไม่อนุญาตทั้งนั้นแม้ว่าจะเป็นคำเดียวก็ตาม”

คำพูดปกป้องของเขาเต็มไปด้วยการเเสดงออกแบบการปกป้องแฟนมากเกินไป

มาเดลีนมองเข้าไปในดวงตาของเฟลิเป้ บางทีมันอาจจะเป็นแสงสว่าง แต่เธอเห็นความรักอันลึกซึ้งและความเอาแต่ใจที่เธอเคยเห็นมาก่อนในสายตาของเขาเช่นกัน

หัวใจของเธอเต้นแรง ก่อนที่เธอจะพูดอะไรอีก เธอเห็นคนที่อายุน้อยประมาณสองสามคนเริ่มมีอาการหน้าแดงเมื่อเห็นเฟลิเป้

บางทีพวกหล่อนอาจจะละลายกับสิ่งที่เขาพูดในตอนนี้

เมเรดิธรู้สึกอิจฉาหนักมากกับสิ่งที่เธอเห็นในขณะนี้

เธอดูหมิ่นผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนกับมาเดลีนคนนี้ และคืนนี้ เธอคงอยากเห็นมาเดลีนทำตัวโง่ ๆ ออกมาต่อหน้ามวลชล แต่เธอไม่คิดว่าเรื่องมันจะถูกกลับตาลปัตรแบบนี้!

“เเล้วนี่คุณกำลังรออะไรอยู่? คุณจะขอโทษเฉพาะตอนนี้หรือจะไปที่สถานีตำรวจกันดี?"เฟลิเป้ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ผู้หญิงคนนั้นตัวสั่นหลังจากเห็นสายตาเย็นชาของเฟลิเป้ เธอขอโทษอย่างรีบร้อนและรนราน “ฉันขอโทษ! ฉันพลาดไป! ฉันขอโทษที่กล่าวหาคุณผิด!”

เป้นเวลากว่าสามปี

มาเดลีนไม่คาดคิดว่าวันหนึ่งเธอจะได้ยินคำขอโทษจากผู้หญิงคนนี้

ทว่าแล้ว หากเจเรมี่ไม่ใจร้ายในตอนนั้นล่ะก็ เธอคงจะได้รับคำขอโทษนี้เมื่อสามปีก่อนด้วยเช่นกัน

มาเดลีนคร่ำครวญถึงสิ่งนี้ในใจของเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอเห็นเมเรดิธกำลังมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

ท่าทีของเมเรดิธเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน แต่กระนั้น เธอไม่ได้กระทืบเท้าด้วยความโกรธและเธอยังคงดูเป็นนักบุญที่น่าสงสารตามฉบับบเดิมของเธอแทน “คุณวิทแมน แม้ว่าคุณจะเป็นลุงของเจเรมี่ แต่การที่คุณจะกล่าวหาฉันแบบนี้ได้ไงกัน? ฉันเคยขโมยของของคนอื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“เธอเป็นคนที่ขโมยสร้อยข้อมือของคุณนายแลงฟอร์ดในตอนนั้น หลังจากนั้น คุณก็ผลักความผิดทั้งหมดมาให้มาเดลีนแทน” จากนั้น เฟลิเป้ก็ค่อย ๆ เล่าลำดับถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น “แขกจำนวนมากที่มาร่วมงานเลี้ยงในตอนนั้นก็อยู่ที่นี่เช่นกัน ผมเชื่อว่าพวกเขายังจำเหตุการณ์นั้นได้ หลังจากนั้นคุณโพสต์สิ่งที่เกิดขึ้นทางโลกออนไลน์ ทำให้เกิดความยุ่งยากมากมาย หลังจากนั้น แมดดี้ทุกข์ทรมานมากเพราะเหตุนั้นเช่นกัน เธอยังต้องทนฟังคำสบประมาทและข้อครหามากมาย”

“อย่ามาไร้สาระ!” เอโออิสพูดขัดจังหวะเขาด้วยความโกรธ “เฟลิเป้ นี่นายกำลังพูดถึงเรื่องบ้าบออะไรกัน? ลูกสาวของฉันเนี่ยนะจะทำเรื่องแบบนี้? นายกล่าวหาลูกสาวของฉันอย่างไม่เป็นธรรมต่อหน้าผู้คนมากมาย ฉันจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ แน่!”

“คุณแม่…” เมเรดิธยืนอยู่ข้าง ๆ เอโลอิสในขณะที่แสดงสีหน้าเสียใจมากออกมา “ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าลุงเขยกำลังพูดถึงอะไร ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้นนะ!”

“เฟลิเป้ นี่นายกำลังพยายามเปิดบาดแผลเก่าขึ้นมาใหม่เพียงเพราะคู่หมั้นของนายดูคล้ายมาเดลีนใช่ไหม?” แม่ของเจเรมี่เดินมาและเธอเริ่มเอ่ยปากเข้าข้างเมเรดิธ

ณ เวลาขณะนี้ ดวงตาของเฟลิเป้ดำขึ้น มีความเย็นชาเกิดขึ้นบาง ๆ ภายในดวงตา “คุณพูดถูก ผมมาที่นี่เพื่อเปิดบาดแผลเก่าอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้ทำเพียงเพื่อประโยชน์ตัวเองเท่านั้น ผมทำสิ่งนี้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของมาเดลีนด้วยต่างหาก”

เมเรดิธไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอได้หลังจากที่เธอได้ยินเรื่องนี้ “คุณวิทแมน นี่คุณกำลังยืนกรานที่จะกล่าวหาฉันผิด ๆ กับสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำงั้นเหรอ?”

“คุณจะรู้เองว่าใครคือคนที่กล่าวหาว่าใครผิด ๆ หลังจากที่ดูวิดีโอนี้”