บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 366

เอโลอิสเริ่มหลั่งน้ำตาเมื่อได้ยินแบบนั้น “ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ในตอนนั้นร่างกายของฉันอ่อนแอและอยู่ในสภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้หลังจากให้กำเนิดเมอร์ คุณมัวแต่ดูแลฉันทำให้เราทั้งสองละเลยเมอร์ มันจึงเกิดเรื่องน่าเศร้าแบบนี้ขึ้น…”

ฌอนโอบกอดเอโลอิสเป็นการปลอบใจภายใต้ความรู้สึกแตกสลายไม่แพ้กัน “อย่าร้องไห้เลยเอลลี่ คุณไม่มีอะไรที่จะต้องกังวล เมอร์เป็นลูกสาวคนเดียวของเราขอให้คุณมั่นใจว่าผมจะพาเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน”

จอห์นและโรสรีบเดินทางมายังสถานีตำรวจเพื่อเยี่ยมเมเรดิธหลังจากรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ

เมื่อโรสเห็นเมเรดิธสวมชุดนักโทษในสภาพที่ดูกระเซิงในห้องขัง ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอตกตะลึงอย่างมาก

ราวกับว่าเธอเห็นขุมสมบัติต้นเงินต้นทองของเธอกำลังร่วงลงดิน

“เมอร์ เมอร์ เป็นยังไงบ้างลูก? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

เมเรดิธมองจอห์นและโรสอย่างขุ่นเคืองและไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เธอพูดอย่างที่คิดออกมาอย่างชัดเจน “ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอธิบายในตอนนี้ เอโลอิสและฌอนเป็นคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยหนูออกไปได้ในตอนนี้”

จอห์นและโรสมองหน้ากัน “เมอร์ นังแพศยาวีล่าเป็นคนทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้นั่นเหรอ?”

ทันทีที่ได้ยินชื่อของวีล่าดังกระทบเข้าโสตประสาทเมเรดิธ เธอกำหมัดแน่นและทุบมันลงบนโต๊ะอย่างแรง ก่อนที่เธอจะพูดตะคอกออกมาว่า “นังสารเลวคนนั้น! หนูจะทำให้มันต้องตกนรกทั้งเป็นตั้งแต่นาทีแรกที่ออกจากห้องขังโง่ ๆ นี้ได้ คอยดูเถอะ”

“ผู้หญิงบ้าคนนั้นกล้าดียังไงมาทำกับลูกแบบนี้? แน่นอนว่าแม่จะทำให้ชีวิตของผู้หญิงคนนั้นตกนรกทั้งเป็นเช่นกัน!” โรสเตรียมพร้อมจะจัดการบางอย่าง “เมอร์ ไม่ต้องกังวล แม่จะล้างแค้นให้แกอย่างสาสม”

“แม่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นฉลาดกว่านังมาเดลีนหลายขุม” เมเรดิธกัดฟันตัวเอง ในขณะที่ดวงตาแสดงถึงความร้ายกาจได้ปรากฏขึ้นในสายตาเธอ “ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม ต้องพาเจเรมี่มาที่นี่ให้ได้!”

โรสพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

หลังออกจากสถานีตำรวจแล้ว พวกเขาเดินทางไปที่บ้านเพื่อตามหาเจเรมี่ในทันที ทว่า เมื่อพวกเขายืนรออยู่สักพักตรงหน้าบ้านของเจเรมี่แต่ก็ไม่มีวี่แววจะพบเขาที่นั่น

ในทางกลับกัน ขณะนี้ข่าวในโลกออนไลน์เรื่องพยายามรอบฆ่าผู้อื่นของเมเรดิธที่ตกเป็นจำเลยกลับกลายเป็นกระแสไวรัลและกำลังเป็นที่พูดถึงกันอย่างมากในสังคมตอนนี้

ภาพลักษณ์คุณหนูที่แสนใจดีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่เธอเคยสะสมมาได้พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

