บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 353

เมเรดิธตะลึงเมื่อมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าซึ่งเธอรู้สึกได้ถึงความพายแพ้ เธอตกใจมากเมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองอย่างแหลมคมมันเต็มไปด้วยภาคภูมิใจที่จ้องกลับมาที่เธอ

“เธอ… วีล่า เธอหมายความว่ายังไง? อดีตของฉันมันเกี่ยวอะไรกับเธอ?”

“มันไม่เกี่ยวงั้นเหรอ?” มาเดลีนเอาหน้าตัวเองเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น “ดูหน้าฉันสิ พูดความจริงออกมาโดยที่ไม่ขัดต่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอสิ พูดได้ไหมว่าสิ่งที่เธอเคยทำในอดีตไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย?”

“...”

เมเรดิธใจเต้นแรง

ใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเมเรดิธทำให้เธอนึกถึงมาเดลีน ผู้หญิงที่ถูกเธอบังคับให้ตรอมใจตาย

ดวงตาของเธอเปิดกว้าง ในขณะที่ร่างกายของเธอกลายเป็นหิน

“เธอ … มาเดลีน…”

มาเดลีนยิ้มออกมาอย่างสมเพชเมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงออกเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัวของเมเรดิธ

“ทำไมล่ะ? เธอจำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ในที่สุดใช่ไหม? จำได้ไหมว่าตัวเองไร้ยางอายแค่ไหนในการแต่งงานระหว่าง มาเดลีนและเจเรมี่ ที่เธอคอยตามติดตามรังควานทั้งสองในตอนนั้น? แล้วจำได้ไหมว่าได้ทำร้ายมาเดลีนไปแบบไหนบ้าง ทั้งสร้างอุบายมากมายทำให้เธอต้องตกเป็นเหยื่อและทำให้เธอต้องแบกรับภาระแรงกดดันทั้งหมดจนกระทั่งวันที่เธอเสียชีวิต?”

ดวงตาสดใสของมาเดลีนเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ความเกลียดชังกำลังแผดเผาในหัวใจของเธอและกำลังค่อย ๆ เผาร่างของเมเรดิธทีละนิด

“งั้น ฟังให้ดีนะ เธอไม่จำเป็นต้องเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอในตอนนี้เลย เธอเคยทำลายชีวิตแต่งงานของคนอื่นในตอนนั้น ดังนั้นเธอก็ควรที่จะรู้ถึงความรู้สึกพวกนั้นว่ามันกำลังจะวกกลับมาแว้งกัดตัวเธอเองได้เหมือนกัน”

เมื่อได้ยินคำพูดและเห็นใบหน้านั้น เมเรดิธเปลี่ยนจากความหวาดกลัวของตัวเองไปสู่ความโกรธแทน

เธอดึงมือตัวเองกลับมา ด้วยแววตาของเธอฉายความน่ากลัวออกมา “วีล่า เธอเตรียมตัวเตรียมใจมาดีแล้วจริง ๆ สินะ เธอถึงขั้นรู้เกี่ยวกับอดีตของฉัน!”

เมเรดิธกัดฟันของเธออย่างหนัก “ถ้าฉันไม่เห็นว่าเธอยั่วยวนเจเรมี่ด้วยตาของล่ะก็ ฉันก็คงคิดว่าเธอคือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่ไร้ค่าและสมควรตาย!”

เธอเย้ยและกลอกตา จากนั้น เธอมองมาที่มาเดลีนด้วยสายตาน่าเวทนา “หืม ตอนนี้เธออยากทำอะไรงั้นเหรอ? เธอต้องการทำให้ฉันกลัวด้วยใบหน้าที่เหมือนนั้นเหรอ? เธอคิดว่าฉันจะกลัวเธอไหม? ต่อให้ยัยโสโครกคนนั้นจะยังไม่ตาย ฉันมั่นใจว่าฉันมีพลังมากพอที่จะทำให้ยัยนั่นตายได้อีกครั้ง! รวมถึงตัวเธอเองก็เหมือนกัน! หากเธอกล้าที่จะต่อต้านฉัน ฉันจะบีบคอเธอให้ตายเหมือนกับที่ฉันเคยบีบคอลูกนอกคอกของนังมาเดลีน!”

