บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 45

การมองเห็นที่พร่ามัวเกิดจากน้ำตาของมาเดลีนหัวใจเธอไม่สามารถแบกรับความรู้สึกที่หนักอึ้งนี้ได้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าเจเรมี่จะเลือดเย็นขนาดนั้น

เด็กเป็นเพียงแค่สิ่งที่มีชีวิตชีวาสดใส เขาทำกับเด็กได้จริงหรือ?

เมเรดิธดึงผมสั้นของมาเดลีนด้วยความสามารถทั้งหมดของเธอ เธอมองไปที่ใบหน้าที่เปลือยเปล่าแต่น่าทึ่งของมาเดลีนและรู้สึกได้ถึงความโกรธกำลังเพิ่มขึ้นในอก “มาเดลีน เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันเป็นใคร? ฉันคือคุณหนูทายาทแห่งมอนต์โกเมอรี และฉันจะเป็นคุณนายวิทแมนในไม่ช้า เธอเป็นใครกล้าดียังไงมาสู้กับฉัน?”

เธอเตะมาเดลีนที่อ่อนแอเกินกว่าจะสู้กลับออกไป ก่อนจะยิ้มอย่างมีเจตนาร้ายแอบแฝง“ไม่อยากให้ฉันคืนลูกของเธอให้เหรอ?”

มาเดลีนสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอสามารถเห็นเมเรดิธถือขวดที่มีขนาดประมาณกำปั้นผ่านสายตาที่พร่ามัวของเธอในระยะไกลๆ มีผงสีขาวอยู่ในนั้นครึ่งขวด

“ลูกของเธออยู่ในนี้”

เรื่องบัดซบอะไรกัน?

มาเดลีนรู้สึกราวกับว่าเลือดทั้งหมดในร่างกายของเธอถูกดูดจนแห้งและเนื้อของเธอก็ถูกชำแหละล้างให้สะอาดเช่นกัน เธอเหลือแต่กระดูก

การมองเห็นของเธอมืดดับลง แต่เธอสามารถได้ยินเสียงที่น่าขนลุกของเมเรดิธอย่างชัดเจน “ โชคร้ายแค่ไหน นี่คือเด็กที่เพิ่งลืมตามาสู่โลกแห่งนี้ เด็กคนนี้เป็นทารกที่อ้วนและน่ารักเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เด็กคนนี้กลายเป็นขี้เถ้าไปซะเเล้ว”

“เจเรมี่กล่าวว่าลูกของนังสารเลวสมควรได้รับสิ่งนี้ ใครบอกให้เธอทำฉันโมโหซ้ำแล้วซ้ำเล่าหละ?

“โอ้ ลูกของยัยนี้เป็นเด็กผู้หญิง อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ไม่ได้มองเด็กน้อยสักนิดด้วยซ้ำก่อนที่จะบอกให้ใครจัดการเด็กน้อยนี้ไป”

“เนื่องจากเธอต้องการขี้เถ้าที่ไร้ประโยชน์นี้ งั้นฉันจะมอบให้กับเธอ” เมเรดิธแสร้งทำเป็นใจดี แต่หล่อนก็หัวเราะอย่างน่ากลัว

มาเดลีนรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากที่เธอกำลังสลึมสลือ การมองเห็นของเธอมืดลง แต่เมื่อเธอได้ยินเมเรดิธพูดแบบนั้นเธอกลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

ตาของเธอเป็นสีแดงขณะที่เธอมองดูเมเรดิธยกโถเเก้วขึ้น เมื่อเธอกำลังจะคลานไปคว้ามันนักเลงที่ถูกจ้างก็กระทืบที่หลังของเธอ เธอถูกขังอยู่ใต้เขา