แต่สิ่งที่ทำให้ชาวเน็ตและคนในสังคมไม่สามารถยอมรับได้มากที่สุดนั่นคงจะเป็นการที่รู้ว่าเธอทำร้ายลูกชายของตัวเอง

แจ็คสันเป็นเด็กที่น่ารักทั้งผิวพรรณและรูปลักษณ์ที่ดูดี คนแบบไหนกันที่ต้องโหดร้ายถึงกับทำเรื่องแบบนี้ได้ลงคอ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่เมเรดิธลงรูปภาพอวดความน่ารักน่าเอ็นดูของแจ็คสันเพื่อเรียกความสนใจให้สังคมทวิตเตอร์เข้ามาติดตามเธอมากมาย

หน้าทวิตเตอร์ของเมเรดิธเต็มไปด้วยข้อความในเชิงลบ

ขณะที่เมเรดิธถูกคุมขังอยู่นั้น เธอจึงไม่สามารถใช้เงินมากมายเพื่อจ้างใครมาโพสต์เข้าข้างเธอได้

ในสถานีตำรวจ เมเรดิธกำลังหวังว่าเจเรมี่จะมาพบเธอพร้อมทั้งกำลังรู้สึกตื่นเต้นกับการรอคอย จนช่วงเวลาที่เธอรอคอยมาถึงเมื่อมีเจ้าหน้าที่เดินมาบอกกับเธอว่ามีคนต้องการขอพบเธอ เมเรดิธตั้งใจจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนา

แต่แล้ว เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องคุมขังสีหน้าของเมเรดิธกระตุกเปลี่ยนไปทันทีที่ประตูห้องขังถูกเปิดออก เธอเห็นคน ๆ นั้นที่เดินเข้ามา ทันทีที่สายตาของเธอสบเข้ากับบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญ สายตาของเธอเปลี่ยนเป็นคล้ายกับมีดที่แหลมคมและไม่เป็นมิตรในทันที เธอยืนจ้องมาเดลีนที่กำลังเข้าใกล้เธอราวกับสัตว์ป่า

“วีล่า แก!”

มาเดลีนเดินไปที่โต๊ะสอบสวนด้านหน้าด้วยท่าทางที่สง่างามในขณะที่เธอก้าวเดินนั้นรองเท้าส้นสูงของเธอกระทบกับพื้นมีเสียงดังกังวาน เธอยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย “ใช่ ฉันเอง นี่อย่าบอกนะว่าคิดว่ามีโอกาสที่จะได้เจอเจเรมี่อยู่?”

“แก…”

“ตอนนี้เจเรมี่มาก ต่อให้เขามีเวลา ฉันคิดว่าเขาคงไม่มาหาเธอแน่นอน” มาเดลีนนั่งลงอย่างสบายใจ

เมเรดิธที่ถูกใส่กุญแจมืออยู่พร้อมกับสวมชุดนักโทษ ผมของเธอดูยุ่งเหยิงและไม่เป็นทรง สีหน้าของเธอดูซีดมาก ในตอนนี้ไม่มีอะไรที่เธอสามารถเปรียบเทียบกับมาเดลีนได้เลย

แม้แต่เงาของกระดูกเธอก็พ่ายแพ้ให้ผู้หญิงคนที่กำลังนั่งมองเธออยู่อย่างราบคาบ

“วีล่า ควินน์ นังอสรพิษ! ทำไมถึงต้องมาเป็นศัตรูของฉัน” เมเรดิธในเวลานี้กำลังเดือดดาล เธอสูญเสียการควบคุมอารมณ์ไปโดยสิ้นเชิง

มาเดลีนเลิกคิ้วและยิ้มกว้างออกมา “ถ้างั้นเธอก็ควรจะถามตัวเองกับคำถามนี้ ว่าทำไมเอาแต่ใส่ร้ายฉัน ทำร้ายฉัน และต้องการฆ่าฉันด้วย?”