บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 326

“อาวุโสวิทแมน ฉันรู้ดีว่าท่านมีความเข้าใจผิดอย่างร้ายแรงมาก แต่ว่า…”

“ไม่ต้องมาอธิบายอะไรให้ฉันฟัง ฉันรู้ดีว่าเธอทำอะไรลงไปบ้าง”

“…” เมเรดิธพูดไม่ออก

จากนั้น โรสทิ้งตัวลงคุกเข่าต่อหน้าอาวุโสวิทแมน ดังพรึบ “อาวุโสวิทแมน ฉันขอความกรุณาด้วยฉันเป็นคนทำมันทั้งหมดเอง เมเรดิธไม่รู้เรื่องนี้เลย ตอนที่เธอรู้เรื่อง เธอรีบมาที่เกิดเหตุเพื่อที่จะหยุดฉัน นั่นเป็นสาเหตุที่เมเรดิธต้องประสบกับเคราะห์กรรม ฉันเป็นคนที่ทำให้เมเรดิธเดือดร้อน”

เธอโทษตัวเองทั้งน้ำตา

“อาวุโสวิทแมน ไม่ว่าคุณจะกล่าวโทษใคร คนคนนั้นควรเป็นฉัน มันไม่สำคัญอะไรเลยถึงแม้ว่าคุณจะส่งฉันไปที่สถานีตำรวจ ฉันก็ยินดี แต่เมเรดิธเป็นเด็กดี ฉันไม่อยากให้เจเรมี่เข้าใจเธอผิดจริง ๆ เธอทุกข์ทรมานมามากพอแล้ว เจเรมี่ไม่ควรทำร้ายหัวใจของเธอในครั้งนี้”

“อันที่จริงเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของ วีล่า ควินน์!” เอโลอิสผลักความผิดทั้งหมดให้มาเดลีน

กระนั้น ทันทีที่เธอพูดจบลง ร่างกายที่ยืนข้างกันอย่างแนบชิดของคนสองคนได้ปรากฏตัวขึ้นที่บันได เสียงหวานของมาเดลีนดังขึ้นอย่างเนิบนาบ

“คุณนายมอนต์โกเมอรี คุณช่างเป็นแม่ที่ดีจริง ๆ ข้อเท็จจริงและหลักฐานทั้งหมดกองอยู่ตรงหน้าตัวเองแล้ว แต่คุณก็ยังหลอกตัวเองและปกป้องลูกสาวที่มีค่าของคุณคนที่เป็นผู้หญิงที่ตีสองหน้าคนนี้อยู่ได้”

การแสดงอาการของเอโลอิสเปลี่ยนไปในทันที ขณะที่มองขึ้นไปเห็นมาเดลีนเดินอยู่ข้าง ๆ เจเรมี่ด้วยรอยยิ้มที่สดใส เธอกำลังโกรธเป็นอย่างมาก

“วีล่า ควินน์ ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเธอ คนที่เป็นมือที่สามขโมยคู่หมั้นของเมเรดิธไป แล้วทำไมแม่ที่รักลูกมากขนาดนั้นต้องการลักพาตัวเธอไปด้วยล่ะ? ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะเธอที่เมเรดิธต้องเจอกับเรื่องอัปยศพวกนั้น เธอมันช่างน่าขยะแขยงสิ้นดี!”

“น่าขยะแขยง?” มาเดลีนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเอโลอิส “ในทางกลับกัน ฉันคิดว่าคุณนายมอนต์โกเมอรีน่าสงสารมาก”

“อะไร…เธอหมายความว่าไง? ฉันน่าสงสาร? “ดวงตาของเอโลอิสเบิกกว้างขณะที่ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ เธอในตอนนี้ไม่เหมือนผู้ดีต่อไป

“วีล่า เธอจะทำอะไรก็ได้ แต่ขอให้มาลงที่ฉัน อย่าทำร้ายคุณแม่ของฉันเลยนะ” เมเรดิธรีบเดินขึ้นไปเพื่อปกป้องเอโลอิส โดยเปิดฉากการแสดงเป็นลูกสาวที่ดีที่กำลังปกป้องแม่ของตัวเอง

เธอหันไปมองเจเรมี่อย่างรวดเร็ว

“เจเรมี่ ฉันรู้ดีว่าคุณไม่มีทางเชื่อฉันอีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะอธิบายยังไง งั้นก็ขอให้คิดเสียว่ามันเป็นฉันเองที่ทำ ได้โปรดอย่าตำหนิแม่ของฉัน เธอทำทั้งหมดไปก็เพื่อฉัน”

