บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 46

ทุกคำที่ออกมาจากปากเขาทำให้ความรู้สึกเหมือนทาเกลือบนบาดแผลสดและเลือดของเธอ ความเจ็บปวดที่จี้เข้ากระดูกทำให้ร่างกายของเธอชาไปหมด

“หึ หึ...” มาเดลีนหัวเราะอย่างเวทนา

มันเป็นสิ่งที่ยืนยันว่าตัวตนของเขาถูกเปิดเผยว่าเขาโหดร้ายมากแค่ไหนถึงกับกำจัดเด็กที่พึ่งเกิดคนนั้นออกไปได้อย่างง่ายดาย

มันเป็นสิ่งที่ปรากฎออกมาว่าเขาสามารถบดกระดูกลูกของตัวเองให้เป็นฝุ่นผงเพื่อปีศาจหญิงตนนั้นได้!

มาเดลีนคิดว่าหัวใจของเธอตายแล้ว เธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถรู้สึกเจ็บปวดได้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าบาดแผลเหล่านั้นจะเริ่มแผดเผาเธออีกครั้งเมื่อเธอได้พบกับผู้ชายคนนั้นในสถานการณ์นี้

“เจเรมี่ ฉันไม่คิดมาก่อนว่ามาเดลีนจะมาสร้างปัญหาให้ฉันในตอนที่เธอออกจากคุก ฉันกลัวมาก ฉันกลัวมากว่าเธอจะทำร้ายลูกของเราอีกครั้ง เธอฆ่าลูกของเราไปแล้วครั้งหนึ่ง ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง”

เมเรดิธพิงหน้าอกของเจเรมี่พลางสะอื้น

เธอพูดอย่างไร้เดียงสา แต่เห็นได้ชัดว่าเธอจงใจจุดไฟแห่งความโกรธในใจของเจเรมี่

อย่างที่ผู้หญิงคนนั้นคาดไว้ เจเรมี่ขมวดคิ้วเมื่อสายตาที่มุ่งร้ายและน่ากลัวของเขามองมาที่มาเดลีน

“มาเดลีน เธอคิดว่าการติดคุกสามปีนั้นสั้นเกินไปสำหรับเธองั้นหรือ? ถ้าเธอต้องการกลับไปที่นั่นเธอสามารถบอกฉันได้ อย่าให้ฉันจับได้ว่าเธอคุกคามเมอร์อีก!”

เขาผลักมาเดลีนออกไปอย่างเกรี้ยวกราดและเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา การปกป้องและความอดทนของเขาที่มีต่อเมเรดิธรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ทุกอย่างชัดเจนในน้ำเสียงของเขา

มาเดลีนเซและล้มลงบนพื้น เธอสั่นสะท้านจากความเจ็บปวดทั่วร่างกาย

เมื่อเธอนึกถึงการเฆี่ยนตีและความทุกข์ทรมานนับ 1,000 ครั้งทั้งวันทั้งคืน หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น

เธอไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตที่นั่นด้วยความไม่ยุติธรรมนี้อีก

มาเดลีนกัดฟันและกำหมัดแน่น ความรักที่ลึกซึ้งที่เธอมีต่อเจเรมี่ในดวงตาของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก