บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 293

เพียงแค่เสี้ยววินาที เจเรมี่คิดว่าเขาได้ยินคนเรียกหา ‘เจซ’ ความคิดนี้ทำให้เขากลับมามีสติขณะที่สายตาสับสนของเขากำลังมองมาเดลีน

เขาเฝ้าดูรอยย่นขมวดคิ้วสวยคู่นั้นของเธอและส่วนริมฝีปากที่ดูคล้ายดอกซากุระดูเหมือนว่าเธอกำลังนอนหลับ

“ทำไม…”

คิ้วของมาเดลีนขมวดหนักกว่าเดิมเมื่อมีคำถามเกิดขึ้น

‘ทำไม?

‘เธอพูดทำไม?’

เจเรมี่เริ่มมองเห็นความทุกข์ใจที่มาเดลีนแสดงออกมา เจเรมี่พยายามตั้งใจฟังเธอให้ดีขึ้น

“ทำไมนายไม่เชื่อ…”

ปัง

ขณะที่เจเรมี่กำลังจะโน้มใบหน้าเข้าใกล้หูของมาเดลีน ประตูห้องได้ถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับเสียงดังปัง

เขาถูกขัดจังหวะเสียก่อนที่จะได้ยินประโยคเต็มทั้งหมดของมาเดลีน

คิ้วที่แหลมคมของเขาขมวดขณะที่เจเรมี่เงยหน้าขึ้นใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เอโลอิสเข้ามาในห้องพร้อมกับอารมณ์โกรธ “นายมายืนเฝ้าอยู่ข้างเตียงผู้หญิงคนนี้อย่างรักใคร่ได้ยังไงในขณะที่ลูกสาวของฉันโคม่าเพราะนาย เจเรมี่ วิทแมน? ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจูบเธอด้วย! นายเอาเมเรดิธไปไว้ที่ไหน?”

จูบเธอ?

เจเรมี่จ้องเอโลอิสแบบไม่ไยดี เขาคิดว่าเธอแค่เห็นเขาโน้มตัวไปหาวีล่าและเข้าใจผิดว่าพวกเขากำลังจูบในฉากนั้น

เจเรมี่ที่แสนสง่างามได้สบตาที่น่ากลัวของเอโลอิสก่อนที่เขาจะแยกริมฝีปากยั่วยวนบาง ๆ ของเขาตอบกลับแบบสบาย ๆ “ใช่ ผมจูบเธอ แล้วไง?”

สีหน้าของเอโลอิสดำมืด “นายกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง เจเรมี่? แล้วเมเรดิธ—”

“เมเรดิธและผมไม่ได้เป็นคู่หมั้นกันแล้ว” คำพูดของเจเรมี่ดูเยือกเย็นและแสดงให้เห็นถึงความความไม่พอใจปรากฏชัดในดวงตาที่เหมือนดอกพีชบานของเขา “จะต้องให้ผมพูดซ้ำอีกกี่ครั้งให้พวกคุณยอมรับความจริงกันได้?”

“นาย…” เอโลอิสรู้สึกได้ถึงความโกรธและอารมณ์ต่าง ๆ ที่สูงอยู่ที่หน้าอกของเธอ “ทำได้ไงถึงใจร้ายได้ขนาดนี้ เจเรมี่? เมเรดิธอยู่กินกับนายมาตั้งหลายปี นายคือคนเดียวที่เธอต้องการ นี่นายจะทิ้งเธอไปหาแม่มดคนนั้นที่ดูเหมือน มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ได้ไงกัน? รู้สึกผิดบ้างไหม เจเรมี่?”

“พอได้แล้ว!” ทันใดนั้นเจเรมี่ตะโกนขึ้น ทำให้เอโลอิสตกใจจนหยุดชะงัก

ขณะนี้ใบหน้าที่น่าดึงดูดหลงไหลของเจเรมี่นั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวดวงตาของเขาเริ่มแข็งกร้าว “ผมไม่ยอมให้ใครใส่ร้ายเธออีกแล้ว”

“เธอเหรอ?” เอโลอิสกลอกตาอย่างน่าหัวเราะใส่มาเดลีนยังคงหลับสนิทเพราะคิดว่าเจเรมี่หมายถึง วีล่า ควินน์ “ฮึ่ม มอนต์โกเมอรีจะไม่มีวันให้อภัยถ้านายทำร้ายเมเรดิธ เจเรมี่จำไว้นะ เราจะไม่มีวันให้อภัยแม่มดตัวนี้เด็ดขาด!”

เมื่อพูดจบ เอโลอิสเดินจากไป คำพูดที่โกรธเกรี้ยวของเธอถือเป็นสัญญาณของการคุกคามและกลิ่นอายอันสง่างามของผู้หญิงที่มั่งคั่ง

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ไม่ได้รู้สึกตกใจกับคำขู่ของเธอเลย มอนต์โกเมอรีอาจเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่ร่ำรวยที่มีลำดับความสำคัญของเกลนเดล แต่พวกเขาก็ไม่ได้อยู่เหนือตะกูลวิทแมนเลยสักนิด

ไม่ต้องพูดถึงเลย มีใครกันที่กล้าขู่และคุกคาม เจเรมี่ วิทแมน ได้? เจเรมี่กลัวว่าจะไม่มีใครกล้าหรอกนะ

หากจะมีสิ่งใด สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับเจเรมี่คงจะเป็นช่วงเวลาที่เลือดไหลออกมาจากปากของ มาเดลีนมากมายและที่เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา...

เขาตั้งใจว่าจะฟังในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้กำลังละเมอขึ้น แต่ดูเหมือนเธอจะหยุดพูดหลังจากที่เอโลอิสเข้ามา

หลังจากจ้องท่าทางที่นอนหลับเงียบ ๆ ของมาเดลีนอยู่สองสามวินาที เจเรมี่ละสายตาจากเธอและเดินออกไป

หลังจากประตูปิดลงมาเดลีนกล้าที่จะกระพริบตาของเธอขึ้นมา

ตอนที่เอโลอิสเข้ามาก่อนหน้านี้ มันทำให้เธอตกใจไม่น้อย

ในขณะที่แสร้งทำเป็นว่ายังคงหลับอยู่ มาเดลีนรับฟังทุกคำพูดของความเกลียดชังเอโลอิสที่มีต่อเธอทั้งตัวตนของเธอก่อนหน้าและตอนนี้

มุมปากของเธอขบกันไปมาอย่างไม่เห็นค่าในขณะที่ดวงตาของเธอแดงเป็นเพลิงคล้ายถูกเผาไหม้