เมเรดิธขอความเมตตาในนามของโรสขณะเดียวกันโรสตบหน้าตัวเองสองครั้ง ให้ดูเหมือนเธอกำลังเสียใจ “เมเรดิธ แม่ทำให้ลูกเดือดร้อน เจเรมี่ นายต้องเชื่อในตัวเมเรดิธ เธอเป็นคนจิตใจดีมาตั้งแต่เด็กและไม่เคยทำอะไรที่ผิดศีลธรรมเลย เธอ—”

“หุบปาก” เจเรมี่ขัดจังหวะด้วยความรำคาญ ใบหน้าอันหล่อของเขานั้นกลับดูเลือดเย็นขึ้นมาแล้วมองไปที่เมเรดิธ “ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก มันเป็นการกระทำผิดของคุณเองที่ทำให้เรื่องนี้มันมาลงเอยแบบนี้ คุณไม่จำเป็นต้องขอความเมตตากับผม ถ้าคุณต้องการขอความเมตตา ก็ควรจะขอวีล่า ไม่ว่าเราจะพิจารณาเรื่องนี้ยังไงมันก็ขึ้นอยู่กับเธอทั้งหมด”

เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ท่าทีของเมเรดิธแข็งกระด้างและดวงตาของเธอแทบเอ่อล้นด้วยความไม่เต็มใจ

โรสถึงกับผงะ ว่าไงนะ? แน่นอนเธอไม่มีทางเต็มใจที่จะไปขอร้องวีล่า!

แต่ทว่า หากเธอไม่ขอร้อง เธออาจจะต้องติดคุกไปจริง ๆ !

เธอไม่อยากติดคุก!

ในตอนนี้ เมเรดิธเดินเข้าไปหามาเดลีนและคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ

“เมเรดิธ!”

“เมเรดิธ!”

เอโลอิสและโรสพูดพร้อมเพรียงกันและรีบพากันไปพยุงเมเรดิธ ลุกขึ้นมา แต่เมเรดิธผลักพวกเขาออกไปอย่างแน่วแน่

การกระทำของเมเรดิธทำให้เจเรมี่ประหลาดใจเช่นกัน

เธอคุกเข่าจริง ๆ

“คุณครอว์ฟอร์ด คุณกำลังทำอะไร?” “มาเดลีนแสร้งทำเป็นงงในขณะที่พูดว่า “คุณกำลังขอร้องฉันอยู่หรือเปล่า?”

เมเรดิธเงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นเครื่องสำอางที่เลอะเปรอะเปื้อนไปทั่ว ดวงตาของเธอแน่วแน่เมื่อเธอพูดว่า “ใช่ ฉันขอร้องเธอ คุณควินน์ ฉันขอร้องไม่ให้คุณสืบสวนเรื่องนี้อีกต่อไป กรุณาช่วยแม่บุญธรรมของฉันเถอะนะ ที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพื่อฉัน ถ้าเธอต้องการระบายความโกรธ ก็ขอให้มาลงที่ฉัน ฉันเต็มใจแบกรับทุกสิ่งด้วยตัวเอง!”

“โอ้โฮ” มาเดลีนถอนหายใจอย่างมีอารมณ์ “คุณครอว์ฟอร์ด ช่างเป็นคนกตัญญูจริง ๆ แม่บุญธรรมเป็นตัวการทำให้ศักดิ์ศรีของเธอถูกย่ำยีจากพวกผู้ชายนั่น แต่ในตอนนี้ เธอยังเต็มใจที่จะคุกเข่าลงและขอร้องฉันในนามของหล่อน ตอนนี้ฉันรู้สึกประทับใจกับเรื่องนี้จริง ๆ”

ขณะที่เมเรดิธได้ยินดังนั้น ความสุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เมื่อสันนิษฐานจากเหตุการณ์นี้ คนเหล่านี้น่าจะคิดว่าเธอเป็นลูกสาวสุดที่รักและกตัญญู

จู่ ๆ เธอก็คิดแผนอันชาญฉลาดนี้ขึ้นมา ไม่เพียงแต่โรสจะไม่ติดคุก แต่เธอยังแสดงบุคลิกจุดเด่นที่ดีต่อหน้าทุกคนอีกด้วย

“ถ้าอย่างนั้น หมายความว่าเธอจะไม่ติดใจเอาความเรื่องนี้ใช่ไหมคะ คุณควินน์?” เมเรดิธไม่สามารถทนรอที่จะถามมันออกมา

มาเดลีนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มลึกสื่อความหมาย “เนื่องจากเธอเป็นคนที่ตรงไปตรงมานะ คุณครอว์ฟอร์ด ครั้งนี้ฉันจะช่วยเธอเอง ฉันจะไม่เอาความแม่บุญธรรมของเธอ แต่เธอจะต้องรับมือเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”

“…”