บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 266

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นและดวงตาของเธอสบเข้ากับดวงตาที่หรี่แคบของเฟลิเป้ ดวงตาที่ดูใจดีโอบกอดเธอไว้แน่นในอากาศที่อบอุ่นเช่นนี้

“ผมจะสนับสนุนคุณในทุกสิ่งที่คุณอยากทำ เว้นแต่ว่า ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากให้คุณแก้แค้นด้วยวิธีนี้จริง ๆ ”

เฟลิเป้เอามือออกมาขณะที่นิ้วของเขาเริ่มแตะลงบนใบหน้าอันอ่อนนุ่มของเธอ ความเย็นของปลายนิ้วทำให้มาเดลีนสั่นสะท้าน

มีความลับมากมายซ่อนอยู่หลังดวงตาที่ไร้ที่สิ้นสุดของเขา ราวกับว่าใครบางคนจะถูกดูดเข้าไปในดวงตานั้นหากมองทะลุไปยังดวงตาคู่นั้นของเขาและมองมันอยู่อย่างนั้นนานเกินกว่าหนึ่งวินาที

เมื่อมาเดลีนกำลังจะขยับตัวหนี แต่เฟลิเป้กลับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกขยายให้ใหญ่ขึ้นใกล้ใบหน้าเธอ เผยให้เห็นถึงอำนาจและพลังที่เหนือกว่าและความเป็นเจ้าของ “เขาไม่คู่ควรที่จะได้คุณไป ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนนั้น”

มาเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นในขณะที่เขาพูดออกมาดังนั้น

เธอไปไหนไม่ถูกเลย และเมื่อเธอดึงสติตัวเองกลับมาได้อีกครั้ง เธอห็นว่าริมฝีปากของเฟลิเป้ค่อย ๆ เข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เธอกำลังจะหลบหนีจากเขาไป เขาได้หยุดการกระทำที่อุกอากนี่อย่างกะทันหัน

จูบของเขาไม่ได้ถูกประทับลงมา เขาโค้งริมฝีปากของเขา และประทับจูบที่หว่างคิ้วของเธอ

ในที่สุด

มาเดลีนยังติดอยู่ในความงุนงงเมื่อเฟลิเป้ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาเล็กน้อย เขาลูบไล้เส้นผมเธอด้วยฝ่ามือใหญ่ของตัวเอง

เมื่อศีรษะของเธอซุกอยู่ใต้คางของเขา เธอจึงมองไม่เห็นการยิ้มเยาะของเฟลิเป้ จากนั้น เขาได้ซ่อนรอยยิ้มที่มีเลศนัยไว้ใต้ดวงตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งของเขา

…

เช้าวันรุ่งขึ้น มาเดลีนตื่นเพราะโทรศัพท์ของเธอกำลังรบกวนการนอน

เมื่อเธอมองมัน เธอตาสว่างในทันที

เมื่อดูการแจ้งเตือนและข้อความส่วนตัวที่กำลังสาปแช่งเธอมากมาย มาเดลีนกดเปิดเข้อความพวกนั้นอย่างใจเย็น

ฉับพลันเธอเห็นทวีตเตอร์ที่ผู้คนกำลังให้ความนิยมทุกประเภท

# ผู้ก่อตั้ง มิสเลดี้ คือ วีล่า ควินน์ อยู่ระหว่างการแต่งงานกับเศรษฐีหนุ่ม

# นางร้าย— วีล่า ควินน์

# ลูกสาวคนเดียวของมอนต์โกเมอรี เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลจากอาการอกหัก

‘แต่แล้ว หลังจากละลิ้งคุณไป ฉันก็รู้ว่าฉันยังสามารถทะยานไปได้โดยไม่ต้องมีคุณ ฉันสามารถมีชีวิตที่ดียิ่งขึ้นได้โดยไม่มีคุณ

‘เจเรมี่ อดีตภรรยาที่คุณ คอยดูถูกกลับมาแล้ว แต่ตอนนี้ เธอไม่รักคุณอีกแล้วล่ะนะ…’

ครึ่งชั่วโมงต่อมา มาเดลีนเดินอย่างสง่างามไปที่ห้องพักฟื้นของเมเรดิธ เธอได้ยินเสียงล้อเลียนดังมาจากในห้อง ถ้าเธอจำไม่ผิดนั่นคือเสียงของโรสนี่นา

“โอ้ เมอร์ลูกรัก แกนี่ฉลาดจริง ๆ!” โรสเอ่ยขึ้นอย่างชื่นชม “แกวางกับดักได้สมบูรณ์แบบมากสำหรับผู้หญิงพรรณนั้น! แกคิคิดว่าผู้หญิงคนนั้นสมควรที่จะโดนตอกกลับแบบนี้ไหม? มันก็เป็นเรื่องปกติที่เธอจะหน้าตาเหมือนกับนังมาเดลีนหน้าโง่นั่น แต่ถ้าหล่อนอยากฉกเจเรมี่ไปจากเธอด้วยล่ะก็! แม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงไม่ต้องการมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้วแน่ ๆ ”

“ฮึ่ม!” เมเรดิธตะคอกอย่างหยิ่งผยอง “วีล่า คิดว่าตัวเองป็นใครกัน? เธอเป็นเพียงผู้ก่อตั้งแบรนด์โง่ ๆ แล้วไงล่ะ? นี่คิดว่าตัวเองจะสามารถแข่งสู้กับสถานะปัจจุบันของฉันได้รึไงกัน?”

“ถูกต้องที่สุด! ตอนนี้แกเป็นถึงหนึ่งในหญิงสาวจากสี่ตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวยในเกลนเดล! ผู้หญิงคนนั้นจะมาแข่งกับแกได้ไงกัน” โรสไม่สามารถเก็บซ่อนความสุขบนใบหน้าเธอได้อีกต่อไป “มอนต์โกเมอรีเองคนพวกนั้นก็งี่เง่า! พวกเขาไม่เคยสงสัยอะไรในตัวเเกเลยสักนิดและยังไม่รู้อีกว่าลูกสาวล้ำค่าของตัวเองได้เสียชีวิตไปแล้วเมื่อสามปีก่อน! ฮ่า ๆ …”

“หืม คนพวกนั้นจะสู้กับหนูด้วยสมองที่มีแต่ถั่วลิสงได้ไงกันล่ะคะ? เมเรดิธพูดในขณะที่รู้สึกภูมิใจกับตัวเองอย่างมาก “คนที่หนูจะต้องจัดการตอนนี้คือ วีล่า ควินน์ คนนั้น ตอนนี้ทุกคนพากันถล่มเธอในโลกออนไลน์แล้ว หนูจะจ้างคนมาคอยเกลียดคอยเติมเชื้อไฟในภายหลัง และหนูคิดว่า มิสเลดี้ จะล้มละลายในไม่ช้านี้แน่นอน หนูชักอยากจะเห็นซะเเล้วว่าเธอกำลังจะทำยังไง!”

“ฮ่าฮ่า…”

หลังจากมาเดลีนได้ยินคำพูดที่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นของเมเรดิธและคำพูดของโรส มาเดลีนเดินไปอยู่ด้านหน้าประตูและผลักประตูห้องให้เปิดออก จากนั้น เธอเดินเข้าไปข้างในอย่างสง่างาม

“เธอต้องการรู้ว่าฉันจะทำยังไงงั้นหรอ? ฉันคิดว่าเธอควรจะห่วงตัวเองมากกว่านะ”