ว่าไงนะ?
จากที่ได้ยินเจเรมี่พูดออกมา เมเรดิธในตอนนี้เปรียบเสมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม เข่าของเธออ่อนแรงก้าวถอยหลังไปทีละก้าว
การข่มขวัญและการขู่เตือนที่เธอพึ่งพูดกับวีล่าไปก่อนหน้านี้ทุกคำกลับเข้ามาในหัวเธออีกครั้งทันที ‘ฉันจะบอกเธอเอาไว้นะ วีล่า ควินน์ นี่เป็นวิธีที่ฉันทำให้มาเดลีนเสียโฉมในตอนนั้น ถ้าเธอกล้าที่จะลองดีกับฉันอีกครั้ง ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรสความเจ็บปวดเหมือนที่นังบ้านั่นรู้สึก!’
เมเรดิธมีใบหน้าที่ซีดลงกว่าเดิมพร้อมทั้งหัวใจที่เต้นแรง
เมื่อกี้เธอหลุดพูดคำพวกนั้นออกมา
เธอโกรธแค้นวีล่ามาก ไม่แปลกที่ตัวตนที่แท้จริงของเธอจะเปิดออกมาและเผยสิ่งที่ทำผิดในอดีตไว้
เจเรมี่มองสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเมเรดิธ เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงผิดหวัง “คุณบอกกับผมว่าฌอน พ่อของคุณเป็นคนจ้างคนมาทำร้ายใบหน้าของมาเดลีน ผมเดาว่านั่นไม่ใช่ความจริง คุณคือคนที่ทำมันลงไป”
“ไม่นะ นั่นมันไม่ใช่…” เมเรดิธคว้าแขนของเจเรมี่ เธอส่ายหน้าปฏิเสธทุกช่องทาง ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาในตอนนี้ “ฉันไม่ได้เป็นคนทำร้ายเเมดดี้ ฉันไม่ได้ ...
“ฉันกลัวเลือดมากขนาดนั้น มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องทำร้ายเเมดดี้ด้วยมีด? แมดดี้ทำร้ายแจ็คและนั่นเป็นสาเหตุที่พ่อของฉันจ้างคนมาสั่งสอนเธอด้วยความโกรธ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย…
“เจเรมี่ คุณต้องเชื่อใจฉัน คุณต้องเชื่อลินนี่ …”
ความมุ่งมั่นที่โหดร้ายของเจเรมี่ถูกระงับลงหลังจากที่เธอพูดถึงลินนี่ เขานึกถึงความสัมพันธ์ที่เขาเคยมีกับเธอในตอนนั้น
ทันทีที่เมเรดิธเห็นว่าความโกรธของเจเรมี่บางเบาลง เธอแนบพิงเขาด้วยความเสียใจ “เจเรมี่ คุณต้องเชื่อฉัน ฉันถูกบังคับให้ทำ ฉันไม่มีเหตุผลที่จะทำเรื่องผิด ๆ แบบนั้น ตอนนี้ฉันสูญเสียความเป็นตัวเองอย่างที่เคยมีไปทั้งหมดเพราะวีล่า ฉันแค่พยายามทำให้เธอตกใจเล่น ๆ ฉันจะไม่มีวันทำร้ายเธอหรอกนะเจเรมี่…”
เธอพยายามทำให้เจเรมี่สงสาร ทว่าเจเรมี่เพียงสะบัดมือเธอออกไปอย่างเย็นชา ตอนนี้ตาคมทรงเสน่ห์ของเขาแหลมเฉียบ
“คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมเคยรู้จักในตอนนั้น ผมผิดหวังในตัวคุณมาก”
น้ำเสียงของเขามีความทุ้มและความโกรธที่รุนแรงปนอยู่ในนั้น หลังจากที่เขาพูดจบ เขาหันหลังและเดินหนีอย่างไม่รออะไร
เมเรดิธตัวเเข็งทื่อ เธอรีบวิ่งไปคว้าเข้าที่ลำตัวเจเรมี่ และพูดว่า “เจเรมี่อย่าไป! คุณทิ้งฉันไว้แบบนี้ไม่ได้! คุณจะมาโทษฉันทำไม? ฉันทำอะไรผิดกัน? ฉันแค่กลัวที่จะเสียคุณไปเพราะฉันรักคุณมากก็แค่นั้น! ตอนนี้คุณเองไม่อยากมองฉันด้วยซ้ำเป็นเพราะ วีล่า ควินน์!”
“ล่ะตอนนี้หน้าฉันพังยับเยินเพราะคุณ ฉันจะมีแผลเป็นน่าขยะเเขยงนี้ด้วยซ้ำ คุณจะทิ้งฉันเพราะเรื่องนี้เหรอ? คุณรู้ไหมว่หน้าของผู้หญิงมีความสำคัญเเค่ไหน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...