มาเดลีนก้มหน้าลงมองดูใบหน้าที่อยู่ด้านล่างที่กำลังตกอยู่ในอาการสะพรึงกลัว เธอหรี่ตาลงเขม่นใส่พวกเขา เปลวเพลิงของความเกลียดชังที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจถูกฉายผ่านแววตาของเธอ ทิ่มทะลุเจาะผ่านพวกเขาอย่างไม่ลดละ
“ฉันให้การดูแลและปฏิบัติกับพวกคนเหมือนจะเป็นพ่อแม่ของตัวฉันเอง ฉันเต็มใจมอบกระดูกสันหลังของตัวเองเพื่อช่วยชีวิตเมเรดิธเอาไว้ แต่คุณสองคนล่ะ? ฉันไม่เคยคาดหวังอะไรมากกว่าการที่ทั้งสองคนจะแค่ขอบคุณฉันในสิ่งที่ฉันได้ช่วยเหลือเมเรดิธก็เท่านั้น แต่นี่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าทั้งคู่จะแว้งมากัดมือคนที่ช่วยเหลือครอบครัวตัวเองแบบนี้!”
“...”
“...”
“ฉันไม่เคยใส่ร้ายใคร และฉันไม่เคยทำอะไรที่ทำให้ทุกคนเจ็บช้ำน้ำใจ แต่ทำไมทุกคนถึงร่วมมือกันทำร้ายและทรมานฉันครั้งแล้วครั้งเล่า!
“ฉันเจ็บปวดมาก มันเจ็บมากจริง ๆ คุณเตะฉันเข้าที่หน้าอกและยังไม่สนใจในวันที่ฉันล้มลงและอาเจียนออกมาเป็นเลือด พวกคุณทั้งสองคนทิ้งฉันไว้ที่นั่นเพื่อให้ฉันได้มีชีวิตที่รันทดท่ามกลางสายฝน!”
มาเดลีนเอ่ยเรื่องราวในอดีตที่เคยถูกกระทำจากพวกเขามาเป็นข้อ ๆ ดวงตาของเธอเป็นอันตรายมากในตอนนี้
“พวกคุณไม่มีแม้แต่พื้นฐานของความเป็นมนุษย์! ไม่สิ พวกคุณไม่ใช่มนุษย์ซะด้วยซ้ำ!”
ทันทีที่จบประโยค ในที่สุดประสาทรับรู้ของจอห์นและโรสก็ตามเรื่องราวในสถานการณ์ปัจจุบันนี้ได้ทันว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น
โรสใช้สายตาจ้องมาเดลีนอย่างละเอียดถี่ถ้วน ดวงตาของเธอค่อย ๆ เบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีด
“เธอ… มาเดลีน! เธอคือมาเดลีน! เธอไม่ใช่ วีล่า ควินน์ เธอคือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด!”
มาเดลีนเลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทาย “ถูกต้อง ฉันคือมาเดลีน คนที่เธอปรารถนาที่จะฆ่าอยู่ทุกวัน”
!!!
ราวกับสายฟ้าฟาดผ่าลงมาใส่พวกเขา ดวงตาของทั้งสองกำลังจะหลุดออกจากเบ้า สมองของพวกเขาไม่รับรู้อะไรในตอนนี้
“ธ-เธอยังไม่ตาย!”
“คนที่คอยเอาแต่ทำร้ายฉันยังอยู่สบายดี มีเหตุผลอะไรกันที่ฉันจะต้องตายไปแบบนั้นด้วย?”
“เธอ…” ดวงตาของโรสแดงก่ำด้วยความโกรธ “เธอยังมีชีวิตอยู่ดีสินะ นังคนสารเลว ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอจ้องเล่นงานเมอร์ ในทันทีที่เธอปรากฏตัว เธอต้องการอะไร? จะบอกอะไรเอาไว้ให้นะ เมอร์ มีเจเรมี่ และตระกูลมอนต์โกเมอรีหนุนหลังอยู่ เธอยังกล้าที่จะทำอะไรลล่ะก็ เธอจะ—”
“อ้าว นี่ยังไม่ตื่นจากฝันอีกเหรอ?” มาเดลีนหัวเราะลั่นขัดจังหวะ “เธอคิดว่าเจเรมี่จะยื่นมือออกไปช่วยนางฟ้าตัวน้อยที่ล้ำค่าของเธอไหม? และในส่วนที่เกี่ยวกับมอนต์โกเมอรี เธอน่าจะรู้ดีกว่าใครว่าใครคือทายาทของมอนต์โกเมอรีตัวจริง”
“...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...