ทั้งสองเดินตามเจเรมี่เข้ามาข้างในสุสานด้วยฝีเท้าที่หนักอึ้ง ปลายทางของพวกเขามาหยุดอยู่ที่หลุมศพที่ถูกทำลายให้แตกออกเป็นชิ้น ๆ
“นี่… ที่นี่คือสถานที่ฝังมาเดลีนเอาไว้ใช่ไหม?” ภายในดวงตาเอโลอิสเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
เธอรับไม่ได้จริง ๆ กับสภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า
สภาพหลุมศพดูรกร้าง แม้แต่แท่นที่แกะสลักชื่อยังแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย มันไม่สามารถประกอบกลับเข้าด้วยกันเป็นชิ้นสมบูรณ์ได้อีก
“เมเรดิธเป็นคนก่อความพินาศพวกนี้ขึ้น” เจเรมี่ตอบออกไปเบา ๆ
ดวงตาของคนเป็นเอโลอิสและฌอนถูกจุดประกายให้เกิดความโกรธขึ้นพร้อม ๆ กัน แต่ทว่า ภายในใจของพวกเขาตอนนี้กลับมีความโศกเศร้ามากขึ้น
เอโลอิสวางช่อดอกไม้ในมือของเธอลงกับพื้นพร้อมกับเดินไปที่ก้อนหินที่กระจัดกระจายพวกนั้น และโน้มตัวนั่งลงไปอย่างช้า ๆ
เธอหยิบเอาก้อนกรวดชิ้นเล็ก ๆ ขึ้นมาและลูบมันด้วยความทะนุถนอมราวกับว่าเธอกำลังถือสมบัติมีค่าอยู่
มีเพียงน้ำตาแห่งความเสียใจที่ไหลลงหินพวกนั้นโดยที่ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมา ทิ้งไว้เพียงแค่คราบน้ำตาที่ร่วงหล่นอยู่บนนั้น
“ลูกสาวตัวน้อยของพ่อ...”
ฌอนเองได้นั่งลงและใช้แขนตัวเองโอบล้อมรอบเอโลอิสเอาไว้ ทั้งสองพากันร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
หากพวกเขาไม่ได้แสดงทีท่ารังเกียจเธอมากขนาดนั้น และพากันทุบตีสาปแช่งเธอ พวกเขาคงไม่รู้สึกผิดจนไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ในความเศร้าเสียใจในตอนนี้
เจเรมี่มองดูคู่รักที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของกันและกันโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา นัยน์ตาสีดำของเขาไม่เหลือความเศร้าหมองอีกต่อไปเมื่อเขามาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน
เอโลอิสใช้เวลาอยู่แบบนั้นสักครู่ก่อนที่จะปรับสภาพความรู้สึกตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นมา
“ขี้เถ้าของมาเดลีนอยู่ที่ไหน? ขี้เถ้าของเธออยู่ที่ไหนกัน? ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะสร้างหลุมศพอันใหม่ให้ลูกสาวของฉันอีกครั้ง”
“เมื่อก่อนมันอยู่ที่นี่แต่ว่าถูกเมเรดิธขโมยไป ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน”
“ว่าไงนะ!?”
“ทำไมเมเรดิธถึงขโมยขี้เถ้ามาเดลีนไป? เพราะอะไรกันทำไมเธอถึงทำแบบนั้น?” ฌอนไม่เข้าใจพฤติกรรมไร้สาระนี้
เอโลอิสโกรธมาก “ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงใจร้ายได้ขนาดนั้น? เธอเป็นคนลงมือทำร้ายมาเดลีน จนลูกสาวผู้น่าสงสารของฉันไม่สามารถอยู่กับพวกเราได้ในตอนนี้ ฉันไม่อยากจะคิดมาก่อนเลยว่าแม้แต่ขี้เถ้าของมาเดลีนก็ยังไม่รอดพ้นน้ำมือผู้หญิงคนนั้น! ฉันจะไปทวงขี้เถ้าของลูกสาวตัวเองคืนมา ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหนก็ตาม!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...