บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 376

“นี่อย่าบอกนะว่า พวกคุณได้บอกเจเรมี่ไปแล้วว่านังตัวดีคนนั้นคือมาเดลีน?”

“ม-ไม่! แต่ดูเหมือนว่านังตัวดีเหมือนไม่อยากให้เจเรมี่รู้ว่าเธอคือมาเดลีน” โรสรีบปฏิเสธเมื่อเธอตระหนักได้ว่าเธอไม่สามารถให้เจเรมี่รู้เรื่องนี้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะหลุดปากบอกเขาไปแล้วก็ตามแต่เธอไม่สามารถพูดความจริงออกมาได้

เมเรดิธได้ยินแบบนั้น เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“การไต่สวนของคดีนี้จะมีขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า เอโลอิสจ้างทนายที่ว่าความเก่งที่สุดเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว แล้วหนูคิดว่าจะต้องได้ออกจากที่นี่ในเร็ว ๆ นี้แน่นอน”

ตาของโรสเป็นประกาย “จริงเหรอเนี่ย? ถ้างั้นก็ดีสิ”

“แน่นอนค่ะ” เมเรดิธสูดหายใจเข้า “แต่มันดูเหมือนว่าการบอกตัวตนที่แท้จริงกับมอนต์โกเมอรีจะไม่ได้อยู่ในแผนการที่นังบ้านั่นวางไว้หรอกนะ”

จอห์นและโรสมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ “เมอร์ นังบ้านั่นรู้แล้วว่าตัวเองคือลูกสาวของเอโลอิสไม่ใช่เหรอ? ตั้งแต่ที่เธอเลือกจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับเราแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมเปิดเผยตัวตนให้พ่อแม่ที่ให้กำเนิดเธอได้รับรู้ มีอะไรที่มากกว่านั้นหรือเปล่า?”

“ถ้าแม่เป็นเธอ แม่ยังอยากจะกลับไปหาพ่อกับแม่ของตัวเองหลังจากที่แม่โดนทำร้าย และถูกดุด่า อีกทั้งไม่ไยดี รู้สึกเกลียชังดขนาดนั้นได้ไหม?” เมเรดิธกลอกตาไปมา

“หนูคิดว่าเธอไม่พอใจฌอนและเอโลอิส”

จอห์นและโรสคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้วในสิ่งที่เมเรดิธวิเคราะห์ออกมา

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ประตูของห้องกักขังได้ถูกเปิดออกและมีเจ้าหน้าที่สองคนเดินเข้ามาข้างใน

จอห์นและโรสคิดว่าเวลาเยี่ยมของพวกเขาคงหมดลงแล้ว แต่พวกเขาคาดไม่ถึงว่าจะมีเจ้าหน้าที่สองคนเดินเข้ามาใส่กุญแจมือพวกเขาทั้งสองด้วย

ทั้งสามคนตกใจ “คุณเจ้าหน้าที่ มาจับพวกเรา ทำ- ทำไม?”

“คุณวิทแมนมาที่นี่และแจ้งความ สำหรับคุณทั้งสองคนในข้อหาพยายามฆ่า”

“...”

“...”

โรสและจอห์นตกตะลึงในเสี้ยววินาทีนั้น ก่อนพวกเขาจะนึกขึ้นได้ถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

“คุณตำรวจ พวกเราไม่ใช่คนผิด! เราถูกแจ้งความเท็จเ!”

“เมอร์ ลูกช่วยพวกเราด้วย ไปอ้อนวอนขอให้เอโลอิสช่วยพวกเรา! เมอร์!”

เมอร์มองดูโรสและจอห์นที่กำลังถูกเจ้าหน้าที่นำตัวไป และในวินาทีถัดมา เธอก็ถูกเจ้าหน้าที่นำตัวออกไปเช่นกัน

คิดไม่ออกเลยว่าเจเรมี่มีความรู้สึลึกซึ้งต่อมาเดลีนมากแค่ไหน เขาสามารถปกป้องวีล่าได้ขนาดนั้นโดยที่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือมาเดลีนที่เขาคงเข้าใจเพียงแค่ใบหน้าของเธอเท่านั้นที่ดูเหมือน

แน่นอนว่าเธออิจฉาเป็นอย่างมาก!

“มาเดลีน!” เธอเค้นชื่อนั้นนออกมาผ่านทางฟันที่ขบอย่างโกรธเคือง สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดก็คือการบดขยี้มาเดลีนให้เป็นฝุ่น

หลังจากที่ได้รับแจ้งว่าจอห์นและโรสถูกคุมขังไว้ มาเดลีนรู้สึกดีใจเป็นที่สุด

เธอไปที่สถานีตำรวจเพื่อให้ปากคำและพิสูจน์ให้เห็นว่าจอห์นและโรสมีเจตนาที่จะทำร้ายเธอ หลังจากที่เซ็นชื่อลงในใบรับรองคำสารภาพเรียบร้อยแล้ว มาเดลีนอยู่ระหว่างการเดินออกจากสถานีตำรวจ ในขณะเดียวกันก็ได้พบกับเเอโลอิสที่ทางเข้า

เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ประจันหน้ากันเป็นอย่างไร เอโลอิสเป็นศัตรูกับเธอในตอนนั้น ผู้หญิงคนนี้ยังคงดูสง่าและมีเกียรติ แต่สีหน้าในขณะนี้ดูไม่ค่อยดีนัก เธอเผยให้เห็นถึงรอยคล้ำใต้ตา

มาเดลีนหันหลังกลับเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้เกิดการปะทะที่ไม่จำเป็น แต่ในขณะที่เธอหันหลังกลับมานั้น เธอได้ยินเสียงเอโลอิสเรียกเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเป็นมิตรอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน “วีล่า”

หัวใจของมาเดลีนกำลังสั่นสะท้าน เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเอโลอิสจะเรียกเธอด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแบบนี้

เธอหยุดเดินแล้วหันหลังกลับไป “มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ คุณนายมอนต์โกเมอรี?”