บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 273

ระหว่างทางกลับไปที่คฤหาสน์ คำพูดที่แม่เจเรมี่ผ่านทางโทรศัพท์ยังคงวนซ้ำไปซ้ำมาในหัวเขาอยู่

เขาเริ่มเร่งความเร็วรถโดยที่เขาไม่รู้ตัว และหลังจากผ่านไปกว่าสิบนาที เขาขับรถเข้าไปในโรงรถของคฤหาสน์

เมื่อลงจากรถ เขารีบเดินตรงไปที่ห้องนั่งเล่น และจังหวะที่เขายืนอยู่หน้าประตู ใบหน้าของผู้หญิงในฝันปรากฏขึ้นตรงหน้า ใบหน้าที่สวยงามและมีเสน่ห์ปรากฏขึ้นในม่านตาเขาแล้ว

เจเรมี่หยุดชะงักขณะที่หัวใจเต้นเร็วขึ้น

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นเห็นเจเรมี่ยืนอยู่ เธอยิ้มให้เขาอย่างเขินอาย ดวงตาแวววับของเธอดูมีชีวิตชีวาราวกับว่ามันกำลังสื่อสารกับเขาอยู่ มีอารมณ์หลากหลายที่ดวงตานั่น

“ฉันคิดว่าเฟลิเป้มาซะอีก ที่แท้ก็คุณนี่เอง คุณวิทแมน” มาเดลีนยิ้มอย่างนุ่มนวล

หัวใจที่เต้นรัวของเจเรมี่กลับคืนสู่สภาวะปกติในตอนนั้นทันที เขาหรี่ตาลงในขณะที่ยังมีรอยยิ้มบนริมฝีปากนั้น “นี่กำลังรอเฟลิเป้อยู่เหรอ?”

“เฟลิเป้กับฉันวางแผนที่จะมาที่นี่ด้วยกัน แต่จู่ ๆ เขาก็บอกว่ามีบางอย่างที่ต้องจัดการก่อน เพราะงั้นฉันเลยมาที่นี่ก่อนน่ะ” มาเดลีนอธิบายอย่างไม่เร่งรีบ “ดีแล้วที่คุณมาที่นี่ื คุณวิทแมน เฟลิเป้และฉันจะได้ไม่ต้องไปแจ้งคุณทีหลังอีก”

“แจ้งผมเรื่องอะไร?” เจเรมี่เดินเข้าไปหามาเดลีนและเขาจ้องเข้าไปในดวงตาเธอ

ดวงตาของเธอมองจ้องกลับลึกไปยังดวงตาของเขา “เกี่ยวกับงานแต่งงานของเรา”

เสียงเธอถูกเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาขณะที่มันดังเข้าหูของเจเรมี่กระทบเข้ากับหัวใจเขาเอง เขากลับรู้สึกว่าคำพูดของเธอหนักอย่างไม่มีเหตุผล น้ำหนักของมันวัดได้เยอะกว่าตัวเขามันมากจนเขารู้สึกว่ามันยากสำหรับเขาที่จะหายใจในตอนนี้

“คุณจะมาอวยพรให้พวกเรา ใช่ไหม คุณวิทแมน? ก็เขาเป็นลุงของคุณนี่นา” มาเดลีนแสยะยิ้มมองหน้าของเจเรมี่ที่มีการแสดงออกที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“คุณแน่ใจเเล้วหรือไงว่าจะมีความสุขกับการแต่งงานกับผู้ชายที่คุณไม่ได้รัก?”

มาเดลีนตกใจมากทันทีตอนเธอได้ยินเจเรมี่พูด กระนั้น เธอยังคงยิ้มออกมาอย่างใจเย็น

“นี่คุณถามอะไรแบบนั้นกันคุณคิดว่าฉันจะมีความสุขไหมล่ะถ้าฉันได้แต่งงานกับคนที่ฉันรักสุดหัวใจขนาดนั้น คุณวิทแมน?” เธอถามเขากลับ เธอสังเกตเห็นความรู้สึกสูญเสียในดวงตาของเจเรมี่และรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกว้างขึ้นตามลำดับ “ตามความเข้าใจของฉันแล้วนะ มาเดลีน อดีตภรรยาคุณ หลงรักคุณมากขนาดนั้น แต่เธอได้อะไรตอบแทนกันเหรอ? เธอรักคนผิด เธอไม่ใช่แค่ไม่ได้รับความรักจากคุณเเม้เเต่เสี่้ยวเดียว แต่เธอยังถูกสังเวยชีวิตตัวเองไปด้วย”

“สิ่งที่เศร้าที่สุดก็คือการที่พวกคุณยังมีความสุขทั้งที่เธอเสียชีวิต ตอนนี้พวกคุณก็คิดแค่ว่าเธอตายไปก็ดีแล้ว”

มาเดลีนขยายความทุกคำอย่างชัดเจน เธอสังเกตเห็นดวงตาที่ดูกระวนกระวายของเจเรมี่ จากนั้นเธอหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน

“ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณยังคิดว่าการแต่งงานกับคนที่รักยังจะทำให้มีความสุขอยู่อีกไหม คุณวิทแมน?”

เมื่อเจเรมี่ได้ฟังคำถามของมาเดลีน เขามองเธอสักครู่ก่อนจะเผยริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย กระนั้น เขาไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว

ตอนนี้เขาแค่รู้สึกว่าใบหน้านี้ กำลังทำให้เขารู้สึกสับสนพร้อมกับการหายใจที่ติดขัด

เขาจำได้ดีว่ามาเดลีนหายใจติดขัดขณะที่ดูเหมือนเธอกำลังหายใจรวยรินเป็นพัก ๆ ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต ทันใดนั้น เขาพบว่าคำถามที่เขาถามก่อนหน้านี้ช่างน่าสมเพชยิ่ง

เธอไม่ได้มีความสุข

เธอไม่เคยมีความสุขเลย

ความโชคร้ายที่สุดในชีวิตของเธอคือการพบเจอเขาและตกหลุมรักเขา

“ถ้าการรักใครสักคนมันเจ็บปวดมากขนาดนั้น ฉันควรที่จะถูกรักจากใครสักคนไม่ดีกว่าเหรอ”

เสียงของมาเดลีนดังก้องกังวาลอยู่ในหูเขา

เขามองไปที่เธอในขณะที่รู้สึกท้อแท้ เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกมีดแทง ไม่มีแม้แต่เลือดสักหยอด แต่ความเจ็บปวดที่มองไม่เห็นพวกนั้นแพร่กระจายไปทั่วหัวใจ

“เฟลิเป้”

ทันใดนั้น เจเรมี่ได้ยินเสียงมาเดลีนกำลังเรียกใครบางคนที่อยู่ข้างหลังเขา