บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 328

มาเดลีนปล่อยมือออกจากเจเรมี่เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอยิ้มออกมาอย่างใจกว้างขณะที่พูดว่า “ไปเถอะ ฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่”

“ตกลง” เจเรมี่พยักหน้า ก่อนจะหันหลังเดินนำออกไป

โรสและเอโลอิสตามพวกเขาออกไปจากประตู

เมื่อเห็นเมเรดิธเดินไปพร้อมกับเจเรมี่ มาเดลีนยกริมฝีปากของตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข

‘เมเรดิธ สิ่งที่ฉันต้องการตอบแทนเธอมันมีมากกว่านี้อีกนะ’

‘มันจะดีมากถ้าเธอไม่ล้มลงไปซะก่อนตอนนี้’

“ถ้ามาเดลีนมีความกล้าหาญได้สักครึ่งหนึ่งของเธอ เด็กคนนั้นก็คงไม่ต้องจากไปเร็วขนาดนี้”

เสียงถอนหายใจของอาวุโสวิทแมนดังขึ้นเบา ๆ จากด้านหลัง

หัวใจของมาเดลีนเดือดพล่าน เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ยังมีคนเป็นห่วงและคิดถึงเธออยู่

เธอยิ้มและหันกลับไปมองอาวุโสวิทแมน “ถ้าคุณปู่ไม่รังเกียจ คุณสามารถคิดว่าฉันเป็นมาเดลีนก็ได้นะ”

อาวุโสวิทแมนใช้สายตาของตัวเองมองผู้หญิงคนตรงหน้าอย่างถี่ถ้วนก่อนที่เขาจะเผยท่าทีส่ายหน้าด้วยความเสียใจออกมา

“ไม่ว่าเธอจะมีหน้าคล้ายคลึงกันแค่ไหน แต่มันก็เป็นแค่ความเหมือนเท่านั้น สุดท้ายแล้ว เธอก็ไม่ใช่หลานสะใภ้ของฉันอยู่ดี”

“บางทีฉันอาจจะเป็นหลานสะใภ้ของคุณปู่เร็ว ๆ นี้ก็ได้นะ” มาเดลีนยิ้มให้ “เจเรมี่บอกว่าเขาต้องการแต่งงานกับฉันและตอนนี้ฉันกำลังคิดเรื่องนี้อยู่”

“หมายความว่าไง?!” คุณนายวิทแมนรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง “เจเรมี่อยากแต่งงานกับเธองั้นเหรอ? สรุปว่าเธอจะไม่แต่งงานกับเฟลิเป้แล้วหรือไงกัน?”

“เฟลิเป้กับฉันยกเลิกการหมั้นของเราแล้ว”

“…” ตาของคุณนายวิทแมนเบิกกว้าง “ฉันไม่มีทางยอมให้เธอเข้ามาในบ้าน ฉันรู้สึกรำคาญตาของฉัน ใบหน้าของเธอเหมือนมาเดลีนคนนั้นมากเกินไป เพราะงั้นการที่มีเธอวนเวียนอยู่รอบ ๆ จะไม่เป็นเรื่องที่ดี”

“หุบปากซะ” อาวุโสวิทแมนดุอย่างรู้สึกไม่พอใจ “มาเดลีนเป็นลูกสะใภ้ เป็นลูกสะใภ้ของเธออยู่วันยังค่ำ แม้ว่าเธอจะตายไปแล้ว มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอเป็นสะใภ้ของวิทแมน!

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมากมายในอดีต มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมาเดลีนเลย

เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะเมเรดิธคนเดียว อย่าบอกนะว่าเธอไม่เห็นมัน? ทำไมยังไม่เห็นมันอีก เธอคงจะตาบอดไปแล้วจริง ๆ”

“…”

คุณนายวิทแมนถูกอาวุโสวิทแมนตำหนิ แน่นอนล่ะ เธอไม่พอใจอยู่ภายในใจ แต่เธอจะไม่มีปากมีเสียงกับเขา

“ควินน์ ฉันขอแนะนำให้เธอคิดให้ละเอียดอีกครั้งว่าต้องการแต่งงานกับใครกันแน่ การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ของเด็ก ถ้าเธอเลือกคู่แต่งงานผิด เธอจะต้องลงเอยแบบเดียวกับเส้นทางที่มาเดลีนเคยประสบ” อาวุโสวิทแมนกล่าวอย่างเคร่งขรึมก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน

คุณนายวิทแมนจ้องมาเดลีนด้วยสายตาดุร้ายและพูดเน้นเสียงของเธอว่า “ฟังฉันให้ดีนะ วีล่า ควินน์ ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่มีวันเห็นด้วยกับงานแต่งงานระหว่างเจเรมี่กับเธอเป็นแน่ เว้นแต่ว่าคนตายจะกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งได้ และฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เธอเข้ามาในประตูบ้านวิทแมนเด็ดขาด!”

มาเดลีนหัวเราะออกมาเบา ๆ ไม่ได้ฟังสิ่งนี้ เธอกำลังใช้สายตาพุ่งตรงไปที่คุณนายวิทแมน “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ แล้วคุณเองก็ควรจับตาดูให้ดีว่าคนตายจะฟื้นขึ้นมามีชีวิตใหม่อีกครั้งได้หรือไม่”

“…” เมื่อเห็นสายตาที่มาเดลีนมองมาที่เธออย่างลึก คุณนายวิทแมนก็อดไม่ได้ที่จะขวัญเสีย

เธออยากจะดูถูกกลับไป แต่มาเดลีนได้หันหลังให้เธอแล้วเดินจากไปอย่างไม่สะทกสะท้าน

มาเดลีนเดินไปที่ประตูรั้วและบังเอิญเห็นเมเรดิธกำลังเข้าไปในรถก่อนจะจากไปพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า ในทางกลับกัน เจเรมี่ กำลังเดินมาจากอีกด้านหนึ่งด้วยสีหน้าเย็นชา

เมื่อเห็นเธอออกมาข้างนอก หน้าเย็นชาของเขานุ่มนวลขึ้น

นี่เป็นเพราะว่าเขาหายหงุดหงิดทันทีที่เห็นใบหน้านี้

“คุณเหนื่อยไหม? เดี๋ยวผมไปส่ง”

“ตกลงค่ะ”

มาเดลีนพยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรกับเขาในเรื่องที่เมเรดิธพูดกับเขา

ตอนแรกเธอคิดว่าเจเรมี่จะพาเธอไปส่งที่อพาร์ตเมนต์ แต่แล้วปลายทางสุดท้ายรถได้เข้ามาจอดในโรงรถโรงรถคฤหาสน์ของเจเรมี่

“ผมไม่ต้องการให้คุณและเฟลิเป้ใช้ชีวิตร่วมกัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณจะมาอยู่ที่นี่กับผม”

มาเดลีนยืนพิงรถ เธอเหลือบมองไปที่คฤหาสน์และแสร้งทำเป็นรังเกียจ

“นี่เป็นบ้านที่คุณเคยอยู่ร่วมกันกับภรรยาเก่าของคุณ ถ้าคุณอยากแต่งงานกับฉันจากใจจริง คุณควรเตรียมเรือนหอหลังใหม่ไม่ใช่หรือไง? ฉันไม่อยากอยู่ในบ้านที่เคยมีคนตาย”

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ตาย’ เจเรมี่เลิกคิ้วขึ้น ทันใดนั้นเขามองทะลุไปที่มาเดลีน “เธอยังไม่ตาย”