ในขณะที่เขากำลังพูดออกมา ดวงตาถูกฉายผ่านออกมาให้เห็นความเศร้าของเขาทันที
หลังจากเงียบไปสองสามวินาที เจเรมี่พูดขึ้นเบา ๆ ว่า “ผมติดค้างเธออยู่”
“คุณติดค้างเธออย่างนั้นเหรอ?”
‘นายติดค้างอะไรเธอ?’ ความคิดในใจของมาเดลีน
‘เจเรมี่ นายก็ติดค้างฉันเหมือนกัน แต่นายลืมเรื่องนี้ไปแล้วสินะ’
มาเดลีนหัวเราะออกมาในใจและไม่ถามอะไรเพิ่มเติมอีกต่อไป เธอพูดช้า ๆ ออกมาว่า “เอาล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะไม่ทำให้เรื่องนี้ยุ่งยากขึ้นสำหรับคุณ ก็ในเมื่อ คุณบอกว่าคุณจริงจังที่จะแต่งงานกับฉัน คุณก็ควรที่จะพิสูจน์ในคำพูดที่พูดออกมาด้วยนะ”
หลังจากที่เขาได้ยินเธอพูดอย่างนั้น ความโศกเศร้าบนใบหน้าของเขาก็จางหายไปเล็กน้อย “คุณต้องการให้ผมทำอะไร? ผมสามารถทำให้คุณได้ทุกอย่างตามใจต้องการหากมันไม่เกินกำลังที่ผมมี”
มาเดลีนยิ้ม “ก็แค่เรื่องง่าย ๆ ไปที่ที่นึงกับฉันในวันพรุ่งนี้ ฉันจะบอกคุณว่าเราจะไปไหนกันในตอนที่คุณมารับฉันตอนเช้า”
“โอเค” เจเรมี่ตอบโดยไม่ลังเล
บางอย่างที่เป็นเหตุผล เมื่อเขามองไปที่รอยยิ้มตรงหน้า ทำให้เจเรมี่รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าแต่ก่อน
จากนั้นเจเรมี่ก็กลับไปที่บ้านของเขา และระหว่างที่เขาเดินเข้าบ้านไปนั้น เขาก็เห็นเมเรดิธกำลังวิ่งตรงเข้ามาหาเขา
“เจเรมี่ ในที่สุดคุณก็กลับบ้านแล้ว” ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและเธอดูลุกลี้ลุกลนในขณะเดียวกัน “ฉันกลัวมากจริง ๆ ว่าคุณจะไม่กลับมา”
เจเรมี่เดินอ้อมเธอออกไปอย่างไม่สนใจในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงประชดออกมา “ทำไมไม่ไปเตรียมงานแต่งงานล่ะ? ทำไมมาอยู่ตรงนี่?"
“ก็คุณคือเจ้าบ่าวของฉันนี่นา ฉันจะไปหาใครได้ถ้าไม่มาหาคุณ?” เมเรดิธเดินมายืนขวางตรงหน้าเจเรมี่อย่างเขินอาย “เจเรมี่ ในที่สุดฉันก็ได้เป็นเจ้าสาวของคุณแล้ว ฉันมีความสุขที่สุดเลย”
เจเรมี่มองเธอและฉีกยิ้มออกมาผิวเผิน “จนกว่าคุณมีความสุขนั้นแหละ ถ้าคุณได้ความสุขของคุณสมใจแล้ว อย่าลืมคืนสิ่งของของผมกลับมาด้วย”
“... ” รอยยิ้มบนใบหน้าของเมเรดิธ ค้างนิ่งในขณะที่ความเขินอายที่มีก่อนหน้านี้ถูกสลัดหายออกไปจากใบหน้าเธอ เธอรู้ดีว่าเขากำลังหมายถึงขี้เถ้าของมาเดลีน
แน่นอนว่าเขากังวลเกี่ยวกับมาเดลีน
ช่างโชคดีจริง ๆ ที่เขาไม่รู้ว่ามาเดลีนคือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาโหยหาและคิดถึงมาตลอดสิบปีที่ผ่านมา
ถ้าเขารู้เรื่องนั้น เขาจะตกหลุมรักมาเดลีนอย่างบ้าคลั่งกว่านี้แน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...