บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 479

หลังจากที่เจเรมี่ได้ยินสิ่งที่แจ็คสันพูด คิ้วของเขาก็ขมวดเข้ากันแน่น

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าสำหรับสิ่งที่แจ็คสันต้องเจอ แต่ในขณะเดียวกันนั้น เขาก็มีความโกรธที่เกิดขึ้นจากความตกใจและความรู้สึกขยะแขยงมากกว่า

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขาไม่รู้เลยว่าเมเรดิธปฏิบัติต่อแจ็คสันแบบนั้นในตอนที่เขาไม่อยู่

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็กคนนี้ดูผิดแปลกและไม่มีความสุข ทั้งหมดเป็นเพราะเมเรดิธ

เขากำมือทั้งสองข้างแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือของเขาปูดโปนออกมา

“ว่ายังไงนะ? เมเรดิธ ผู้หญิงคนนั้นเลวร้ายมาก!” เอโลอิสและฌอนกำลังเดือดดาลและใจสลายในเวลาเดียวกัน “เธอไม่ใช่มนุษย์!”

ความรู้สึกโกรธอัดแน่นอยู่ในอกของเธอ เมเดลีนรู้สึกสงสารแจ็คสันอยู่ภายในใจของเธอ

เธอกำหมัดของตัวเอง และมองไปยังชายที่กำลังยืนเงียบงันอยู่ในตอนนี้ ด้วยความรู้สึกรังเกียจเป็นอย่างมากในดวงตาของเธอ

“คุณชายวิทแมน คนรักของคุณช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ นี่อย่าบอกนะว่า คิดว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับแจ็คสัน?”

น้ำเสียงที่ประชดประชันของเธอราวกับกำลังบอกพวกเขาว่า ในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น

“ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอเป็นคนกรีดหน้าแจ็คด้วยมีดปอกผลไม้เพื่อที่จะใส่ร้ายฉัน เธอยัดมีดนั่นเข้ามาในมือของฉันด้วยรอยยิ้มที่แสนชั่วร้าย ขณะที่เด็กคนนั้นกำลังเลือดออกเยอะมากและกำลังร้องไห้คร่ำครวญอยู่”

“แล้วรู้ไหมว่าเรื่องอะไรตลกที่สุด คุณชายวิทแมน ทุกคนในครอบครัวของนายเชื่อเรื่องโกหกที่เมเรดิธแต่งขึ้น ทุกคนทำร้ายฉัน ตวาดใส่ฉัน แล้วพากันสรรหาบทลงโทษมาลงโทษฉัน ฉันจะไม่มีวันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นตราบจนวันตาย”

หลังจากที่เธอพูดจบบรรยากาศภายในห้องก็ตกอยู่ในความตึงเครียด

เอโลอิสและฌอนต่างก็ตกอยู่ในสภาพที่กำลังตำหนิตัวเองอย่างสุดซึ้ง ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้อยู่ที่นั่นในตอนนั้น แต่พวกเขาก็เคยด่าและสาปแช่งเธอหลังจากที่รู้เรื่องนั้นอยู่หลายครั้ง

เมเดลีนชำเลืองมองไปยังเจเรมี่ที่มีสีหน้าจริงจัง ก่อนที่เธอจะหันมายิ้มให้กับแจ็คสันอย่างนุ่มนวล “แจ็ค ฉันสัญญาว่า ฉันจะปกป้องและทะนุถนอมลูกเสมอ”

“จริง ๆ นะครับ?" ดวงตาของแจ็คสันเปล่งประกายไปด้วยความสุข

เมเดลีนยื่นนิ้วออกมา “เกี่ยวก้อยสัญญาเลยไหม”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ จู่ ๆ เจเรมี่ก็อ้าแขนออก และดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

ก่อนหน้านี้ เขาคิดมาเสมอว่าแจ็คสันมีชีวิตที่ดีเมื่ออยู่กับเขา แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่รู้เลยว่า เมเรดิธได้กำลังทำลายร่างกายเล็ก ๆ และจิตใจของแจ็คสันลับหลังเขาเสมอมา

แต่ถึงกระนั้น เขากลับเชื่อว่าตัวเองทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาด และเอ่ยปากอย่างจริงจังกับเมเดลีนว่าเด็กคนนั้นมีชีวิตที่ดี

ไม่เลย

เด็กคนนั้นไม่เคยมีชีวิตที่ดีเลย

เมเดลีนเห็นได้ถึงพฤติกรรมที่ผิดปกติไปของเจเรมี่ เธอผลักเขาออกไปอย่างกังวลใจ “เจเรมี่ บอกฉันมา ลูกฉันอยู่ที่ไหน?”

เจเรมี่จับไหล่เมเดลีนเอาไว้และปลอบโยนเธอ เขาจ้องมองเธออย่างจริงจัง “พรุ่งนี้ ฉันจะพาเธอไปหาลูก”

ดวงตาของเมเดลีนทอประกายแวววับ “พูดจริงใช่ไหม?”