เมเดลีนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า วันหนึ่งเธอจะได้เห็นเจเรมี่คุกเข่าให้เธอ
มันคงเป็นเรื่องโกหกหากเธอบอกว่าไม่ตกใจ แต่แม้ว่าเธอจะตกใจเพียงใด เธอกลับมองว่ามันดูเป็นเรื่องที่ไร้สาระสิ้นดี
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นคนที่มีต้นตระกูลสูงส่ง และชื่อเสียงของเขาก็เป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งเกลนเดล นั่นจึงทำให้ใครก็ตามที่สวนทางกับเขาจะต้องปฏิบัติกับเขาด้วยความเคารพ ในขณะที่ใครบางคนทุ่มเทเป็นอย่างมากเพื่อให้เขาทำดีด้วย
มันยากที่จะจินตนาการว่า ผู้ชายแบบนั้นกำลังคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ ต่อหน้าผู้หญิงที่เขาเคยได้ทอดทิ้งไป
เมเดลีนจ้องมองลงมาที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจเรมี่ด้วยความห่างเหิน เขาคิ้วที่ขมวดกัยของเขา บ่งบอกถึงความเศร้าโศกในใจ
“ใครจะไปคิด ว่าคุณชายของตระกูลอันสูงส่งจะมาคุกเข่าให้ผู้หญิงที่เขาเคยทอดทิ้งไป? นายไม่คิดว่ามันดูตลกไปหน่อยเหรอ คุณชายวิทแมน?”
เจเรมี่มองข้ามคำพูดเยาะเย้ยของเมเดลีน “ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข”
“เหอะ” เมเดลีนยังคงเย้ยหยัน “ฉันจะมีความสุขมาก ถ้านายไม่มาปรากฏตัวตรงหน้าฉันอีก”
ดวงตาของเจเรมี่หรี่หม่นลง หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดจากความเยือกเย็น และเจ็บปวดราวกับถูกสายตาเย็นชาของเมเดลีนทิ่มแทงลงในอกของเขา
ทั้งหมดที่เขาทำได้คือจับมือของเธอเอาไว้ แล้วซึมซับไออุ่นของเธออย่างตะกละตะกลาม
“เมเดลีน”
“อย่าเรียกฉันว่าเมเดลีน ในตอนที่ฉันกลายเป็นเมเดลีน ครอว์ฟอร์ด นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของความพลิกผันอันน่าเศร้าในชีวิตฉันที่ต้องเผชิญ”
เมเดลีนพูดขัดเจเรมี่อย่างเย็นชา ขณะที่เธอพยายามจะดึงมือของเธอออกมา และยิ่งดึงเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะจับมันไว้แน่นขึ้นเท่านั้น
“ปล่อยฉันเจเรมี่ ฉันไม่ต้องการให้เราเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป นายไม่รู้เหรอว่าฉันไม่ชอบขี้หน้านายแค่ไหน และฉันเกลียดนายมากเท่าไหร่น่ะ?”
เจเรมี่รู้สึกชาไปทั้งตัวกับน้ำเสียงที่แน่วแน่ และแฝงไปด้วยความรำคาญของเธอ
เธอบอกว่าเธอไม่ชอบขี้หน้าเขา และเธอเกลียดเขา
เกลียด
เจเรมี่ขับความโศกเศร้าของเขาออกมาภายใต้ความเงียบงันในเวลาต่อมา ขณะที่เขากลืนลูกกระเดือกเพื่อระงับความเศร้าโศกที่เกิดขึ้น
เขาใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเจ็บปวด และยินยอมให้นัยน์ตาลึกล้ำและมืดมัวของเขาตกกระทบบนรูปลักษณ์อันสวยงามของใครบางคน สีหน้าของใครคนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...