บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 27

มาเดลีนเดินไปหาเจเรมี่ทันที ชายคนนั้นดูดีเช่นเคย เขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา

เมื่อเขาได้ยินว่ามาเดลีนต้องการกู้เงินสามแสนจากเขา เขาก็หัวเราะออกมาทันที “มาเดลีน เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับฉัน แต่อย่างไรก็ตาม ฉันจะไม่ให้เธอแม้แต่สตางค์เดียว”

มาเดลีนกัดฟันและอ้อนวอนต่อ “คุณปู่ของฉันเป็นมะเร็งปอดและเขาต้องการเงินสำหรับการรักษา เจเรมี่ ได้โปรดให้ฉันยืมเงินเถอะ ฉันจะจ่ายคืนให้คุณแน่นอน”

"จ่ายคืนให้ฉัน? ด้วยอะไรล่ะ?" เขารู้ว่าเธอไม่มีความสามารถที่จะจ่ายคืนให้เขาได้ ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันสามารถเธอยืมเงินฉันได้ แต่เธอต้องยอมรับในสิ่งที่ฉันขอในวันนั้นซะ”

มาเดลีนกำชายเสื้อของเธอ

เขาต้องการให้เมเรดิธได้รับตำแหน่งของเธอ ดังนั้นเธอก็จะกลายเป็นเพียงเมียน้อยของเขา

มาเดลีนเก็บความเจ็บปวดไว้ในใจของเธอ เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ไว้ “เจเรมี่ นอกจากเรื่องนั้น ไม่ว่าอะไรฉันก็ให้ได้”

เจเรมี่ปิดเอกสารของเขาและลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเย็นชา “นอกเหนือจากเรื่องนั้น อย่าคิดว่าจะได้เงินแม้แต่สตางค์เดียว”

เมื่อมาเดลีนเห็นว่าเขากำลังจะออกไป เธอก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เธอคว้าแขนของเขาไว้ “เจเรมี่ ได้โปรดช่วยคุณปู่ของฉันด้วยเถอะนะ เราไม่สามารถชะลอการรักษาของเขาไว้ก่อนได้แล้ว”

เจเรมี่หัวเราะเบา ๆ ไม่มีความอบอุ่นในดวงตาของเขา “แล้วไง? มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

มาเดลีนรู้สึกเย็นวาบบนหลังของเธอ ทันใดนั้น ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ดูแปลกประหลาดและเลือดเย็น

ในขณะที่เธอกำลังรู้สึกสับสนในความคิดของเธอ เธอก็เกิดรู้สึกเจ็บที่คาง เมื่อเธอกลับมามีสติ ดวงตาของเธอก็พบกับดวงตาที่น่ากลัวของเจเรมี่ ตาและคิ้วของเขาดูละเอียดอ่อน อย่างไรก็ตาม มันแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยอยู่ในนั้น

“เพื่อเห็นแก่เมอร์ ฉันจะให้ทางเลือกแก่เธอ เนื่องจากเธอต้องการเงินมาก เธอสามารถขายร่างกายของเธอได้ เงินสามแสนไม่น่าจะเป็นปัญหากับคนหน้าอย่างเธอ”

เขาผลักเธอออกและเดินจากไปอย่างไม่ใยดี

คำพูดที่เยือกเย็นของเขาตอกย้ำหัวใจของเธอมาเดลีน เนื้องอกในร่างกายของเธอเริ่มออกอาการขึ้นอีกครั้ง

เธอกดบนจุดที่เนื้องอกอยู่ และหยิบยาแก้ปวดออกมาก่อนกลืนมันลงไป

คำพูดแสนเย็นชาของชายคนนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ ขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเก็บน้ำตาของเธอไว้ มาเดลีนกัดฟันแล้วลุกขึ้นยืน

ในเวลาเดียวกัน เมเรดิธก็อยู่ในห้องด้วย

มาเดลีนไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะเป็นลูกค้าที่ร่ำรวยที่สุดในคืนนั้น

ร่างกายของเธอเริ่มรู้สึกชาเมื่อเธอกินยาแก้ปวด อย่างไรก็ตาม มันเริ่มเจ็บปวดอีกครั้ง

มาเดลีนไม่ต้องการทำให้ตัวเองอับอาย ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะจากไป

“มาเดลีน ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะขายตัวจริง ๆ” น้ำเสียงเย็นชาของชายคนนั้นเจือไปด้วยความเย้ยหยัน กระดูกของมาเดลีนปวดร้าวเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทันใดนั้นเองเมเรดิธก็เดินมาหาเธอ

“แมดดี้ นี่เธอ! ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?"

มาเดลีนอยากจะอ้วกเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ของเมเรดิธ “ฉันแตกต่างจากพวกคุณ พวกคุณมาที่นี่เพื่อสนุกสนาน ในขณะที่ฉันมาที่นี่เพื่อหาเงิน”

"หาเงินเหรอ? มาเดลีน ทำไมเธอถึงต่ำช้าแบบนี้? เธอไม่จะทำให้เจเรมี่อายด้วยการทำแบบนี้หรอกใช่ไหม? เธอสามารถบอกฉันได้ว่าเธอต้องการเงิน เธอจะขายร่างกายแบบนี้ได้อย่างไร?”