ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอทำให้บรรยากาศรอบ ๆ หนาวเหน็บและหลบหนีไปจากจุดนั้นไม่ได้เลย รูปลักษณ์ของเขาแสดงให้เห็นถึงตัวตนของเขาในขณะที่เขาจ้องมาที่เธอ
ลมพัดแรงในฤดูใบไม้ร่วงที่สุสาน เข้ามาลูบไล้แก้มของผู้มาเยือน
มาเดลีนยิ้มอย่างใจเย็นให้กับชายผู้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ “คุณมาที่นี่ทำไม เจเรมี่?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความรู้สึกแปลกใจ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ปล่อยท่าทีความประหม่าที่เธอรู้สึกอยู่ข้างในออกไป
เจเรมี่เดินเข้ามาช้า ๆ ก่อนจะหันไปมองที่ป้ายหลุมศพ “คุณมาที่นี่ทำไม? และนี่ใคร? ทำไมคุณถึงเคารพเขา? นี่เป็นครั้งแรกของคุณที่อยู่ในเกลนเดล ไม่ใช่เหรอ? ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณจะมีญาติอยู่ที่สุสานนี่ด้วยเลยนะ”
มาเดลีนแสร้งทำเป็นตกใจ เธอตอบว่า “คุณไม่รู้เหรอ เจเรมี่? มาเดลีนยังคงเป็นอดีตภรรยาของคุณตามความเป็นจริง แล้วคุณจำคุณปู่ของเธอไม่ได้เหรอ?”
“ปู่ของภรรยาเก่าของผมเหรอ?” เขาจ้องเขม็งไปที่ชื่อที่จารึกไว้บนหลุมฝังศพ คำว่า 'ปู่ของมาเดลีน ครอว์ฟอร์ด' ถูกจารึกไว้ที่มุมล่างซ้าย
“ทำไมคุณถึงมาไหว้ปู่ของอดีตภรรยาผมด้วย?”
“บางที ก็เห็นใจน่ะ” มาเดลีนเบือนหน้าหนีเพื่อตอบด้วยหัวใจ ขณะที่เธอจ้องมองดอกไม้ที่เธอวาง “ฉันรู้สึกเศร้ากับ มาเดลีน คราว์ฟอร์ด คนนี้กับเรื่องที่ผ่านมา ผู้ชายที่เธอรักอย่างสุดซึ้งไม่ชอบเธอและเธอเสียชีวิตโดยเป็นที่รู้จักในฐานะผู้หญิงไร้ยางอาย แม้กระทั่งครอบครัวของคุณก็ยังคิดว่าการประหารชีวิตยังเป็นการลงโทษน้อยที่สุดสำหรับอาชญากรรมของเธอ...”
เธอพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะก้มลงจุดเทียน
“อาจเป็นเพราะฉันดูเหมือนมาเดลีนมากเกินไปและตกหลุมรักผู้ชายที่ทำร้ายเธอ ฉันก็เลยอดเห็นใจกับอดีตของเธอไม่ได้ ฉันมีคนช่วยตรวจสอบความสัมพันธ์ในอดีตของเธอ โดยรู้ว่าคุณปู่ของเธอได้ล่วงลับไปแล้ว ฉันคิดว่าบางทีฉันอาจจะมาแสดงความเคารพแทนเธอได้”
มาเดลีนไม่แสดงผลความคิดให้ดูพิรุธในคำอธิบายของเธอ
ในขณะเดียวกันเจเรมี่ก็ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ เมื่อมองไปที่เทียนที่ริบหรี่ นัยน์ตาสีเข้มลึกของเขาดูเหมือนจะถูกจุดด้วยเปลวไฟที่เจิดจ้าเช่นกัน
“โอ้ คุณมาที่นี่เพื่อมอบกุหลาบให้ใครซักคนที่นี่ด้วยเหรอ เจเรมี่?” มาเดลีนยืนขึ้นแล้วยิ้มให้เขา แล้วเธอก็เดินเข้าไปปัดและเป่าเศษบุหรี่ออกจากคอเสื้อของเจเรมี่
“ลมแรงทำให้ปวดหัวนิดหน่อย เรากลับกันก่อนดีไหม?”
เจเรมี่หันไปเผชิญกับรอยยิ้มของมาเดลีนและพยักหน้าเห็นด้วย
มาเดลีนมองดูเจเรมี่อย่างเงียบ ๆ ขณะที่พวกเขาเดินทางกลับและตระหนักว่าเขายังไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของเขาออกมาเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...