บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 338

ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมากลับเห็นว่ามาเดลีนโบกรถแท็กซี่ให้จอด จากนั้น เธอได้เข้าไปในรถและรถคันดังกล่าวเคลื่อนตัวขับออกไปทันที

เจเรมี่รู้สึกท้อแท้อยู่สองสามวินาทีก่อนที่จะเหยียบคันเร่งไล่ตามเธอไป

เขาโทรหามาเดลีน และแม้ว่าเขาจะโทรหาเธอกี่สายก็ตาม เธอกลับไม่รับสายเลย

มาเดลีนมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองที่มืดมิดหลังจายสายโทรเข้าเงียบสงบไปแล้วก่อนจะยิ้มออกมา

เธอก็แค่ตกเหยื่อเพื่อจะได้มาซึ่งความได้เปรียบ

เธอไม่ได้หมายความอย่างนั้นที่เธอบอกไปว่าอยากปรารถนาเขาเช่นนั้นจริง ๆ เธอแค่ไม่สามารถปล่อยให้คนสองคนที่เธอเกลียดที่สุดอยู่คู่กันได้ก็เท่านั้น

เจเรมี่ยังคงติดต่อมาเดลีนไม่ได้ เขาเกิดความกังวลในใจ

มันไม่สำคัญว่าเหตุผลคืออะไร แต่เขารู้เพียงว่าเขาไม่สามารถสูญเสียผู้หญิงที่มีใบหน้าเหมือนกับมาเดลีนไปได้

แม้ว่าเขาจะยึดมั่นในความเชื่อที่ว่านี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่สามารถปล่อยมาเดลีนไปได้ แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ลึกซึ้งจากข้างในหัวใจที่เต้นแรงเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาอยู่กับวีล่า

ความรู้สึกเหล่านั้นเหมือนกับตอนที่เขาได้พบกับมาเดลีนครั้งแรกในมหาวิทยาลัย

มาเดลีนกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอ และหลังจากนั้นไม่นาน ได้มีคนกดกริ่งประตูห้องของเธอ

มาเดลีนเห็นเจเรมี่ผ่านตามองประตู

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาถูกขยายผ่านแว่นขยายเล็ก ๆ นั่น — ใบหน้านั้นยังคงหล่อเหลาเช่นเคย

มาเดลีนพอใจมากเมื่อเห็นว่าเขามีใบหน้าที่กังวลกับอะไรบางอย่าง

แต่เธอยังไม่ได้เปิดประตูให้เขา เธอเลือกที่จะนั่งฟังเสียงกริ่งที่ประตูดังอย่างต่อเนื่องขณะที่เธอนั่งอยู่บนโต๊ะบาร์เงียบ ๆ อย่างเพลิดเพลินกับกาแฟถ้วยโปรด

มาเดลีนรู้ดีว่าเจเรมี่ห่วงใยเธอมากกว่าเมเรดิธในตอนนี้

ถ้าอย่างนั้น อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เขาตกลงแต่งงานกับเมเรดิธกัน?

จะต้องมีเหตุผลบางอย่างกับเรื่องนั้นแน่ ๆ

ในขณะที่เธอกำลังใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ โทรศัพท์มือถือของเธอได้สว่างขึ้น จากหมายเลขปลายทางที่ไม่รู้จัก

มาเดลีนเดินไปที่หน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสก่อนจะรับโทรศัพท์ ไม่นานนัก เสียงเยือกเย็นอันหยิ่งผยองของเมเรดิธได้ดังขึ้น

“วีล่า อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอกำลังพยายามทำอะไรอยู่ เธอต้องการใช้ข้ออ้างการตั้งครรภ์เพื่อหยุดการแต่งงานของฉันกับเจเรมี่ใช่ไหม ฮ้ะ? ฉันบอกเธอไว้เลยตรงนี้ ไม่มีทางหรอกนะนังสารเลว!

“เจเรมี่จะไปที่ห้องตัดชุดกับฉันในวันพรุ่งนี้ ชุดที่ฉันจะใส่ในวันนั้นมีราคาประมาณเจ็ดหลักและก็เจเรมี่สั่งตัดมันเป็นพิเศษเพื่อฉันโดยเฉพาะ! ตราบใดที่ฉันต้องการอะไร เจเรมี่จะต้องให้ฉันอย่างแน่นอน!”

“อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะก้าวเข้ามาในความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนได้ ฟังให้ดีนะ เจเรมี่เป็นผู้ชายของฉัน ฉันจะกำจัดใครก็ตามที่กล้ามาขโมยเขาไปจากฉัน!”

หลังจากที่เธอได้ยินคำขู่ของเมเรดิธ มาเดลีนก็หัวเราะเบา ๆ ออกมาอย่างไร้กังวล “เมเรดิธ เธอก็ควรจะฟังให้ดีเช่นกัน ฉันจะตามรังควานความสัมพันธ์ของพวกคุณทั้งสองอย่างแน่นอน เธอก็ต้องผ่านด่านฉันไปให้ได้นะถ้าต้องการที่จะแต่งงานกับเจเรมี่จริง ๆ”

“นัง…แพศยา!” เมเรดิธสาปแช่ง “วีล่า ฉันไม่มีทางเปิดโอกาสให้เธออย่างแน่นอน!”

บี๊บ

หลังจากเมเรดิธตะโกนใส่เธอ เธอกดวางสายด้วยความหงุดหงิดทันที

เสียงออดยังคงดังขึ้นอยู่ที่ประตูอย่างต่อเนื่อง เธอหยุดคิดสักพักก่อนจะเดินออกไปเปิดประตู

เมื่อประตูเปิดออกดวงตาของเจเรมี่ดูมีความหวังขึ้นเล็กน้อย

“วีล่า”

“คุณวิทแมน ฉันกับคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ได้โปรดหยุดรบกวนฉันได้แล้ว” มาเดลีน พูดอย่างเย็นชาก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเขา

เจเรมี่เอื้อมมือไปขวางประตูที่กำลังจะถูกปิดลงขณะที่เขามองเธออย่างตั้งใจ “คุณเคยถามผมมาก่อนว่าคุณมีชะตาที่จะตกหลุมรักผู้ชายคนเดียวกับเธอเพียงเพราะคุณดูเหมือนเธอ ให้ผมตอบในตอนนี้นะ…ผมเองก็ด้วย”

‘คุณดูเหมือนมาเดลีนจริง ๆ ดังนั้นผมจึงเริ่มมีความรู้สึกให้กับคุณโดยไม่รู้ตัว’

ทว่า มาเดลีนไม่เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งของประโยคนี้

“เจเรมี่ ฉันไม่เข้าใจ”

“คุ๊ไม่จำเป็นต้องเข้าใจมันหรอก ผมแค่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าผมอยากแต่งงานกับคุณด้วยใจจริง”

“จริง ๆ เหรอ?” มาเดลีนถามอย่างสงสัย

“จริงสิ” เขาพูดออกมาอย่างมั่นใจก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น “แต่ว่าผมต้องการจัดงานแต่งงานกับเมเรดิธ ให้เสร็จสิ้นเสียก่อน”

“ทำไมล่ะ?” มาเดลีนมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ “ทำไม คุณต้องแต่งงานกับเธออีก?”

เจเรมี่มองดวงตาที่สับสนมากมายของมาเดลีนก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากของตัวเองเข้าหากัน “คุณอยากรู้จริง ๆ เหรอ? ก็ได้ งั้นผมจะบอกคุณ”