บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 41

หลังจากที่เธอไม่สามารถยื่นอุทธรณ์ต่อศาลได้ มาเดลีนถูกบังคับให้ยอมรับหายนะที่น่าไร้สาระนี้

สามปีงั้นหรือ

เธอหัวเราะอย่างขมขื่น

ยังไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันที่ลูกของเธอเกิดหรือไม่

มาเดลีนไม่ได้บอกเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ เธอไม่ลืมว่าเธอถูกทำร้ายอย่างไรเมื่อเธอบอกพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ฝันร้ายของเธอคงอยู่กับเธอที่นี่ ในคืนนั้น มาเดลีนถูกแก๊งนักโทษหัวโล้นทุบตีอย่างโหดร้าย

เธอไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะต่อสู้กลับ นอกจากนั้น เธอยังถูกทรมานด้วยเนื้อร้ายที่คอยลุกลามเธอเป็นระยะๆ มาเดลีนเริ่มตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขดตัวเป็นลูกบอลเพื่อป้องกันไม่ให้การกระทำเลวร้ายนั้นส่งผลต่อท้องของเธอ

สถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว โชคยังเป็นของเธอ พวกเขาไม่สามารถสร้างความกระทบกระเทือนแก่ลูกน้อยเธอได้

มาเดลีนแจ้งเกี่ยวกับเรื่องนี้สองสามครั้ง แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทุกคืนผ่านไปอย่างสิ้นหวัง มาเดลีนกัดฟันด้วยความเจ็บปวด เธออยู่รอดได้ด้วยกำลังใจและการตั้งมั่นคิดถึงชีวิตที่กำลังจะเกิดมาเธอต้องมีชีวิตรอดอยู่ในการเลี้ยงดูลูกในท้องของเธอ

‘เจเรมี่ คุณใจดำกับฉันมาก’

‘ฉันเพ้อฝันว่าคุณมีความสุขเหมือนกับฉันเมื่อเราได้พบกันอีกครั้งในตอนสุดท้าย คงมีเพียงฉันคนเดียวที่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้เป็นเวลา 12 ปี’

แม้ว่าแดเนียลจะขอให้ใครบางคนคอยส่งยามาให้เธอเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในร่างกาย แต่ มาเดลีนยังคงรู้สึกว่าร่างกายของเธออ่อนแอลง มีอยู่สองสามครั้งที่เธอรู้สึกเหมือนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป แต่การเลี้ยงดูลูกเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้โลกสีเทาของเธอสว่างขึ้น

ลูกของเธอมีอายุเกือบสิบเดือนแล้ว เนื่องจากใกล้ถึงวันครบกำหนดคลอดมาเดลีน จึงมีความตั้งใจฮึดสู้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

เสียงฟ้าร้องสนั่นหวั่นไหวไปทั่วในคืนต้นฤดูร้อน