บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 421

“ดูไปตรงนั้นสิ” เอโลอิสชี้ไปที่สตูดิโอถ่ายรูปแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก นัยน์ตาของเธอดูเศร้าเหลือเกิน “ลูกสาวของฉันจากไปแล้ว ฉันรู้ดีว่าไม่สามารถชดเชยความเสียใจที่มีอยู่ในชีวิตนี้ได้อีกแล้ว สิ่งนี้เท่านั้นที่จะเป็นเครื่องเยียวยาความเสียใจของพวกเราได้”

“เรารู้ว่าคำขอของเราจะดูเห็นแก่ตัวและล้ำเส้นมากไปเล็กน้อย แต่ถ้าเธอไม่เต็มใจ วีล่า พวกเราก็จะไม่บังคับ” ฌอนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการอ้อนวอน

มาเดลีนมองไปที่สตูดิโอถ่ายภาพที่อยู่ไม่ไกลและยิ้มบาง ๆ

สรุปว่าพวกเขาต้องการจะใช้ประโยชน์จากใบหน้านี้ของเธอเพื่อถ่ายรูปครอบครัว

เฟลิเป้พูดถูก บางทีการขอโทษอาจจะไม่ได้มาจากความจริงใจ พวกเขาก็แค่ทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

พวกเขาจะรู้สึกดีหลังจากที่ได้ถ่ายรูปครอบครัวกัน แต่ความรู้สึกเธอล่ะจะดีขึ้นด้วยหรือเปล่า?

มาเดลีนหัวเราะคิกคัก เธอหลับตาลงและนึกย้อนไปในวันที่เอโลอิสและฌอนแสดงปฏิกิริยาอย่างเย็นชากับเธออย่างชัดเจนในตอนนั้น

นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอในช่วงเวลานี้

“ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ที่ไม่สามารถตอบตกลงตามคำขอที่ว่านี้ได้” มาเดลีนปฏิเสธ “ได้โปรดเข้าใจว่าฉันไม่อยากถูกมองว่าเป็นตัวแทนของมาเดลีน เธอมีชีวิตที่น่าเศร้ามากและฉันไม่ต้องการที่จะไปสวมรอยความเป็นเธอ และที่สำคัญฉันไม่อยากมีอะไรที่จะต้องเกี่ยวข้องกับเธออีก”

หัวใจของเอโลอิสและฌอนดิ่งลงไปในเหวพวกเขารู้สึกถึงความว่างเปล่ากำลังครอบงำทุกส่วนของร่างกายและหัวใจ

“วีล่า ได้โปรดอย่าเข้าใจผิด เราไม่ได้ทำเหมือนกับว่าเธอเป็นตัวแทนมาเดลีน ไม่เป็นไรเลยถ้าเธอไม่เห็นด้วย บางทีพวกเราอาจจะขอมากเกินไปจริง ๆ อย่าถือสาเลยนะ” เอโลอิสรีบขอโทษ แม้ว่าดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยความเหงาและความเศร้า แต่เธอก็พยายามเต็มที่เพื่อที่จะทำให้มาเดลีนยิ้มออกมา

“วีล่า เธอเองให้ความช่วยเหลือพวกเรามากมายหลายครั้งในช่วงเวลานี้ ฌอนกับฉันเป็นคนที่ลืมคำนึงถึงจุดนี้ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ”

“ฉันเองก็ต้องขอโทษด้วย” ฌอนเองก็เอ่ยขอโทษออกมาเช่นกัน

“วีล่า เธอทั้งสวยและโดดเด่นกว่าใครและคุณวิทแมนเองก็ให้ความสำคัญกับเธอมาก ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่เป็นแบบลูกสาวของฉัน ฉันขออวยพรให้เธอพบเจอแต่สิ่งดี ๆ จากนี้ไป”

เอโลอิสมองมาเดลีนด้วยดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน และหลังจากที่เธอเอ่ยคำอวยพรเช่นนี้ ภายในตาของเธอคลอด้วยน้ำตาอยู่ที่มุมตาอีกครั้ง เธอพยายามข่มตัวเองให้ยิ้มออกมา “อย่าทำให้วีล่าเสียเวลาอยู่เลย ฌอน ทำไมคุณไม่ไปส่งวีล่าล่ะ?”

“ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ ฉันกลับเองได้” มาเดลีนยิ้มและหันหลังจากไปด้วยความมั่นใจ