บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 375

“เจเรมี่ สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงและนายจะต้องฟัง นังตัวดีคนนั้นที่ยืนอยู่ คือนังมาเดลีน!” โรสชี้ไปในทางที่มาเดลีนยืนอยู่และกัดฟันพูดออกมา

จอห์นพูดแทรก “เจเรมี่ สิ่งที่ภรรยาของฉันพูดเป็นความจริง วีล่า ควินน์ เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดเป็นสัตว์ป่าตัวเดียวกันกับ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด!”

“หุบปาก!” น้ำเสียงของเจเรมี่ยังคงไว้ซึ่งความเย็นและถูกเคลือบไปด้วยน้ำแข็งที่หนาขึ้นกว่าเดิมจากการที่ได้ยินคนพวกนี้พูดดูถูกมาเดลีน ผู้หญิงที่เขาคิดถึงสุดหัวใจ “กล้าดียังไงถึงมาลอบทำร้ายวีล่า สิ่งนี้เพื่อต้องการระบายความแค้นให้กับเมเรดิธงั้นหรอ? ถ้างั้นพวกคุณก็ต้องจ่ายคืนให้กับสิ่งนี้อย่างสาสมเช่นกัน”

หลังจากที่คำพูดที่ไม่แยแสของเขาจบลง ดวงตาของจอห์นและโรสพากันหดเกร็งด้วยความกลัว พวกเขารู้สึกราวกับว่ามีถังน้ำเย็นเฉียบถูกเทลงมาจากเหนือศีรษะของพวกเขา ทำให้อุณหภูมิภายในร่างกายของพวกเขาถึงกับดิ่งลงทันที

“วีล่า ให้ผมไปส่งที่บ้านนะ” เสียงของเจเรมี่เปลี่ยนไปเมื่อหันไปพูดกับคนตัวเล็กข้างกายของเขา แม้แต่ภายในดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและอบอุ่นคล้ายกับลมหนาวในฤดูใบไม้ผลิที่พัดมาอย่างแผ่วเบา ต่างกับก่อนหน้านี้ราวกับฟ้ากับเหว

มาเดลีนเอนตัวพิงหน้าอกของเจเรมี่แสดงท่าทางด้วยความตกใจ ดวงตาของเธอดูน่ารัก “เจเรมี่ ฉันดีใจมากเลยที่คุณมาทันเวลา ตอนนี้ฉันกลัวมากเลยนะที่จะถูกพวกเขาฆ่า”

“เธอ… มาเดลีน สารเลว! หยุดแสดง!” โรสตะคอกใส่อย่างโกรธจัด ก่อนจะเน้นย้ำอีกครั้ง “เจเรมี่ ผู้หญิงคนนี้คือมาเดลีน! เธอยอมรับมันเมื่อกี้นี้!”

“เจเรมี่ ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้นเลยนะ พวกเขาต้องการที่จะช่วยเหลือเมเรดิธให้พ้นจากข้อหาของอาชญากรรมของเธอ ฉันคือพยานปากสำคัญ ดังนั้น พวกเขาจึงต้องการที่จะฆ่าฉัน เพราะฉันคือพยานที่สำคัญที่สุดในคดีนี้” มาเดลีนพูดออกมาเบา ๆ ความดุดันและชัดเจนอันน่าสะพรึงกลัวที่จอห์นและโรสได้ประสบเห็นมันกับตาบนดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอได้หายไปแล้ว เธอในขณะนี้เป็นเพียงแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งที่โดนทำร้ายเท่านั้น

“มาเดลีน เธอ…” โรสโกรธจนหน้าแดง และในขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เธอเห็นเจเรมี่จับไหล่ของมาเดลีนอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันหลังเดินจากไป

มาเดลีนพิงหน้าอกของเจเรมี่และไม่ลืมที่จะหันกลับมามองพวกเขาด้วยชัยชนะ เธอปลายสายตามองไปทางพวกเขาด้วยความยั่วยุ

ในขณะที่เธอเห็นจอห์นและโรสแทบระเบิดออกมาด้วยความโกรธ เธอก็ส่งยิ้มเยาะเย้ยให้พวกเขา

มาเดลีนก้าวขาเข้าไปในรถของเจเรมี่ ในช่วงสามปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในปเมืองเอฟ มาเดลีนมีใบขับขี่เป็นของตัวเอง แต่เธอไม่ได้บอกให้เจเรมี่ให้ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่มีทางยอมให้เขารู้ว่าเธอคือคนที่ขับรถมาที่นี่ด้วยตัวเอง

และก่อนที่เธอจะมาถึงที่นี่ เธอส่งข้อความไปบอกเขาว่าจอห์นและโรสพาเธอมาที่นี่ เธอขอให้เขามาช่วยเธอโดยเร็ว

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและเขาก็มาทันเวลาพอดี