เธอได้ภูมิใจในความเด็ดเดี่ยวของตัวเองมาก
ในที่สุด มันแน่นอนอยู่แล้วว่าตอนจบที่ดีที่สุดก็คือวีล่ากำลังจะตาย
ไม่อย่างนั้น เจเรมี่ก็ไม่มีวันกลับเข้ามาในอ้อมอกของเธออีกครั้งหากผู้หญิงคนนั้นยังมีชีวิตอยู่
เจเรมี่ตามหามาเดลีนไปตามทางลาดชันของหุบเขาในป่านั่นและตามมองดูไปที่เหว กระนั้น เขาไม่สามารถหาจุดที่มาเดลีนตกลงไปได้เลย
เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้า เขาไม่สามารถที่จะรวบรวมสติอารมณ์ของตัวเองได้ และเขาไม่สามารถแม้แต่จะคิดถึงความเป็นไปได้ในเรื่องนี้
ราวกับว่าสายฝนโปรยปรายเข้ามาในหัวใจของเขา ขัดขวางอารมณ์ของเขาอยู่ในตอนนี้
แล้วยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใหร่ เธอก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
เจเรมี่ขับรถมุ่งหน้าไปยังที่เมเรดิธอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเปียกโชกไปด้วยหยาดฝนกระนั้นความเย็นชาที่มีอยู่บนใบหน้าของเขาไม่ลดละลงเลย
ในเวลานี้ เมเรดิธลงจากรถ และเอโลอิสไม่รู้เลยว่าเขามายืนรออยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว เธอรีบลงจากรถไปถือร่มให้เมเรดิธ
เมเรดิธวิ่งไปตรงหน้าเจเรมี่และถามเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน เสียงของเธอที่เปล่งออกมาเป็นคำถามด้วยการสะอื้นจากการร้องไห้ “เจเรมี่ คุณพบร่างของแจ็คแล้วใช่ไหม?”
ตาของเจเรมี่เคร่งขรึมมากกว่าเดิม มีความโกรธภายใต้ดวงตาของเขา “ร่าง? อะไรที่ทำให้คุณแน่ใจว่าแจ็คสันตายไปแล้ว?”
“วี วีล่า ยอมรับมาเองเกี่ยวกับเรื่องนี้! เธอบอกฉันว่าเธอต้องการฆ่าทั้งแจ็คและฉันเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องมีภาระอะไรและคุณจะกลายเป็นของเธอเพียงหนึ่งเดียว” เมเรดิธพูดอย่างมั่นใจ “ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้ อาจเป็นเพราะบางทีเธอต้องได้รับผลกรรมจากการเป็นคนเลวทำให้ส่งผลกับเธอที่ตกลงไปในเหวนั่น”
“เจเรมี่ นายมีความสุขไหมตอนนี้? นายฆ่าลูกตัวเองอย่างไร้ความปราณี!” เอโลอิสกล่าวหาเจเรมี่ พร้อมกับตาสีแดงที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักไม่แพ้กัน “หลานชายที่น่าสงสารของฉัน เขาอายุแค่ห้าขวบเท่านั้นเอง นี่เขาต้องถูกฆ่าตาย แจ็ค…”
เจเรมี่พิจารณาใบหน้าเอโลอิสด้วยสีหน้าเคร่งขรึม จากนั้น เขาเบนสายตาของตัวเองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกของเมเรดิธ “นี่คุณยังคิดว่าผมจะยังฟังความข้างเดียวเหมือนแต่ก่อนงั้นเหรอ?”
“...” เมเรดิธสะอึกจนหยุดร้องไห้และเงยหน้าขึ้นมองเขา
ใบหน้าเอโลอิสถึงกับถอดสี “เจเรมี่! สิ่งที่นายทำมันมากเกินไปแล้ว! พูดแบบนั้นกับเมอร์ได้ยังไง! นี่อย่าบอกนะว่าคิดว่าเมอร์เป็นคนฆ่าแจ็ค?”
หัวใจของเมเรดิธเต้นเร็วขึ้นขณะที่เธอสาปแช่งในใจ
เธอคือคนที่ฆ่าเด็กนั่นจริง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...