“คุณแม่คะ คุณแม่ต้องเชื่อหนูนะ วิดีโอนั้นไม่ใช่ของจริงเลยสักนิด!” เมเรดิธมองผู้เป็นแม่ของเจเรมี่หลังจากที่เธอพูด “คุณนายวิทแมน คุณควรทราบว่ามาเดลีนเป็นคนแบบไหนกัน ทำไมฉันถึงอยากทำร้ายเธอ? เธอไม่ใช่คนที่มีศีลธรรมเลยสักนิด!”
“เมอร์อย่าร้องไห้เลยลูก แม่เชื่อหนู” เอโลอิสเลือกที่จะเชื่อเมเรดิธโดยไม่ลังเลใจอีกครัง จากนั้นเธอมองไปที่มาเดลีนและเฟลิเป้ด้วยสายตาเเห่งความเกลียดชัง “เฟลิเป้ นายกล่าวหาลูกสาวของฉันต่อหน้าสาธารณชนแบบไม่ถูกต้องเพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ ฉันจะไม่ปล่อยนายไปง่าย ๆ แน่นอน!”
“ลูกสาวของคุณ?” เฟลิเป้ตะคอก “เพียงเเค่เธอเป็นลูกสาวของคุณ คุณก็เต็มใจที่จะทำเมินแม้ว่าเธอจะทำอะไรที่เลวร้ายขนาดนั้นก็ตามงั้นหรอ?”
“นาย…”
“คุณเองก็เห็นมันในวิดีโออย่างชัดเจนแล้ว ทุกคนที่อยู่ที่นี่จะรู้ว่ามันเป็นของปลอมหากมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เมเรดิธ ที่เธอบอกว่าวิดีโอนี้ถูกถ่ายเมื่อไม่นานมานี้ ผมขอถามหน่อยนะว่า แม้ว่า วีล่าจะแอบอ้างเป็นมาเดลีนได้ในวิดีโอ แล้วผู้หญิงคนนั้นที่ดูเหมือนคุณใครแน่? นอกจากนี้ ใครยังแอบอ้างเป็นแขกรับเชิญเหล่านั้นอีกและแม่ของเจเรมี่อีกด้วย?”
“...” เมเรดิธแยกริมฝีปากของเธอและไม่พูดอะไรเมื่อต้องสบกับคำถามของเฟลิเป้
เธอไม่เจอข้อแก้ตัวใด ๆ ที่จะทำให้คนที่นี่เปลี่ยนความคิดไปในทางที่เธอต้องการได้
เหตุผลก็คือเฟลิเป้พูดความจริง
“พอ!” เอโลอิสจ้องเขม่งไปที่เฟลิเป้ “มาเดลีนขโมยแฟนของเมอร์มาและอีกทั้งยังทำร้ายเธอนับครั้งไม่ถ้วน หล่อนสมควรได้รับกรรมสิ่งที่เกิดขึ้นกับหล่อนแล้ว มันไม่มีอะไรที่จะต้องมากล่าวโทษลูกสาวฉัน! หล่อนสมควรถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ ใครบอกให้หล่อนเป็นคนไม่ดีเองล่ะ?”
“ถ้าเช่นนั้นฉันขอเดาว่าความจริงไม่มีความสำคัญอะไรเลยสำหรับคุณ คุณนายมอนต์โกเมอรี สินะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทุกสิ่งที่ลูกสาวของคุณทำนั้นถูกต้องและสมเหตุสมใช่ไหม?” เสียงไพเราะของมาเดลีนดังขึ้น
เอโลอิสมองเธอด้วยความดูถูก “มันเกี่ยวอะไรกับเธอ?”
“มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันเลย ฉันก็แค่สงสารมาเดลีน เธอตายไปแล้วและยังต้องแบกรับภาระข้อกล่าวหาของการเป็นผู้ร้ายเช่นนี้” มาเดลีนรู้สึกเสียใจขณะที่เธอมองตรงไปที่เอโลอิส
“คุณนายมอนต์โกเมอรี คุณปกป้องลูกสาวของคุณมากเกินไป แต่คุณเองเคยคิดบ้างไหมว่ามาเดลีนเองก็มีพ่อมีแม่เช่นกัน? หากพ่อแม่ของเธอต้องเจอกับความคับแค้นใจที่เธอต้องทนทุกข์ พวกเขาจะเสียใจขนาดไหนกัน? หรือบางที คุณนายมอนต์โกเมอรีเอง คุณก็สามารถสวมบทบาทของพวกเขาได้ถ้ามาเดลีนเป็นลูกสาวของคุณ —”
“ฉันไม่มีลูกสาวที่ไร้ยางอายเช่นนั้น!”
คำพูดของเอโลอิสให้ความรู้สึกเหมือนมีดแหลมคมนับพันเล่มเข้าเฉือนหัวใจของมาเดลีนในคราเดียว
มันคงจะเป็นเพียงเรื่องโกหกหากเธอบอกว่าเธอไม่สนใจในคำพูดนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...