ปรากฎว่าเมเรดิธเป็นคนฆ่าลูกของเธอ

มาเดลีนรู้สึกเจ็บปวดหัใจเหลือเกิน ความเกลียดชังที่อธิบายไม่ได้นั้นทำให้เธออยากจะบีบคอนังปีศาจตรงหน้าเธอในตอนนี้

ณ เวลานี้ ประตูถูกผลักเปิดออกด้วยเสียงกระแทกดังกึกก้อง

เมเรดิธใจเต้นแรง เธอรู้สึกถึงลมหนาวพัดมากระทบตัวเธอ

เธอหันหลังกลับไปดูทางประตูอย่างรวดเร็ว และทันทีที่เห็นใบหน้าเกรี้ยวกราดของเจเรมี่ ความหนาวเย็นเริ่มคืบคลานออกมาจากปลายเท้า

“เจ-เจเรมี่” เมเรดิธพูดตะกุกตะกัก “ทำ-ทำไมคุณกลับมาเร็วจัง?”

บนใบหน้าของเจเรมี่ไม่มีความอบอุ่นหลงเหลืออยู่ เขาเดินอย่างช้า ๆ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและออร่าที่เยือกเย็นแผ่รังสีออกมาจากตัวเขา พายุที่มองไม่เห็นกำลังตามหลังเขามาด้วย ใบหน้าของเมเรดิธค่อย ๆ ถอดสี

“เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” เจเรมี่พูดช้า ๆ

เมเรดิธรู้สึกตัวสั่น เธอรู้สึกว่านี่คือความสงบก่อนเกิดพายุ

“ฉัน… ต- ผู้หญิงเลวคนนี้ตบฉันเมื่อกี้!” เมเรดิธเปลี่ยนเรื่องแล้วทำท่าทีเอามือจับหน้าเธอเองอย่างเจ็บใจ “เจเรมี่ คุณต้องให้ความเป็นธรรมกับฉันในเรื่องนี้” เมเรดิธฟ้องขณะที่แสร้งทำเป็นดูอ่อนแอ ทว่า เธอสังเกตเห็นว่าเจเรมี่มองเธอด้วยสายตาเย็นชาเพียงเท่านั้น เมเรดิธรู้สึกบ้าคลั่งขึ้นมาทันที

“เจ-เจเรมี่ ฉันแค่พูดเรื่อยเปื่อย ผู้หญิงคนนี้พยายามจะทำให้ฉันโกรธ แล้วมันเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันพูดอะไรเพ้อเจ้อออกมา! ฉันก็แค่อยากทำให้เธอกลัว! ฉันจะบอกให้เธอรู้จุดยืนของตัวเองแล้วอย่ามายุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีก”

“วิธีการที่ทำให้คนอื่นกลัวของเธอไม่เหมือนใคร คุณครอว์ฟอร์ด ตอนนั้น เธอต้องการทำให้ฉันเสียโฉมเหมือนกับที่เธอเคยทำกับมาเดลีนให้เสียโฉมด้วยมีดสินะ ก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าเธอจะบีบคอฉันให้ตาย เหมือนกับที่บีบคอลูกของมาเดลีน เจเรมี่ทำยังไงดี ฉันกลัวมาก”

มาเดลีนวิ่งไปหาเจเรมี่และเอนตัวพิงเขาด้วยความกลัว

รังสีสังหารเข้มข้นของเขาก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนเป็นความนุ่มนวลในทันที

เมเรดิธตกใจมากเมื่อเห็นการกระทำและคำพูดทุกอย่างที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของมาเดลีน

วีล่า ควินน์ คนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้มากกว่าเธอเสียอีก!