เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 411

เจเรมี่ใช้มือข้างที่ถนัดถือโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับตั้งสติรอฟังผลลัพธ์อย่างใจจดใจจ่อ เขารับฟังฌอนจากคำต่อคำ…

น้ำเสียงของฌอนในตอนนี้ฟังดูสับสนและจับต้นชนปลายไม่ถูก คำพูดเหล่านั้นมีทั้งความสุขและความเศร้าปนอยู่ในน้ำเสียงนั่น

และเมื่อเรื่องสำคัญที่ฌอนต้องการจะพูดออกไปนั้นได้หลุดออกมา คล้ายกับสึนามินับร้อยกำลังซัดเข้ามาตีรวนอยู่ในใจเจเรมี่

“เจเรมี่ คุณกลับมาแล้วเหรอคะ”

ยังไม่ทันได้วางสายดีก็มีเสียงหวานดังขึ้นมาตรงหน้าเขา

เจเรมี่ได้ลืมตาที่หนักอึ้งของตัวเองขึ้นและเห็นว่ามาเดลีนกำลังเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ

ใบหน้างดงามเช่นนั้นที่ถูกแอบซ่อนลึกอยู่ข้างในหัวใจของเขาได้ขยายใหญ่ขึ้นที่ดวงตาล้ำลึกของเขา

“ฉันกำลังรอคุณกลับมากินข้าวด้วยกันอยู่น่ะ” มาเดลีนเดินไปหาเจเรมี่และเดินไปถอดสูทของเขาออก

เจเรมี่กดตัดสายด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ดวงตาของเขามองตรงไปที่ใบหน้ายิ้มแย้มของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าตลอดเวลา

ในจังหวะที่เธอหันหลังจะแขวนเสื้อสูทของเขา ทันใดนั้นเขาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้อย่างแรง

มาเดลีนรีบหันกลับมาถามด้วยความตกใจปนสงสัย “เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“เปล่า ไม่มีอะไรผมก็แค่คิดถึงคุณขึ้นมานิดหน่อยน่ะ” เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเบา ๆ อย่างนุ่มนวลและเดินเข้าไปกอดเธอในทันที

เขาโอบเธอไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้เธอหนีหายจากเขาไปอีก ความร้อนจากฝ่ามือของเขาได้ประโลมลงบนผิวหนังของเธอ ความรักที่เขาเก็บซ่อนไว้โดยที่ไม่มีใครรู้กำลังแผดเผาเขาอยู่ในตอนนี้

แต่ว่าการกระทำของเขาในตอนนี้ทำให้มาเดลีนรู้สึกเกลียดชังเขามากขึ้น

เธอจำได้มาตลอดชีวิตว่าเขาไม่เคยมีความเสน่หาในตัวเธอเลยแม้แต่น้อยในตอนนั้น

มันกี่ครั้งกันที่เขาทอดทิ้งเธอเอาไว้ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักราวกับน้ำท่วม กี่ครั้งกันที่ปล่อยให้เธอสิ้นหวังและกักขังหัวใจของเธอไว้ในน้ำพุเหน็บหนาว? จนถึงตอนนี้ เธอไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากหัวใจดวงเดิมได้อีก

‘แต่เจเรมี่กลับกลายเป็นว่านายชอบผู้หญิงที่หน้าเหมือนฉัน ในตอนนั้นฉันยอมถวายทุกอย่างแม้กระทั้งชีวิตให้กับนายด้วยความจริงใจ แต่นายกลับเลือกที่จะดูถูกมัน’

‘ในตอนนี้ดูเหมือนว่านายจะถูกใจมากเมื่อฉันอยู่ในร่างตัวปลอม’

‘หืม’

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